<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Πινακοθήκη ~ Oscar Gustave Rejlander (1813-1875)

28 Δεκ 2008

6Woman reading a letter 6

Ετικέτες ,

Robin Maugham: Ο υπηρέτης

22 Δεκ 2008


Ύστερα είχα νέα απ' τον Τόνι:

«...Το προηγούμενο βράδυ ήμουν σ' ένα μπαρ, όταν το μάτι μου πήρε τον Μπάρετ. Έκανα πως δεν τον είδα. Αλλά ήρθε και μου μίλησε. Μου φάνηκε λιγάκι σφιγμένος. Δεν είχα πιεί πολύ. Μου έλεγε συνέχεια πόσο λυπόταν που "με είχε προδώσει" και "με είχε εξαπατήσει" και με παρακαλούσε να ακούσω τις εξηγήσεις του. Ήταν υπερβολικά μελοδραματικός. Ο κόσμος στο μπαρ γύριζε και μας κοίταζε. Φοβόμουν ότι από στιγμή σε στιγμή θα έπεφτε στα γόνατα μου και θ' άρχιζε να κλαίει. Επέμενε τρομερά ν' ακούσω την ιστορία του. Έτσι υποχρεώθηκα να τον ακούσω.
Φαίνεται πως ήταν ξετρελαμένος με τη Βέρα πριν πιάσει δουλειά σε μένα. Και πίστευε ότι και κείνη τον ήθελε πολύ. Μάζευαν λεφτά για να παντρευτούν. Αλλά ο πατέρας της την κακομεταχειριζόταν κι αυτός ήθελε να την πάρει μακριά απ' το σπίτι της. Δεν άντεχε στην ιδέα ότι υποφέρει. Φαίνεται πως ο πατέρας της ήταν κτήνος. Ο Μπάρετ έπρεπε πάση θυσία να του δώσει ένα μεγάλο ποσό για να πάρει τη συγκατάθεση του. Ήταν μόλις δεκαπέντε χρονών και δεν μπορούσε να την παντρευτεί. Έπρεπε όμως να της βρει ένα σπίτι. Γι' αυτό μου είπε ψέμματα ότι είναι ανηψιά του.
Δεν ήξερε τίποτα για την ιστορία μου με τη Βέρα ως το προηγούμενο πρωί. Αλλά τώρα που την έμαθε καλύτερα, είπε, δεν παραξενεύτηκε διόλου. Ανακάλυψε ότι είναι νυμφομανής. Κάθε αρσενικό της κάνει. Μου είπε ότι κάτι άκουσες και πήρες μια ιδέα το βράδυ που τους έπιασες. Έφυγε μ' ένα στοιχηματατζή παίρνοντας μαζί της τα λεφτά του Μπάρετ.
Τέλος πάντων, αυτή είναι η ιστορία του. Και ομολογώ ότι μου φαίνεται ότι εγώ τον αδίκησα κι όχι αυτός. Καημένε Μπάρετ! Φαινόταν τόσο xλωμός κι αδύνατος! Φροντίζει μια γριά κυρία στη Λόουντς Σκουέαρ. Του xτυπάει το κουδούνι όλη μέρα και νιώθει εντελώς δυστυxισμένος. Ξέρεις κανένα να θέλει έναν υπηρέτη κλάσεως; Με λίγα λεφτά θα τον έπαιρνα εγώ πάλι...»

Απάντησα με μια κάρτα:

«Φίλε μου Τόνι,
Χτες πήδησα από την ταράτσα του Γουώλντορφ Αστόρια και προσγειώθηκα σώος στο πεζοδρόμιο. Την προηγούμενη έτρεξα σε μια κούρσα από τη Νέα Υόρκη ως το Σαν Φρανσίσκο σε εφτά ώρες. Θα το έκανα σε έξι ώρες αλλά χρειάστηκε να σταματήσω για ν' αλλάξω παπούτσι. Σήμερα το πρωί εκλέχτηκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ελπίζω να τα πιστεύεις αυτά, γιατί αν πιστεύεις την ιστορία του Μπάρετ μπορεί να πιστεύεις τα πάντα.
Με αγάπη,
Ρίτσαρντ.»

