<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Δύο γράμματα του Τολστόι στον Στρακώφ για τον Ντοστογιέφσκι

29 Νοε 2011


Leo Tolstoy to Nikolai Strakov

Image and video hosting by TinyPic
23 Σεπτεμβρίου 1880

Είμαι τελείως ανίκανος να καταλάβω τη ζωή που ζουν οι άνθρωποι της Μόσχας — κι αυτοί οι ίδιοι δεν την καταλαβαίνουν. Από το άλλο μέρος, καταλαβαίνω πράγματι και αγαπώ τη ζωή των χωρικών, των περιπλανώμενων, και πολλών άλλων του ιδίου είδους• αυτές είναι οι τάξεις στις οποίες συνεχίζω να αφιερώνω την προσοχή μου και, πιστεύω, όχι χωρίς επιτυχία.

Πριν από λίγο καιρό ήμουν κακόκεφος και χρησιμοποίησα την αναγκαστική μου σχόλη στο διάβασμα του [βιβλίου του Ντοστογιέφσκι] Το Σπίτι των Πεθαμένων. Αν και το είχα ξαναδιαβάσει, βρήκα ότι είχα ξεχάσει το περισσότερο απ' αυτό. Δεν γνωρίζω κανένα καλύτερο βιβλίο σε ολόκληρη τη σύγχρονη λογοτεχνία, μηδέ του Πούσκιν εξαιρουμένου. Δεν είναι το ύφος, αλλά η άποψη που είναι τόσο θαυμάσια ειλικρινής, φυσική και χριστιανική. Ένα πραγματικά ηθοπλαστικό βιβλίο! Το διάβασμα του μου έδωσε περισσότερη ευχαρίστηση από όση είχα νιώσει για μακρό χρονικό διάστημα. Όταν δεις τον Ντοστογιέφσκι, δος του την αγάπη μου.

* * *

(Αρχές του 1881 )

Το μόνο που θέλω είναι να μπορούσα να πω όλα όσα αισθάνομαι για τον Ντοστογιέφσκι. Με την έκφραση των συναισθημάτων σου έχεις μερικώς επίσης εκφράσει καί τα δικά μου. Ποτέ δεν τον είδα, ούτε είχα καμία άμεση επικοινωνία μ' αυτόν, αλλά τώρα που είναι πεθαμένος συνειδητοποιώ ότι ήταν πιο αγαπητός, πιο κοντινός και πιο αναγκαίος για μένα από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. Ποτέ δεν σκέφτηκα να τον ανταγωνιστώ —ποτέ! Καθετί που έκανε ήταν τόσο καλό, τόσο γνήσιο, που έτερψε την καρδιά μου. Είμαι ικανός να ζηλέψω έναν άνθρωπο για τη διάνοιά του ή για το καλλιτεχνικό του ταλέντο, αλλά οι πράξεις που βγαίνουν από την καρδιά μόνο ευχαρίστηση μπορούν να μου δώσουν: Πάντοτε λογάριαζα τον Ντοστογιέφσκι μεταξύ των φίλων μου και ήλπιζα μια μέρα να τα καταφέρω να τον γνωρίσω, αλλά δεν ήταν γραφτό να συμβεί. Όταν διάβασα τα απροσδόκητα νέα του θανάτου του, ένιωσα σαν κάποιο στήριγμα να τραβήχτηκε από μένα. Τα είχα εντελώς χαμένα, και συνειδητοποίησα καθαρά για πρώτη φορά πόσο πολύ τον αγαπούσα. Ακόμα δεν έχω πάψει να θρηνώ τον χαμό του. Μόνο λίγο πρίν το θάνατό του διάβασα για πρώτη φορά, με βαθιά συγκίνηση, το μυθιστόρημα του Ταπεινωμένοι και Καταφρονεμένοι.


Από Το Δέντρο, τχ.100/Οκτ. 1997
Απόδοση (από την αγγλική μετάφραση του Paul England) : Δημήτριος Ι. Χατζόπουλος


(πρωτ. φωτογραφία: utoronto.ca)

*
Nikolay Strakhov

Ετικέτες

Γιώργος Ζιόβας: Ανοιχτή επιστολή σ' έναν ποιητή

22 Νοε 2011

Image and video hosting by TinyPic
Όταν μπορείς
καθώς τα φώτα πέφτουν πάνω σου κι όλα
τα βλέμματα σε καρφώνουν και το πλήθος
θέλει ν' ακούσει και να δει το θαύμα
εσύ σίγουρος και σεμνός
να λες την αλήθεια μόνο
να στηρίζεις τα σπίτια και το φως
να βάζεις τους ανθρώπους στη θέση τους δίπλα και μαζί
να βάζεις τα δέντρα να πατάνε γερά στα πόδια τους

