<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe", messageHandlersFilter: gapi.iframes.CROSS_ORIGIN_IFRAMES_FILTER, messageHandlers: { 'blogger-ping': function() {} } }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Γιάννης Πάνου: ...από το στόμα της παλιάς Remington...


10 Ιουλίου 1933

Αποφασίζω σήμερα να τελειώσω το γράμμα που άρχισα χτες. Αγαπητό μου κορίτσι, δεν ξέρω αν σου μίλησα για το ταξίδι που σκοπεύω να κάνω στην Κόρινθο. Συλλογίζομαι πως ίσως κάποτε η Κόρινθος να ήταν κοπέλα και να έμοιαζε καταπληκτικά με κάποια Μαριάνθη. Έτσι πρέπει να είναι. Εγώ για να τελειώσω το γράμμα θα πρέπει να περιμένω τη Μαριάνθη και συ να ταξιδεύψεις πρώτα στην Κόρινθο. Τώρα, αν νομίζεις πως υπάρχει κάποιο μπέρδεμα στα πράγματα και στα πρόσωπα, δεν έχει και μεγάλη σημασία. Πάντως εγώ ούτε στην Κόρινθο πάω, ούτε τη Μαριάνθη περιμένω, ούτε και στέλνω το γράμμα που άρχισα στην ώρα του. Μα θα μου πεις τότε γιατί το γράφω, αφού όλα σ' αυτό τον κόσμο έχουν ένα σκοπό. Γι αυτό λοιπόν, ούτε λέξη παραπάνω.

Όταν κάποτε ο Δημήτριος ταχυδρόμησε επιτέλους το γράμμα του, άρχισε την ίδια στιγμή κιόλας να μετανιώνει για το φέρσιμό του. Ήταν εντελώς σίγουρος ότι ύστερα απ' αυτό θα την έχανε οριστικά. Η απάντηση όμως της Ελένης υπήρξε ακαριαία: Είσαι βλάκας. Σε περιμένω το συντομότερο. Οδός Βαλελμίνας..........


Από το βιβλίο του Γιάννη Πάνου ...από το στόμα της παλιάς Remington... - εκδ. Τρίλοφος, 1981

Ετικέτες

αυτή η καταχώρηση έγινε στις 8 Ιαν 2009 at 8.1.09.

« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

At Δευτέρα, Ιανουαρίου 19, 2009 1:34:00 μ.μ., Blogger librarian :

Αναρωτιέμαι καμιά φορά πόσα γράμματα γράφονται και ποτέ δε στέλνονται.
Γιατί; Φόβος για της απάντηση; Έλλειψη θάρρους;
Την καλημέρα μου.    



At Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2009 2:10:00 μ.μ., Blogger Κυριακή :

επικοινωνώ βασικά για να πω ότι μόλις πριν από καμιά ώρα ανακάλυψα αυτό (αυτά) το (τα) blog(s) και είμαι πολύ χαρούμενη. Είναι θησαυρός! Συγχαρητήρια!    



At Πέμπτη, Ιανουαρίου 22, 2009 2:21:00 μ.μ., Blogger Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. :

librarian,
κι εγώ αναρωτιέμαι πόσα γράμματα θα ήταν καλύτερα να μην είχαμε στείλει ποτέ. Scripta manent...


Γεια σου κι εσένα Κυριακή! ΄
Να λοιπόν που ακόμα κι ένα αρχειακό υλικό, μπορεί να γίνει πηγή χαράς.

Εύχομαι να είσαι πάντα χαρούμενη και για μείζονος σημασίας λόγους ;-)    



» Δημοσίευση σχολίου