Δεν ξαναπήρα γράμμα του Τόνι για ένα μήνα.

«...Ξέρω πως θα σκεφτείς ότι είμαι αδιόρθωτος. Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Η κυρία Τομς άρχισε να μου δίνει στα νεύρα. Δε βάζει γλώσσα μέσα της η ευλογημένη. Και παρ' ότι ξέρω πως δε σε νοιάζει πρέπει να παραδεχτείς ότι δεν ξέρει να μαγειρεύει. Απ' την άλλη, η ευκαιρία να πάρω πίσω τον Μπάρετ ήταν πολύ καλή για να τη χάσω. Της έδωσα λοιπόν το μισθό ενός μήνα και φεύγει στο τέλος της βδομάδας. Είναι πολύ χαρούμενη. Θα βρει κάποια ευκαιριακή δουλειά μέχρι να γυρίσεις, πράγμα που ελπίζω να γίνει σύντομα, παλιομασκαρά!
Δε σκοπεύω να προσπαθήσω να σου εξηγήσω για τον Μπάρετ παρά μόνο για να σε διαβεβαιώσω ότι έχεις άδικο. Είχα μια μεγάλη συζήτηση μαζί του πριν μια βδομάδα. Είμαι σίγουρος ότι έλεγε την αλήθεια. Νιώθω ότι του έκανα μεγάλη αδικία.
Η Σάλι, φοβάμαι, θα γίνει έξαλλη μ' αυτό. Κουράστηκα όμως να έχω άλλους ανθρώπους να καθορίζουν τη ζωή μου. Ελπίζω μόνο να καταλάβει τη θέση μου. Δεν μπορώ να σου πω πόσο ανυπομονώ να γυρίσει ο Μπάρετ για να μπορώ να ζω ξανά πολιτισμένα. Πάνω στην κουβέντα μου είπε ότι η Βέρα παντρεύτηκε τον στοιχηματατζή της κι έτσι να ένα μπέρδεμα που βγαίνει από τη μέση.»

Του 'γραψα ένα άγριο γράμμα, αν και ήξερα πως ήταν ανώφελο.
Δυο μήνες αργότερα μου έγραψε η Σάλι.


«...Σου γράφω μόνο για να σου πω γεια. Ο Άμις Κάμπελ μου ζήτησε να τον παντρευτώ. Φεύγουμε για το κτήμα του στη Ροδεσία. Του τα είπα όλα κι έδειξε κατανόηση. Ρίτσαρντ, μη σκεφτείς άσχημα για μένα, σε παρακαλώ. Δεν θα ωφελούσε. Στείλε μου τις ευχές σου. Έχουν τόση σημασία για μένα...»

Τι άλλο μπορούσα να κάνω παρά να της ευχηθώ όλη την τύχη του κόσμου;


Από το βιβλίο του Ρόμπιν Μωμ Ο υπηρέτης
εκδόσεις Μέδουσα, 1990
μετάφραση: Αναστασία Παπασταθοπούλου

(η φωτογραφία από το ομώνυμο φιλμ του Τζόζεφ Λόουζι είναι από το filmreference.com)

Ετικέτες

o Jean Genet προς τον Κώστα Ταχτσή

17 Δεκ 2008

Ο Ζαν Ζενέ στον Κώστα Ταχτσή


Είσαι τυχερός: ένας Γενικός Πρόξενος! Είναι άραγε ένας και μοναδικός άνθρωπος με δύο κεφάλια, όπως ο αετός της Αυστρο-Ουγγαρίας, ή δυο διαφορετικοί άνθρωποι, ένας Πρόξενος κι ένας στρατηγός; Αστειεύομαι, αλλά σε ζηλεύω: κινδυνεύω να με υποδεχτούν οι χωροφύλακες στο σταθμό, όταν φτάσω - αν φτάσω - στο Παρίσι.

Ξέρεις ότι σου γράφω από την Ιταλία. Ο Αμπντάλλα βρίσκεται ακόμα στην Αθήνα. Στη συνέχεια θα πάει στην Αγγλία, για να προετοιμάσει το νούμερο του με τα άλογα. Εγώ θα μείνω εδώ, μέσα στα βουνά, όπου η ηχώ απαντά σε θαυμάσια γερμανικά. Βρέχει. Η Αυστρία, όπου πέρασα οχτώ μέρες, με αηδιάζει.

