Κώστας Καρυωτάκης: Τα γράμματά σου
Τα γράμματά σου τα' χω, Αγάπη πρώτη
σε ατίμητο κουτί, μες στην καρδιά μου.
Τα γράμματά σου πνέουνέ σου τη νιότη
κι ανθίζουνε την όψιμη χαρά μου.
Τα γράμματά σου, πόσα μου μιλούνε
με τις στραβές γραμμές και τα λαθάκια!
Τρέμουν, γελάνε, κλαίνε, ανιστορούνε
παιχνίδισμα τη ζούλια και την κάκια...
Το μύρο στους φακέλους που είχες ραντίσει
του Καιρού δεν το σβήσανε τα χνότα.
Παρόμοια ας ήταν να μην είχε σβήσει
η απονιά σου τα ονείρατα τα πρώτα!
Τα γράμματά σου πάνε, Αγάπη μόνη
βάρκες λευκές, τη σκέψη μου εκεί κάτου.
Τα γράμματά σου τάφοι' δεν τελειώνει
απάνω τους η λέξη του θανάτου.
Τα γράμματά σου με την Σαβίνα Γιαννάτου.
(cd: καρυωτάκης, 13 τραγούδια της Λένας Πλάτωνος)
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 2
Σύμπτωση ή δεν ξέρω πως αλλιώς να το ονομάσω.
Παρακολουθούσα εχτές μια συνέντευξη της Κικής Δημουλά, δεν χόρταινα να την ακούω, και σκέφτηκα να ανεβάσω κάποιο ποίημα στο blog.
Αυθόρμητα μου ήρθε ο Καρυωτάκης... ίσως επειδή η ποίησή του με συντροφεύει πολλά βράδια μου.
Και να 'σαι τώρα εσύ να έχεις διαβάσει ακόμα και τη σκέψη μου και να με έχεις προλάβει.
Να λοιπόν που εκτός από τις "βόλτες" σίγουρα συναντιόμαστε ανταλλάσσοντας, εκτός από λέξεις, και σκέψεις!
Καλή χρονιά, με περισσότερες "συναντήσεις"!
» Δημοσίευση σχολίου