Τζέιμς Μπόλντουιν: Φώναξέ το στα βουνά
Αποφάσισε να τα αφήσει να ξεχαστούν όλα, και να ξαναρχίσει τη ζωή του.
Αλλά το καλοκαίρι του έφερε ένα γράμμα, χωρίς όνομα και διεύθυνση αποστολέα, αλλά με σφραγίδα του ταχυδρομείου του Σικάγο. Η Ντέμπορα του το έδωσε εκεί που έτρωγε το πρωινό του, δείχνοντας να μην έχει προσέξει τον γραφικό χαρακτήρα ή τη σφραγίδα, μαζί με ένα δέμα με φυλλάδια από έναν εκδοτικό οίκο που έβγαζε τη Βίβλο, τα οποία μοίραζαν οι δυο τους κάθε βδομάδα στην πόλη. Είχε κι εκείνη ένα γράμμα, από τη Φλόρενς, και αυτός ο νεωτερισμός τής είχε ίσως αποσπάσει την προσοχή.
Το γράμμα της Έοτερ τελείωνε ως εξής:
Εκείνο που πιστεύω είναι ότι έκανα ένα λάθος, αυτό είναι αλήθεια, και τώρα το πληρώνω. Αλλά μην νομίσεις ότι δεν θα το πληρώσεις κι εσύ — δεν ξέρω πότε και δεν ξέρω πώς, αλλά ξέρω ότι μια μέρα θα ταπεινωθείς. Δεν είμαι αγία σαν κι εσένα, αλλά ξέρω να ξεxωρίζω το καλό απ' το κακό.
Θα γεννήσω το παιδί μου και θα το μεγαλώσω να γίνει άντρας. Και δεν πρόκειται να του διαβάζω από καμιά Βίβλο και δεν πρόκειται να το πάω να ακούσει κανένα κήρυγμα. Ακόμα και να πίνει μονάxα παράνομο ουίσκι για όλη του τη ζωή, καλύτερος άνθρωπος θα γίνει από τον μπαμπά του.
«Τι λέει η Φλόρενς;» ρώτησε νωθρά, τσαλακώνοντας το γράμμα μέσα στη γροθιά του.
Η Ντέμπορα σήκωσε το κεφάλι της μ' ένα αχνό χαμόγελο. «Τίποτα σπουδαίο, καλέ μου. Αλλά μοιάζει σαν να πρόκειται να παντρευτεί».
James Baldwin
Από τo βιβλίο Φώναξέ το στα βουνά
εκδ. Μεταίχμιο, 2006
Μετάφραση: Μαρία Κονδύλη
Ετικέτες ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 2
» Δημοσίευση σχολίου