Ωστόσο δεν συμβαίνει τίποτα το συναρπαστικό, ούτε μέσα μου, ούτε γύρω μου. Στον δικέρατο πλανήτη όπου βρίσκεσαι - η Αυστραλία, νομίζω, είναι στην άλλη όψη της Σελήνης ή όχι; - εμάς μας θεωρούν άραγε ανθρώπινα όντα;

Νοσταλγώ την Ελλάδα που μισείς και όπου θα επιστρέψω, μόλις συνέλθουν οι ώμοι μου - τον ένα μου τον τσάκισε ο ήλιος σας. Προσπαθώ να αναζωογονηθώ εδώ, για να 'ρθω να δολοφονηθώ στον τόπο σου. Κι εσύ δεν θα 'σαι παρών, να με δεις να πεθαίνω.

Φύγε από την Ελλάδα, έχεις δίκιο, αλλά φτύσε τους Γερμανούς Προξένους πού σε συνοδεύουν: να βγαίνεις μόνος.

Μια μέρα να ξαναγυρίσεις.

Φιλικότατα,
Jean Genet


= = =


* ένας Πρόξενος κι ένας στρατηγός: Λογοπαίγνιο πού βασίζεται στη γαλλική έκδοση «Consul General"

* Αμπντάλλα: Αλγερινός ακροβάτης καί σχοινοβάτης, στενός φίλος του Ζενέ, στον οποίο μάλιστα είχε αφιερώσει το έργο του «Ο σχοινοβάτης».


Από το λογοτεχνικό περιοδικό η λέξη - τχ. 197, Ιούλ. 2008
σε μετάφραση Αλέξανδρου Σκάγιαννη

(πρωτότυπη φωτογραφία: thyssens.com)

Ετικέτες

Marceline Desbordes-Valmore: Μην γράφεις

13 Δεκ 2008


Μην γράφεις πια. Είμαι άρρωστη και να πεθάνω θέλω.
Χωρίς εσέ, μάταιο και ανούσιο είναι το θέρος τούτο.
Στο στήθος μου τα χέρια μου επάνω τα έχω κλείσει,
που να σε σφίξουν δεν μπορούν. Νεκρής είναι τα χέρια.
Μην γράφεις πια.

Μην γράφεις πια. Πνίγομαι, απ' ώρα σε ώρα, σβήνω.
Αν σ' αγαπούσα, ρώτα το θεό, σκληρέ, άστοργε εραστή μου.
Αν με λατρεύεις -αφού σιωπάς- τι νόημα, επιτέλους, έχει,
είναι σαν ν' ακούς τους ουρανούς, χωρίς να τους γνωρίζεις.
Μην γράφεις πια.

Μην γράφεις πια. Φοβάμαι κι αυτή τη μνήμη μου ακόμη,
που τη φωνή σου φύλαξε. Θαρρώ πως με καλεί, πως με φωνάζει.
Μην δείχνεις το νερό σ' αυτόν που δεν μπορεί να πίνει,
μια αγαπημένη επιστολή, αντίτυπο είναι μιας εικόνας.
Μην γράφεις πια.

Μην γράφεις πια. Δεν ημπορώ να υποφέρω αυτά τα λόγια
ανασαλεύουν, ναι, αναταράζουν την ψυχή μου.
Πιστεύω πως ανάμεσα στο ωραίο χαμόγελό σου λαμπυρίζουν
κι αποτυπώνονται, μ' ένα φιλί, στο βάθος της καρδιάς μου.
Μην γράφεις πια.


