<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Πινακοθήκη ~ Carl Zewy (1855-1929)

28 Ιουν 2011

6A young lady reading a letter6

Ετικέτες

Ρομπέρ Ντεσνός: Χέρια

21 Ιουν 2011


Χέρι μαυρισμένο απ' το μελάνι του θλιβερού μαθητή
Χέρι κόκκινο πάνω στον τοίχο απ' την κάμαρα του εγκλήματος
Χέρι χλωμό της πεθαμένης
Χέρια που βαστούν ένα μαχαίρι ή ένα ρεβόλβερ.
Χέρια ανοιχτά
Χέρια κλειστά
Χέρια τιποτένια που βαστούν έναν κοντυλοφόρο
Ω χέρι μου εσύ επίσης εσύ επίσης
Χέρι μου με τις γραμμές σου κι' όμως έτσι είναι
Γιατί να σπιλώσω τις μυστηριώδεις γραμμές σου
Γιατί; καλύτερα οι χειροπέδες καλύτερα να σ' ακρωτηριάσω καλύτερα καλύτερα
Γράψε γράψε γιατί γράφεις ένα γράμμα σ' εκείνη
κι' αυτό το βέβηλο μέσο είν' ένα μέσο να την αγγίξεις
... ... ...

Robert Desnos
Μετάφραση: Tάκης Βαρβιτσιώτης


από την Ανθολογία της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής ποιήσεως
(αναδημοσίευση από τον "Κοχλία", Ιούν.1946)
Εκδ. Παρουσία, 1999


(πρωτότυπη φωτογραφία: mutualart.com)

Ετικέτες

Πάτρικ Λη Φέρμορ: poste restant

14 Ιουν 2011


Μπήκα βιαστικός στην πόλη κι έτρεξα να μαζέψω μερικά γράμματα από το ποστ-ρεστάντ - μόλις που πρόλαβα. Κάθισα με αυτά στο τραπέζι ενός καφενείου στην προβλήτα. Ένα από τα γράμματα, γεμάτο γεωλογικές συμβουλές, ήταν από τον πατέρα μου, ταχυδρομημένο πριν από δύο μήνες από τη Σίμλα: «Οι πάντες έχουν μετακομίσει εδώ για να αποφύγουν τον καύσωνα» μου έγραφε «Από το παράθυρο μου βλέπω το δυτικό τμήμα της κεντρικής οροσειράς των Ιμαλαΐων, και πολλές από τις χιονισμένες κορυφές του Θιβέτ Είναι μια υπέροχη αλλαγή από την Καλκούτα...»

Η επιστολή της μητέρας μου ερχόταν σε απάντηση ενός γράμματος που περιείχε μια διασκεδαστική -ήλπιζα- περιγραφή του παρασιτικού καλοκαιριού μου' της έστελνα αναφορές προόδου μου κάθε εβδομάδα περίπου, εν μέρει για να την ψυχαγωγήσω και εν μέρει για να συμπληρώσω το ημερολόγιο μου αργότερα. «...Βλέπω τι εννοείς για το Mr. Sponge's Sporting Tour» μου έγραφε. «Θα ακολουθήσεις τον Δούναβη; Θα φτάσεις σ' ένα μέρος που λέγεται Ρουστσούκ - μόλις το κοίταξα στον άτλαντα» συνέχιζε. «Μάντεψε ποιος γεννήθηκε εκεί!». Ήταν ο Μάικλ Άρλεν. (Όπως -αν και τότε δεν είχα ακόμη ακούσει για αυτόν- και ο Ελίας Κανέτι.) Η μητέρα μού έδινε πολλές τέτοιες πληροφορίες, συχνά όχι ακριβείς αλλά πάντα ενδιαφέρουσες. Της άρεσε πάρα πολύ να κόβει άρθρα από εφημερίδες και ύστερα από λίγο μια μάζα από αποκόμματα, γεμάτα με ιστορίες του Λονδίνου, κάλυπτε το τραπέζι.

Υπήρχαν πολλά άλλα γράμματα και ένας κανναβένιος φάκελος διαγραμμισμένος με μπλε κιμωλία περιείχε τα χαρτονομίσματα των τεσσάρων λιρών για τον τελευταίο μήνα' πάνω στην ώρα, για άλλη μια φορά! Αλλά το γράμμα που άνοιξα πρώτο και με τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό ήταν γραμμένο στα γαλλικά με τον άγριο γραφικό χαρακτήρα της Αγκέλα και είχε ταχυδρομηθεί το επόμενο πρωινό της άφιξής της στη Βουδαπέστη. Όλα μας τα σχέδια και τα τεχνάσματα είχαν στεφθεί με επιτυχία! Ο τόνος του κειμένου, γραμμένου σε χοντρές κόλλες, ήταν στοργικός και αστείος και διαποτισμένος από τις χαρές της τριπλής φούγκας μας. Έκανα στην άκρη τα γράμματα, τα αποκόμματα και τα βιβλία και της έγραψα μια απάντηση αμέσως' μετά, ένα γράμμα για το Λονδίνο και ένα για τη Σμίλα, και μέχρι να τελειώσω ο ήλιος είχε δύσει αφήνοντας στο ποτάμι μια ανοιχτή τσίγκινη απόχρωση. Η νέα σελήνη εμφανίστηκε πελιδνή για μία ώρα και μετά βούτηξε πίσω από τους αντικρινούς λόφους.

