Πιερ Πάολο Παζολίνι: Γράμμα προς το παιδί απ' την Κοτινιόλα
Γλυκό μου αγόρι, ναι, σίγουρα να συναντηθούμε
όμως τίποτε μην περιμένεις απ' τη συνάντηση αυτή.
Αν κάτι περιμένεις - μια νέα αυταπάτη, μια νέα
ματαιότητα!
όπως η θλίψη. Στα σαράντα είμαι σαν δεκαεφτάρης.
Απογοητευμένοι ο σαραντάρης κι ο δεκαεφτάρης
μπορούνε σίγουρα να συναντηθούν, ψελλίζοντας
κοινές ιδέες για προβλήματα - και μεταξύ τους
αυτά που ανοίγουν οι δύο δεκαετίες, ολάκερη ζωή
και που μόνο εξωτερικά είναι τα ίδια.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Είμαι τσιγκούνης, κι αυτά τα λόγια που κρατώ
τα σφιχτοκρατώ απάνω στην καρδιά μου.
Και την απόσταση απ' τα μάγουλα μέχρι το πηγούνι
το παραμορφωμένο στόμα απ' τα χαμόγελα
της δειλίας, και το μάτι που πια
γλυκύτητα δεν έχει, σαν ξυνισμένο σύκο
θα τα 'δες' το πραγματικό πορτρέτο ετούτης της
νεότητας
που σε πληγώνει, μια όχι αδελφική νεότητα.
Τι μπορεί να σ' ωφελήσει ένας άνθρωπος τέτοιας
ηλικίας;
Απλά λυπημένος μέσα στην ισχνότητα που καταπίνει τη
σάρκα του. Ό,τι έδωσε, το 'δωσε, τα άλλα είναι περιττός
σεβασμός.
Από την ανθολογία Παζολίνι, Ουνγκαρέττι, Κουαζίμοντο
Επιλογή & μετάφραση: Στέλιος Κάτσικας
εκδ. Αιγόκερως, 2000
= Π.Π.Παζολίνι, στα Αυτοβιογραφικά
= για τον Π.Π.Π., ο Γιάννης Ρίτσος, ο Αλέξανδρος Παναγούλης και
ο Γιώργος Χρονάς
= η Μαρία Κάλλας στον Π.Π.Παζολίνι
= για τον Π.Π.Π., ο Γιάννης Ρίτσος, ο Αλέξανδρος Παναγούλης και
ο Γιώργος Χρονάς
= η Μαρία Κάλλας στον Π.Π.Παζολίνι
Ετικέτες Πιερ Πάολο Παζολίνι, ΠΟΙΗΜΑΤΑ 2
» Δημοσίευση σχολίου