Από την ανθολογία Τα ερωτικά των Γάλλων κλασικών ποιητών
σε απόδοση Βασιλείου Ι. Λαζανά

Εκδόσεις Ενάλιος, 1997

(πρωτότυπη εικόνα: colby.edu)

Ετικέτες

Πινακοθήκη ~ Carl Spitzweg (1808 - 1885)

8 Δεκ 2008

6Der Liebesbrief (The Love Letter)6
Image Hosted by ImageShack.us

Ετικέτες

Mark Merlis: Α, όπως Αμερική

3 Δεκ 2008


«Εγώ πάντα περνώ τα Χριστούγεννα στη Νέα Υόρκη. Γιατί δεν έρχεσαι μαζί;»
«Νέα Υόρκη!» Η λέξη αυτή έχει χάσει πια την αίγλη της. Δεν νομίζω, πως κάποιος που μεγαλώνει σήμερα μπορεί να φανταστεί τι σήμαινε κάποτε αυτό το μακρινό μέρος, ή ότι και μόνο που πρόφερες τη λέξη «Μανχάτταν» ένιωθες να σε κατακλύζουν ρίγη συγκίνησης, μια ιδιαίτερη έξαψη. Είχα την αίσθηση, περισσότερο απ' όταν πρωταντίκρισα το όμορφο διαμέρισμα του Τομ, ότι θα με μετέφερε σε ένα καινούριo κόσμο. Όμως απάντησα:
«Δεν μπορώ, δεν θα μου ξαναμιλούσε ποτέ.»
«Αν κρίνω από το γράμμα της, θα ήσουν τυχερός αν συνέβαινε κάτι τέτοιο».
«Μιλάς σαν να πρόκειται για κάτι εύκολο. Θέλω να πω, είναι η μοναδική οικογένεια που έχω.»
«Και μάλλον είναι περιττή. Μερικές φορές νομίζω ότι το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη είναι το ότι με έδιωξαν από την οικογένειά μου.»
«Συνέβη κάτι τέτοιο;»
«Βεβαίως, μήπως το ίδιο δεν συνέβη σε όλους μας; Εμένα πάντως μου το δήλωσαν γραπτώς. Θα ήθελες να δεις το γράμμα;»
«Το έχεις ακόμα;» ρώτησα
«Φυσικά και το έχω.»
«Γιατί, "φυσικά"; Eσύ είσαι πάντα που λες ότι δεν φυλάς πράγματα.» Κάτι που δεν ίσχυε, όπως θα ανακάλυπτα αργότερα όταν έψαχνα μέσα στις κούτες που είχε αφήσει πίσω του.
«Μα, αγαπητέ μου, μήπως νομίζεις ότι υπήρξε σκλάβος που να ελευθερώθηκε και να πέταξε το χαρτί που επικύρωνε την απελευθέρωσή του; Απορώ με τον εαυτό μου, πώς δεν το έχω κορνιζώσει το παλιόπραγμα, μόνο που είναι τόσο καταθλιπτικό να κοιτάζεις ένα τοίχο και να βλέπεις κορνιζαρισμένα έγγραφα, λες και ο ένοικος του σπιτιού έχει αποφασίσει να ανοίξει ένα μικρό μουσείο της ζωής του. Γιατί, νομίζεις, ότι κρεμάνε μόνο τα διπλώματά τους και όχι τη ληξιαρχική πράξη της γέννησής τους;»
«Το γράμμα.»
«Είναι δυο τα γράμματα, πρέπει να τα διαβάσεις και τα δύο.»


Αφοί Σλέητερ
Μπροντ Στρητ 38
Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη
4 Αυγούστου 1920
Τόμας,
η μητέρα σου λέει ότι θα σε βρούμε στο Νιούπορτ. Πιστεύει ότι υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που σε κάνει να βρίσκεσαι εκεί. Αν έχει δίκιο, σου εύχομαι ό,τι ποθείς. Θα είμαι ιδιαίτερα ευτυχισμένος να σε δω να τακτοποιείσαι.
Θέλω να ξέρεις ότι έχω σκεφτεί πολύ προσεχτικά το επόμενό σου βήμα. Και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι θα ήταν καλύτερα αν δεν έκανες το επαγγελματικό σου ξεκίνημα εδώ, στηv εταιρεία. Αν και γνωρίζω ότι δεν είσαι καθόλου σαν τον θείο σου, ωστόσο η δυσάρεστη αυτή εμπειρία με έχει αφήσει με τηv εντύπωση πως δεν είναι το είδος της δουλειάς που θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν οικογενειακή επιχείρηση. Θα μπορούσες να μου επισημάνεις τις προφανείς εξαιρέσεις, όμως ειναι όλοι τους Εβραίοι, οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Φαντάζομαι πως ίσως να οφείλεται σε κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα μου, όμως δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να γίνεται ο πρεσβύτερος συνέταιρος στηv Σλέητερ και Υιός. Αv και θα πρέπει να παραδεχτώ, ότι μια τέτοια ιδέα μού είχε περάσει από το μυαλό όταν ήσουν πολύ μικρός.

