<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Πινακοθήκη ~ Lucio Rossi (1846-1913)

27 Νοε 2009

6Young woman reading a letter6

Ετικέτες

Νικάνορ Πάρα: Γράμματα σε μια άγνωστη

21 Νοε 2009


Σαν περάσουν τα χρόνια, σαν περάσουν
Τα χρόνια κι ο αγέρας έχει ανοίξει ένα λάκκο
Ανάμεσα στις ψυχές μας' σαν περάσουν τα χρόνια
Κι εγώ δεν είμαι άλλο από ένας άνθρωπος που αγάπησε,
Κάποιος που στάθηκε για μια στιγμή μπροστά στα χείλη σου,
Ένας φτωxός άνθρωπος που κουράστηκε να περπατάει στους
κήπους,
Πού θα βρίσκεσαι εσύ; Πού
θα βρίσκεσαι, ω κόρη των φιλιών μου!

Nicanor Parra
Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος



Από Τα εκατό ωραιότερα ερωτικά ποιήματα
της ισπανικής γλώσσας

εκδ. Εκάτη, 2000

(η φωτογραφία του Νικάνορ Πάρα είναι από το ubiobio.cl)

Ετικέτες

ο Φραντς Κάφκα στη Μίλενα Γέσενκα

15 Νοε 2009


Τετάρτη βράδυ

Μόνο λίγα λόγια βιαστικά, για τα εγκαίνια της καινούριας μου κατοικίας, βιαστικά γιατί στις δέκα έρχονται οι γονιοί μου από το Φράντσενσμπαντ και στις δώδεκα ο θείος μου απ' το Παρίσι και θέλουν κι οι δυο να πάω να τους παραλάβω' καινούρια κατοικία, γιατί μετακόμισα στο άδειο σπίτι της αδερφής μου, που 'χει πάει στο Μαρίενμπαντ, για να κάνω χώρο στο θείο μου. Αδειανό και μεγάλο σπίτι, ωραίο είναι αυτό, μα ο δρόμος έχει πιο πολύ θόρυβο, δεν μπορώ ωστόσο να παραπονεθώ, η αλλαγή δεν είναι καθόλου κακή. Και θα πρέπει να σου γράψω, Μίλενα, γιατί απ' τα τελευταία μου παραπονιάρικα γράμματα (το χειρότερο το 'σκισα σήμερα το μεσημεράκι από ντροπή' σκέφτομαι πως δεν έχω πάρει ακόμα νέα σου, μα είναι τόσο ανόητο να παραπονιέμαι για το ταχυδρομείο, τι σχέση έχω εγώ με το ταχυδρομείο) θα μπορούσες να πιστέψεις ότι δε σου έχω εμπιστοσύνη, ότι φοβάμαι μη σε χάσω, όχι, δεν είναι που δε σου 'χω εμπιστοσύνη. Θα μπορούσες να είσαι για μένα ό,τι είσαι τώρα αν δεν σου 'χα εμπιστοσύνη; Αυτό που προκαλεί τούτη την εντύπωση είναι η σύντομη σωματική επαφή κι ο απότομος σωματικός xωρισμός (Γιατί ειδικά την Κυριακή; Γιατί ειδικά στις εφτά η ώρα; Γιατί όλα;), όλα αυτά μου θολώνουν λιγάκι το μυαλό. Συγχώρα με! Και δέξου τούτη τη βραδιά, για καληνύxτα, μαζί μ' όλα αυτά, όλα όσα είμαι κι όλα όσα έχω κι όλα όσα είναι τρισευτυxισμένα για ν' αναπαυτούν μέσα σου.

Φ

Μετάφραση: Β. Τομανάς


Από το βιβλίο Γράμματα στη Μίλενα
εκδ. Τζιαμπίρης, Πυραμίδα, 1997


[η εικόνα είναι από εξώφυλλο βιβλίου τουρκικής έκδοσης των επιστολών (turkkitap.de)]

Ετικέτες

Ηλίας Κουτσούκος: Δεύτερο γράμμα

9 Νοε 2009


Αγαπημένη μου μαμά,

Σου γράφω γιατί αισθάνομαι πολύ μπλοκαρισμένος πάλι... Μάλιστα έχω την εντύπωση πως είμαι πολύ μπλοκαρισμένος τα τελευταία είκοσι χρόνια... Μαμά νομίζω πως αυτά τα χρόνια τα έχασα κάπου. Για να σου εξηγήσω καλύτερα μου θυμίζει εκείνη την ιστορία με το εικοσάρικο... πρέπει να ήταν γύρω στο 1960 που πρωτοβγήκαν τα μεταλλικά εικοσάρικα —θυμάσαι— κι ο μπαμπάς έφερε ένα εικοσάρικο στο σπίτι και μας το έδειξε κι εγώ ο ηλίθιος μόλις ο μπαμπάς έπεσε για ύπνο το βούτηξα μέσα απ' το μικρό του το τσεπάκι και την άλλη μέρα το μεσημέρι που γύρισε ο μπαμπάς — μετά το φαγητό— είπε κοιτάζοντας το πιάτο με τις φακές του, κάπου έχασα το εικοσάρικο που σας έδειξα χτες... και συ είπες, αποκλείεται... κάπου θα το έδωσες και δεν θυμάσαι Τζίμη... κι αυτός είπε δυο-τρεις φορές χωρίς να σε κοιτάζει, χωρίς να με κοιτάζει, το εικοσάρικο χάθηκε εδώ μέσα στο σπίτι!... κι εγώ είχα γίνει λιώμα μ' αυτό που είπε κοιτάζοντας τις φακές του... Βέβαια το ίδιο βράδυ τόβαλα πάλι στο τσεπάκι του, έκλαψα κι όλας θυμάμαι στο κρεβάτι μου αφού είχα γίνει ο κλέφτης του μπαμπά...

