<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

η Μαρία Πολυδούρη προς τον Κώστα Καρυωτάκη

20 Μαΐ 2015


Τάκη αγαπημένε μου! Πόσο μου φαίνεται χρόνος κάθε ώρα που περνώ μακριά σου! Επίστευα, πριν φύγω, πως δε σε θυμόμουν έτσι πολύ και με τόσο πόνο' υπέθετα πως θα έβρισκα λίγα πράγματα, στον τόπο που κλείνει τη μισή μου ζωή, που θα μπορούσαν να με απασχολήσουν οπωσδήποτε ευχάριστα. Τίποτε δεν έχει ενδιαφέρον για μένα που δεν είναι από σένα, που δε μιλεί για σένα, Τάκη. Ετοιμάζομαι για να βγω έξω, στον καθρέφτη δεν βλέπω το δικό μου, βλέπω το δικό σου πρόσωπο' κατεβαίνω τη σκάλα, στέκω, μου φαίνεται πως σε βλέπω να ανεβαίνεις' στο δρόμο συναντώ έναν γνωστό μου, με σταματά και μου μιλεί, γελώ και σε μια στιγμή που τον κοιτάζω φεύγει το κεφάλι του, και το δίκο σου πηγαίνει στη θέση του... Γελάς;

Τα ψηλά δέντρα, ο ουρανός, η θάλασσα, μόλις φθάνουν να χωρέσουν την εικόνα σου' όταν τρώω, βρίσκω ευκαιρία να καταπιώ και λίγα δάκρυά μου. Τάκη, με θυμάσαι καμιά φορά; Πες μου, πονείς λίγο στη σκέψη ότι η αγάπη μου σ' εσένα είναι μεγάλη σαν ένας μεγάλος πόνος; Γιατί όχι; Πώς μπορεί; Η ψυχή η δική σου, που είναι όμοια πονεμένη με τη δική μου, πώς δεν θα μ' ένιωθε; Δε θα με συμπονούσε;

Το βραδάκι σήμερα είναι γλυκό, μελαγχολικό, και η πνοή σου απαλή σαν χάδι καλοσύνης... Πού είσαι;

28.5.22
Μαρίκα


Από το Ημερολόγιο 2011 του Μεταίχμιου

Ετικέτες

Πάνος Ν. Παναγιωτούνης: Απουσία

7 Μαΐ 2015


Επιτέλους
πήρα το γράμμα σου που μοσχοβολούσε
υάκινθο και αναμονή.
Μου γράφεις: σε περιμένω,
ζω με την απουσία σου, η παρουσία σου
μπορεί να με συνθλίψει.
Γράφε μου πάνω στο γαλάζιο κοχύλι,
χάραζε τους πόθους σου στα φύλλα
των βίκων και
στέλνε τά μου, αγαπημένη.
Όμως κι' εσύ μην έρθεις,
με τη ζεστή σου απουσία
ζω τον σπαραγμό του πάθους μου,
μου φτάνει
ο θρυμματισμός του απόντος σώματός σου.


από την Νέα Εστία, τχ. 908
Μάΐος 1965
(αρχείο ΕΚΕΒΙ)


(πρωτότυπη εικόνα: thewhy.com)

Ετικέτες