<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Ναταλία Γκίντσμπουργκ: Αγαπητέ μου Μικέλε


2 Απριλίου '71

Αγαπητέ μου Μικέλε,

Μόλις έλαβα το γράμμα σου. Μου άφησε ένα συναίσθημα άγχους. Είναι φανερό πως είσαι πολύ δυστυχισμένος.

Ίσως δε θα πρέπει να δραματοποιώ αυτό σου το γράμμα. Ίσως θα πρέπει να πω ότι απλώς τσακώθηκες λιγάκι με τη γυναίκα σου κι αισθάνεσαι μόνος. Μα δεν καταφέρνω να μην το δραματοποιώ. Είμαι τρομαγμένη.

Θα μπορούσα εγώ να 'ρθώ να σε βρω αν οεν έρθεις εσύ. Δε μου είναι εύκολο γιατί δεν ξέρω πώς να αφήσω τη μικρή και τον Ορέστε κι ύστερα δεν έχω λεφτά, μα αυτό είναι το λιγότερο γιατί θα τα ζητούσα από τη μαμά. Η μαμά δεν είναι και πολύ καλά, εξακολουθεί να έχει κάθε λίγο και λιγάκι πυρετό και φυσικά δε θα της πω ότι έλαβα από σένα ένα γράμμα που με τρόμαξε. Αν αποφασίσω να φύγω και της ζητήσω λεφτά, θα της πω ότι δε θα έρθεις γιατί δε σ' αφήνει η δουλειά σου κι έτσι σκέφτηκα να σου κάνω εγώ μια επίσκεψη.

Λες πως δε θες απάνω σου αυτή τη στιγμή τα μάτια των ανθρώπων που σ' αγαπούν. Κι αλήθεια, είναι δύσκολο να ανεχτούμε τα μάτια των ανθρώπων που μας αγαπάνε, όταν περνάμε μια δύσκολη στιγμή, μα είναι μια δυσκολία που την ξεπερνάμε πολύ γρήγορα. Τα μάτια των ανθρώπων που μας αγαπούν μπορούν να είναι την ώρα που μας κρίνουν, πάρα πολύ διάφανα, συμπονετικά και αυστηρά, μπορεί να είναι σκληρό πράμα, τελικά όμως είναι σωτήριο κι ευεργετικό να αντιμετωπίσουμε τη διαφάνεια, την αυστηρότητα, τη συμπόνοια.

Η φίλη σου η Μάρα παράτησε τον Κολαρόζα και έφυγε. Μου έγραψε. Βρίσκεται στο Νόβι Λίγκουρε, στο σπίτι μιας δούλας των εξαδέλφων της. Είναι σε απελπιστική κατάσταση, αφού δεν έχει πού να πάει να ζήσει και δεν έχει τίποτα δικό της στον κόσμο παρά μόνο ένα κιμονό μαύρο με ήλιους, μια γούνα από βιζόν κι ένα μωρό. Έχω όμως την εντύπωση πως όλοι μας κατέχουμε τη λεπτή τέχνη να μπερδευόμαστε σε καταστάσεις δίχως σωτηρία, που από κανέναν δεν μπορούν να βρουν λύση και που δε μας επιτρέπουν να κάνουμε ούτε μπρος ούτε πίσω.

Γράψε μου μόνο δυο λόγια για να μου πείς αν μπορώ να έρθω. Δε θέλω να έρθω αν η σκέψη να με δεις σου είναι αφόρητη.

Αντζέλικα


Από τo βιβλίο της Natalia Ginzburg Αγαπητέ μου Μικέλε
(Caro Michele)
εκδ. Οδυσσέας, 1978
Μετάφραση: Αλεξάντρα Βίττι

(φωτoγραφία: margencero.com)

Ετικέτες

αυτή η καταχώρηση έγινε στις 24 Οκτ 2010 at 24.10.10.

« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

» Δημοσίευση σχολίου