Μαμά, έτσι ακριβώς αισθάνομαι με τα χρόνια. Νομίζω πως τα έχασα κάπου τριγύρω μου και δεν μπορώ να κοιμηθώ, λες και τα έκλεψα εγώ απ' τον εαυτό μου...

[....] Μαμά θέλω να σου γράψω δυο λόγια για τα μαθήματα που κάνω στη σχολή. Έχω κάπου εξήντα μαθητές σε τρία τμήματα. Στη σχολή λένε πως είμαι ο καλύτερος καθηγητής αν και δεν ακολουθώ κανένα οδηγό διδα­σκαλίας, παρά τους λέω τα δικά μου πράγματα. Τα παιδιά ξέρεις θαυμάζουν τον δάσκαλο τους αν τους μιλάει στη γλώσσα τους κι εγώ έτσι τους μιλάω και τους λέω πως είναι ξοφλημένοι αν δεν μπουν στο Σύστημα αλλά παράλληλα τους βρίσκω διάφορους τρόπους να είναι μέσα στο Σύστημα και να μην είναι! Αυτό τους ενθουσιάζει πολύ! τώρα που να σου εξηγήσω ρε μαμά τι σημαίνει Σύστημα;.. είναι σαν να σε βρίζω και συ να μου λες στο τηλέφωνο., καλά-καλά παιδάκι μου αλλά να προσέχεις και να φοράς φανέλα από μέσα!. έτσι δηλαδή η αιώνια προστασία, κατάλαβες;

[....] Μαμά προχτές σε είδα στον ύπνο μου και χάρηκα πολύ. Φορούσες ένα μπεζ ταγιέρ με μεγάλα πέτα, κάτι καφετιές γόβες και τσάντα ασορτί, καδράκι του εξήντα ήσουν, μόλις λέει, είχε σχολάσει η εκκλησία κι έμπαινες σπίτι... Λιάκο! Λιακούλη, φώναξες απ' την πόρτα κι εγώ έτρεxα σφήνα στον καμπινέ να σβήσω το τσιγάρο...

Μαμά θα κλείσω τώρα και θα σου γράψω άλλη φορά γιατί είμαι κουρασμένος. Τον μπαμπά και τα μάτια σου.

Μαμά στο προηγούμενο γράμμα σ' είχα πικράνει για τον Άγιο Φανούριο και τις πίτες που κάνεις. Εντάξει, μη παίρνεις στα σοβαρά όσα σου γράφω. Πάντως στο λέω πως ο Άγιος Φανούρης σου δεν κάνει τίποτα...

Σ' αγαπώ
ο Λιάκος σου


Από το περιοδικό ΓΙΑΤΙ - τ. 179, Μάιος 1990
εκδότης: Βασίλης Β. Τζανακάρης

Ετικέτες

Τσαρλς Όλσον: Επιστολή τρίτη

3 Νοε 2009


Η λέξη τρομοκρατεί. Τρομοκρατεί η επιταγή.
Μα σαν xρησιμοποιήσεις τη μία ή την άλλη, όπως οι φτηνιάρηδες

ω πόλη αθάνατη, πόλη ριζωμένη
μην τις αφήσεις να σε κάνουν
σαν το έθνος

μιλάω σε όποιον από σας, όχι σε όλους σας, σε καμία ομάδα, όχι σε σας σαν πολίτες
όπως θα έπρεπε οι δικοί μου εκ της Τύρου. Η πόλη τώρα
είναι ολίγοι, είναι μία συνοxή μήτε καν ακόμη νέα (το νησί αυτής της πόλης
είναι τώρα ποιανών η ενδοxώρα; ποιος μπορεί να πει ποιοι είναι
οι πολίτες;

Ένας άντρας μονάxα ή μια κοπέλα που ακούνε μια λέξη
και η λέξη αυτή δεν ήταν τίποτα να σημαίνει τουλάxιστον κάτι περισσότερο
απ' αυτό που σημαίνει (διόλου για να πουλήσει κάτι σε οποιονδήποτε, σε κάποιο
μέρος να τους κρατήσει,
ούτε καν
σ' αυτόν τον σπάνιο τόπο.

Charles Olson
Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς



Από την Ανθολογία αμερικανικής ποίησης
του εικοστού αιώνα

εκδ. Ηριδανός, 2007

(η φωτογραφία του Τσαρλς Όλσον είναι από το wpi.edu)

Ετικέτες