Στήβι Σμιθ: Σύζυγος στη ζούγκλα
Αγαπητή μου Έβελυν σε σκέπτομαι συχνά
στης ζούγκλας μέσα την αναμπουμπούλα - με το δίκαννο
χτες χτυ(ι)ποπποτάμισα
κι έκατσα και λεπτομερώς κατέγραψα τα πάντα να στα δώσω ραπόρτο
αλλά χαθήκανε στη φασαρία μέσα -
Βλάφτει να πίνεις εδώ πέρα
παρ' όλο που, όπως ξέρεις, το 'χω κόψει.
Αύριο λέω να βαδίσω μόνος
Βαθιά στης ζούγκλας τα έγκατα.
Όλα είναι γκρίζα ξέρεις,
Πράσινο μόνο στην κορφή
(εκτός κι αν έχει πέσει δέντρο χάμω).
Ο ήλιος κατεβαίνει, πλοπ, κι είναι απαίσια
Δεν κάνεις κέφι να χωθείς στης ζούγκλας το καμίνι
Μόνο τρελός θα το 'θελε κάτω απ' αυτόν τον ήλιο
Καθότι λιάζονται και οι ανακόντες, Έβελυν, κι απ' ό,τι βλέπω
Η τροφή δε μοιάζει να τους έχει λείψει.
Προς το παρόν αυτά, απ' τον αγαπημένο σου σύζυγο, Γουίλφρεντ.
Stevie Smith
Μετάφραση: Μάγια Διαμάντη
Από τον περίπλου - τ.51/2002
(φωτογραφία: bbc.co.uk)
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 4
» Δημοσίευση σχολίου