ο Νίκος Ζαχαριάδης προς α) το ΚΚΣΕ και β) το ΚΚΕ
Ο Ζαχαριάδης ήταν οπαδός της διαλεκτικής και γνώριζε πολύ καλά πως σ' έναν άνθρωπο, σ' ένα κόμμα, σ' ένα κοινωνικό σύστημα, στα φυσικά και κοινωνικά φαινόμενα, στις κοινωνικές σχέσεις, δεν είναι όλα μόνο καλά ή μόνο κακά, δεν εξελίσσονται με βάση έναν ιδανικό τύπο ή πάνω στις λεωφόρους των καλών προθέσεων. Αντίθετα, σε ενότητα με το θετικό ενυπάρχει και το αρνητικό, το καλό αλληλοδιαπλέκεται με το κακό, όλα τα πράγματα, όλες οι σχέσεις, όλα τα φαινόμενα δημιουργούν τους όρους άρνησης τους και υπό προϋποθέσεις μπορούν να εξελιχθούν στο αντίθετο τους.
Τη θέση αυτή ο Ζαχαριάδης την κράτησε αταλάντευτα ως το τέλος της ζωής του. Ποτέ δεν ταύτισε την ιδεολογία του, τις αρχές του και το κόμμα του, το ΚΚΕ, με τα πρόσωπα που συγκρούστηκε ή με αρνητικά φαινόμενα του επαναστατικού κινήματος. Είxε την ικανότητα να βλέπει πως το ΚΚΕ παρά τα προβλήματα του ήταν το κόμμα της ελληνικής εργατικής τάξης, πως η Σοβιετική Ένωση, παρά τις δυσκολίες της και τις στρεβλώσεις, ήταν το πρώτο και σπουδαιότερο εργατικό κράτος, παράγοντας ισxύος και ανάπτυξης του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, ότι αντικειμενικά το ΚΚΣΕ είχε ηγετικό ρόλο στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Έτσι, αν και πάρθηκαν μέτρα ούτως ώστε να απομονωθεί από τους συντρόφους του, τα μέλη και τα στελέxη του ΚΚΕ, αν και διαγράφηκε από το κόμμα του και έζησε με την κατηγορία του υπόπτου για 10 ολόκληρα χρόνια, αν και εξορίστηκε στο παγωμένο Σουργκούτ της Σιβηρίας, παρά το γεγονός ότι εκφραζόταν συχνά με σκληρότητα για τα πρόσωπα της ηγεσίας του ΚΚΕ και του ΚΚΣΕ ποτέ δεν ξεστόμισε μια φράση πικρίας για το κόμμα του, για το σοβιετικό ΚΚ, για την ΕΣΣΔ, ποτέ δεν έδειξε να κλονίζεται η εμπιστοσύνη του στο Μαρξισμό.
Η διαγραφή μου απτό ΚΚΕ και οι διωγμοί ενάντια μου δεν έχουν καμιά απόλυτα ηθική, πολιτική, κομματική βάση και δικαίωση. Τα δέκα χρόνια που πέρασαν το απόδειξαν αφτό για μια ακόμη φορά αδιαμφισβήτητα και τετραγωνικά. Είταν αποτέλεσμα αντιλενινιστικής τοποθέτησης και φραξιονιστικής εμπάθειας. Τίποτε άλλο. Απτήν άλλη μεριά δίχως τη βρώμικη συκοφαντία θάταν αδύνατο να με διαγράψουν. Με το μαρξισμό-λενινισμό, το ΚΚΕ, τους Κουκουέδες, το λαϊκό κίνημα ποτέ δεν με xώριζε ούτε με xωρίζει τίποτα. Βέβαια, το γράμμα αφτό θα πάει να το εκμεταλεφτεί η αντίδραση... Μα τους κουκουέδες η αντίδραση με τα κόλπα της δεν μπορεί να τους ξεγελάσει. Και μένα το κόμμα μου δεν μ' έμαθε να κάνω συμβιβασμό σε ζητήματα αρχής και ηθικής τάξης.
[....] Τέλος, στο τελευταίο γράμμα της ζωής του προς την ηγεσία του ΚΚΕ ο Ν. Ζαχαριάδης υπογραμμίζει:
Στη ζωή μου, έκανα πολλά λάθη και στραβά. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Όμως με κατηγόρησαν ότι πρόδωσα το ΚΚΕ και τον αγώνα και με διέγραψαν απτό κόμμα. Κανένας δεν βρέθηκε ανοικτά, αντρίκια να πει ότι αφτό είναι ψέμα. Παράπονο δεν έχω γιατί έμαθα το φορτίο να το κουβαλάω μόνος μου. Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το xτυπήσει και να το λερώσει xρησιμοποιώντας το όνομα μου... Το γράμμα αφτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σ' όλους αφτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ νάχω.
Από το βιβλίο Υπόθεση Ζαχαριάδη, Απόρρητα Ντοκουμέντα με πρακτικά
της ΚΕ του ΚΚΕ 1957-1967
Εισαγωγή: Πάνος Γιαννικόπουλος - Έρευνα: Μπάμπης Γραμμένος
εκδ. φιλίστωρ, 2001
Ετικέτες ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 3
» Δημοσίευση σχολίου