Διάβαζα και ξαναδιάβαζα το γράμμα της Αγκέλα. Τα αισθήματα μας -τα δικά μου, τουλάχιστον- ήταν πιο έντονα απ' ό,τι είχαμε παραδεχτεί, και το δέσιμο μας, για όσο διήρκεσε, ήταν ολοκληρωτικό: η τρυφερότητα και ο ενθουσιασμός έρρεαν αφειδώς' δεν είναι να απορεί κανείς που πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας: η καλή διάθεση και το αίσθημα της περιπέτειας είχαν χαρίσει μια εύθυμη νότα στα πάντα και ένιωθα σίγουρος ότι, για να αποφύγουμε τις στεναχώριες αργότερα, η Αγκέλα είχε επιδέξια κρατήσει τα πράγματα σε αυτό το επίπεδο. Το σύντομο διάστημά μας μαζί ήταν γεμάτο ανέφελη αγαλλίαση - ο χωρισμός δεν ήταν φταίξιμο κανενός μας και δεν υπήρχαν λόγοι για οτιδήποτε άλλο παρά ευγνωμοσύνη και ίσως να είχαμε σταθεί πιο τυχεροί απ' όσο γνωρίζαμε.

Patrick Leigh Fermor
Μετάφραση: Νίκος Κούτρας


Από το βιβλίο του Πάτρικ Λη Φέρμορ Ανάμεσα στα δάση και τα νερά
Εκδόσεις: Μεταίχμιο, 2004


Link:
- ο Πάτρικ Λη Φέρμορ στο ταξιδεύοντας και
- στα Αυτοβιογραφικά


(πρωτότυπη φωτογραφία: nybooks.com)

Ζυράννα Ζατέλη: Μεσαιωνικό υστερόγραφο

7 Ιουν 2011


Έγραφε ερωτικά γράμματα και τα πετούσε στο δρόμο. Χωρίς υπογραφή, χωρίς ημερομηνία, χωρίς όνομα παραλήπτη. Και σε καλούσε να πας να τον βρεις, η καρδιά του χτυπούσε για σένα, για σένα άνοιγε τα μάτια το πρωί, για σένα τα 'κλεινε στο βράδυ, για σένα έγραφε αυτά τα γράμματα και τα πετούσε στο σκοτάδι. Συνήθως άρχιζε ή τελείωνε με κείνα τα τεθλιμμένα στιχάκια: "Λάβε χαρτί χωρίς ψυχή / και σώμα δίχως αίμα...". Ή άλλα που δεν τα ξέραμε: "O έρως κόβει γόνατα / κι οι λογισμοί γερνούνε / και γω τα 'χω και τα δυο / πώς δεν με καταλυούνε".

Ποτέ δεν μάθαμε ποιος είναι. Εικασίες μόνο, χειρότερες κι απ' την πλήρη άγνοια. Σήμερα ήταν αυτός, αύριο εκείνος, μεθαύριο κινδύνευες να 'σαι εσύ ή εγώ. Όποιος κι αν ήταν, δίπλωνε το χαρτί στα τέσσερα και τ' άφηνε να το πάρει ο άνεμος, να το πάει όπου θέλει. Το 'βρισκες σ' απίθανα και πιθανά σημεία. Στους δρόμους, κεντρικούς κι απόκεντρους, στα ρείθρα, κάτω απ' τα τραπέζια στα καφενεία, κάτω από παγκάκια, κάτω απ' τα πόδια σου, συχνά και πιο μακρυά, σκαλωμένα πάνω σε πουρνάρια, σε βατομουριές, ή ανάμεσα στα κομμένα ξύλα για το χειμώνα στα υπόστεγα' πάνω σε τάφους στο κοιμητήριο, κι εκεί ακόμα. Πολλά τα μούσκευε βροχή ή βαριά πάχνη, κι η μελάνη απ' την πέννα διαστέλλονταν, τα γράμματα έμοιαζαν με μπλε νιφάδες χιονιού σε μεγέθυνση, έπαιρναν σχήματα αμοιβάδας. 'Αλλοτε διαλύονταν τελείως, έπιανες το χαρτί κι έσταζε σα σουπιά.

Σπανίως άφηνε να διαφανεί η ταυτότητα του φύλου του. Άντρας. Έλάχιστα μιλούσε για το άτομό του, με τρόπο έμμετρο' ό,τι κυρίως εκθειάζονταν σ' αυτά τα γράμματα, ό,τι απελπισμένα αναζητιόταν και δεν βρίσκονταν, ήσουν εσύ - το κέντρο του κόσμου!

Από το βιβλίο της Ζυράννας Zατέλη Στην ερημιά με χάρι
Εκδόσεις: Σιγαρέτα, 1986


Ακόμα:
- η Ζυράννα Ζατέλλη στα
αυτοβιογραφικά και
- εδώ, στο
γράμμα σε χαρτί

φωτογραφία: enet.gr (Eλευθεροτυπία)

Ετικέτες