Χοσέ Καρρέρας: Τραγουδώντας με την ψυχή
Όμως, έτσι όπως υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας, έτσι υπάρχει και κεραυνοβόλα φιλία. Απ' την άλλη, έχω συναντήσει ανθρώπους που νιώθω μετά ένα λεπτό ενστικτωδώς ότι αυτούς δε θα έπρεπε ποτέ να τους αφήσω να με πλησιάσουν. Και πολύ σύντομα βγαίνει σωστό αυτό μου το προαίσθημα.
Με τις επιστολές συμβαίνει κάτι ολότελα διαφορετικό. Γιατί, σας ρωτώ, να με κολακέψει κάποιος που δεν τον γνωρίζω προσωπικά κι ο οποίος δεν έχει πολλές πιθανότητες να με συναντήσει ποτέ; Από τα πάμπολλα γράμματα που έχω πάρει όλ' αυτά τα χρόνια το ενενήντα εννιά, κόμμα εννιά τοις εκατό ήταν φιλικά, είχαν αγάπη, ενθουσιασμό, ήταν γεμάτα καλές συμβουλές, συγκινητικά, γεμάτα ποίηση, όλα όσα μπορεί να φανταστεί κανείς. Τη μεγαλύτερη όμως χαρά, μου δίναν πάντα οι επιστολές που έγραφαν απλά: Όταν ακούσω τη φωνή σου νιώθω καλύτερα. Τότε γίνομαι ευτυxισμένος.
Ξέρω, ακούγεται κάπως υπερβολικό, όμως τι πιο όμορφο υπάρxει, από το να έχεις ένα επάγγελμα που το αγαπάς πάνω απ' όλα και με το οποίο βοηθάς άλλους ανθρώπους να νιώθουν καλά και να είναι ευτυxισμένοι;
José Carreras
Από το βιβλίο Χοσέ Καρρέρας, Τραγουδώντας με την ψυχή
εκδ. Γκοβόστης
Μετάφραση: Έρση Λάγκε
Ακόμα:
ο Χοσέ Καρρέρας, στα Αυτοβιογραφικά
Ετικέτες Περί επιστολών
» Δημοσίευση σχολίου