«Μοιάζει να έχει πάρει φόρα, έτσι;» είπα. «Ελεύθερος συνειρμός, στην πραγματικότητα.»
«Το γράμμα το είχε υπαγορεύσει.»
«Είναι χειρόγραφο.»
«Γραμμένο από κάποιο γραμματέα. Φαντάσου, μόλις τριάντα χρόνια πριν, κι ακόμα δεν είχε συμβιβαστεί με την ιδέα να αγοράσει γραφομηχανή.»
«Φαντάσου να υπαγορεύεις ένα τέτοιο γράμμα.»
«Ήταν πολυάσχολος. Πάντως θα πρέπει να μπήκε στον κόπο να το υπογράψει.»
Συνέχισα να διαβάζω.

Νομίζω, όμως, ότι θα πρέπει και οι δύο να δεχθούμε το γεγονός ότι πλησιάζεις πια στα τριάντα, και ότι δεν θα είχε νόημα για σένα να μπεις στη δουλειά με τον τρόπο που μπήκα εγώ, ή πολλοί άλλοι νεότεροι. Ασφαλώς, η ηλικία σου δεν αποτελεί μειονέκτημα, γιατί όλοι κατανοούν ότι ο πόλεμος διέκοψε τις ζωές πολλών αγοριών, και δεν είσαι ο μόνος που χρειάστηκε ένα δυο χρόνια για να κατασταλάξει. Καλώς, πάντως το άξιζες, και δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια, το πόσο περήφανοι είμαστε, η μητέρα σου και εγώ. Σχεδόν λυπάμαι που ο αδελφός σου δεν ήταν αρκετά μεγάλος για να καταταγεί.
Έψαξα στην αγορά, και είναι πλέον συμφωνημένο ότι ο κύριος Λαμόντ θα κοιτάξει να βρει κάτι στα μέτρα σου, σε κάποιον τομέα όσο το δυνατόν λιγότερο ριψοκίνδυνο, και θα σε πάρει κοντά του σαν ένα είδος νεότερου συνεργάτη και θα έχεις να ασχοληθείς μόνον με αυτό μέχρι να σταθείς στα πόδια σου. Βέβαια, θα είσαι μόνο με ποσοστά, και με τις υπάρχουσες συνθήκες μιας τέτοιας οικονομικής ύφεσης δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα ορθοποδήσεις αμέσως. Όμως ειλικρινά, για έναν άντρα της ηλικίας σου, δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο τρόπο να μπει στη δουλειά. Νομίζω, πως το καλύτερο θα ήταν, αν εσύ και η Πωλίν μπορούσατε να περιμένετε λίγο ακόμα προτού ανοίξετε σπιτικό. Προς το παρόν, θα έρθεις να μείνεις με τη μητέρα σου και μένα. Όταν μάθεις τα μυστικά του επαγγέλματος και είσαι έτοιμος νά προχωρήσεις μόνος σου, τότε θα σε βοηθήσουμε να ξεκινήσεις.
Φαντάζομαι πως θέλεις να μείνεις λίγο καιρό ακόμα με την αγαπημένη σου. Είπα στον κύριο Λαμόντ να σε αναζητήσει τη δεύτερη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου.

Με αγάπη,
Άντριου Π. Σλέητερ

«Ήσουν αρραβωνιασμένος;»
«Ήμουν.»
«Τι; Είκοσι έξι χρονών και δεν ήξερες;»
«Ήξερα. Όμως... δεν μου φαινόταν ότι είχε καμία σχέση. Θα παντρευόμουν, αυτό ήταν όλο.»

Από το βιβλίο του Μαρκ Μέρλις Α, όπως Αμερική
εκδόσεις Οδυσσέας, 1998
μετάφραση: Λία Αθανασιάδη

(η φωτογραφία του Μαρκ Μέρλις είναι από το librarything.com)

Ετικέτες