όταν μπορείς
καθώς όλα τ' αυτιά κι όλα τα μάτια
του πλήθους να γλυκαθούνε περιμένουν
εσύ νηφάλιος κι αποφασισμένος
να τραβάς την κουρτίνα δείχνοντας

εκείνον στη σκιά που δίνει λεφτά στον άλλο
εκείνον με φωνή κοφτή που δίνει οδηγίες πώς θα χτυπηθεί η απεργία
εκείνους που λιώνουν στα νοσοκομεία από καρκίνο γνωστά σκηνικά
σύνεργα τσιγκέλια μάσκες οξυγόνου καθετήρες ακρωτηριασμοί
εκείνους που λιώνουν στα σπίτια τους από κάτι που δεν πρόκειται να το μάθει ποτέ κανείς
εκείνους που λιώνουν στη δουλειά τους σαν λαμπάδες

όταν μπορείς
ενώ οι άλλοι δείλιασαν
φεύγουνε και σ' αφήνουν κι η νύχτα παγώνει
εσύ γαλήνιος να περιμένεις να χαράξει
γράφοντας πάντα θάλασσα αίμα δημοκρατία δικαιοσύνη

σίγουρα δεν θα εκστασιαστεί κανείς και δεν θα κλάψει
σίγουρα δεν θ' ανοίξουνε στα δυο οι ουρανοί να κατέβει η Μούσα να σε στεφανώσει

μόνο που κάποιοι ίσως λίγο σταθούν
κοιτάξουν πίσω γύρω μέσα τη ζωή τους
καταλάβουνε και χαμογελάσουν.

Να 'σαι βέβαιος ότι θα 'χουμε εξελίξεις.


Από την ανθολογία Φώτα Πορείας, 1
Εκδόσεις: Σύγχρονη Εποχή, 1988


(πρωτότυπη φωτογραφία: flickr.com)

Ετικέτες

Πινακοθήκη: Eugene Zak (1884-1926)

15 Νοε 2011

6Woman Writing a Letter6
Image and video hosting by TinyPic

Ετικέτες

Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι: Γράμμα στην Τατιάνα Γιακόβλεβα

8 Νοε 2011

Image and video hosting by TinyPic
(απόσπασμα)

Δεν σου αξίζει μέσα στο χιόνι και τον τύφο
μ' αυτά τα πόδια να πορεύεσαι,
εδώ στα χάδια παράδωσέ τα,
σε δείπνα με πετρελαιάδες.
Μην το σκέφτεσαι, κατσουφιάζοντας
κάτω από τα ισιωμένα τόξα των φρυδιών σου.
Έλα εδώ, έλα στο σταυροδρόμι
της πελώριας κι αδέξιας αγκαλιάς μου.
Δε θες;
Μείνε εκεί και ξεχειμώνιασε
και στον συνολικό λογαριασμό θα προσθέσουμε
κι αυτή
την προσβολή.
Εγώ έτσι κι αλλιώς κάποτε θα σε πάρω,
είτε μονάχη σου
είτε μαζί με το Παρίσι.

Владимир Владимирович Маяковский
Μετάφραση: Σταυρούλα Αργυροπούλου


Από το Ημερολόγιο 2011
εκδ. Μεταίχμιο, 2010

(πρωτ. φωτογραφία: ruslit.traumlibrary.net)


Ετικέτες

Δημήτρης Χατζής: Θητεία

1 Νοε 2011

Image and video hosting by TinyPic
«Βρισκόμαστε κοντά στη Μουργκάνα. Πρόκειται να κάνουμε ενέργεια με μεγάλες δυνάμεις κι αυτή τη φορά φοβάμαι πολύ.»

Είχε πάρει το γράμμα της λίγες μέρες πιο πριν και δεν πρόφτασε να της στείλει την απόκρισή του. Της έγραφε πως την αγαπούσε πολύ, πως άμα γύριζε θα την παντρευότανε και της ξανάγραφε πως φοβότανε πάρα πολύ στη Μουργκάνα. Είταν ένας στρατιώτης από το τάγμα 583 της 75ης Ταξιαρχίας.

Τώρα κείτεται άθαφτος κάτω από έναν όρθιο βράχο στο Τσεροβέτσι με το πρόσωπο το μισό φαγωμένο, το 'να πόδι σπασμένο και το χέρι φευγάτο δυο μέτρα μακρύτερα. Τ' άλλο του χέρι, καθώς είναι πεσμένος, μοιάζει σα ν' ακουμπάει στην τζέπη που είχε τα γράμματα. Μέσα στη φουρτούνα εκείνων των ημερών, τα δυο γράμματα, που τα πήραν οι δικοί μας, βραχήκανε και τα ονόματα χάθηκαν — το δικό του και το δικό της.


Από το βιβλίο του Δημήτρη Χατζή Θητεία
εκδ. το Ροδακιό, 2000


(πρωτότυπη φωτογραφία: tovima.gr)

Ετικέτες