Σίλαρντ Μπόρμπεγυ: Χριστολογική επιστολή
1.
Στην αρχή οι Χριστιανοί δυσφορούσαν
για τους λεπτούς τρόπους των Ελλήνων.
Το ίδιο ένιωθαν για τη Ρώμη της αυτοκρατορικής περιόδου,
για τη λατρεία της επιτυχίας που έτρεφαν οι Λατίνοι.
Τα δικά τους Θεοφάνεια, τα μυστικά
που τους έτρεφαν, αφορούσαν την απελπισία και τη συμπάθεια
που ένιωθαν ο ένας ταπεινωμένος για τον άλλον.
Κι όμως, τα Ευαγγέλια γράφτηκαν στα ελληνικά:
λαλιά του θαύματος, γλώσσα των τεχνών.
Ο Έλληνας Χριστός, που ζούσε στην Αρκαδία, έσπειρε τα λόγια της ειρήνης,
της αλήθειας και της φιλίας. Ισορροπώντας ανάμεσα στο ανθρώπινο
και στο θεϊκό στοιχείο, δεν αύξησε το βιος του υποφέροντας.
Το μαρτύριο είναι όπως ο θάνατος, δεν έχει κανένα βάρος
διότι τίποτε δεν τον ακολουθεί. Ήταν λοιπόν ο Καλός Ποιμήν,
ο φίλος των αμνών. Οι φιλόσοφοι της Στοάς γνώριζαν βέβαια τι σήμαινε
ο τρόμος της ζωής, που μόνο εκείνος τον οποίον όλοι εγκατέλειψαν
οφείλει να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο. Ιδού τι δίδασκε το Σώμα
από τα ύψη του Σταυρού, μετεωριζόμενο μεταξύ Γης και Ουρανού.
Αλλά οι φιλόσοφοι ήξεραν ήδη τι σήμαινε
να στέκεσαι μπροστά στο Τίποτα. Οι Έλληνες ανακάλυψαν θεούς
μέσα στη γλώσσα, ενώ οι Ευρωπαίοι μελέτησαν
τη σχέση που συνδέει τη Λέξη με το Πράγμα.
Οι Ευρωπαίοι ήθελαν να μάθουν τι απογίνονται οι λέξεις
όταν η Ψυχή μεταβεί στο βασίλειο του θανάτου, τι παθαίνουν
τα πράγματα, το Σώμα, π.χ. ως πράγμα, μετά την τελική κρίση.
Οι Χριστιανοί μελέτησαν πάντως τις σχέσεις λέξεων και κινήσεοον.
2.
... ...
Szilárd Borbély
Μετάφραση (από τα αγγλικά) : Γιώργος Βέης
Από την Ανθολογία Νέων Ούγγρων Ποιητών "Η κοινή μας φούγκα"
Εκδ. Γαβριηλίδης, 2010
(φωτογραφία: litera.hu)
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 4
» Δημοσίευση σχολίου