Μαργκαρέτα Φασάλις: Φόβος
Συνήθιζα να φοβάμαι καθετί,
το σκοτάδι καί το σχέδιο στο χαλί,
τη σιωπή καί τα ερεθιστικά ξεφωνητά
τ' απογέματα με τους πλανόδιους πωλητές, τα γλέντια,
τον γύρο της πόλης με το τραμ, τον εαυτό μου.
Τώρα όλ' αυτά είναι φόβοι έμπιστοι, οικείοι.
Όμως τελευταία προστέθηκε ένα πράγμα που φοβάμαι
πάνω απ' όλα τ' άλλα και μπορεί να με καταστρέψει,
το θάβω βέβαια κάτω απ' ένα φορτίο ομιλίας αλλά ξαναγυρίζει:
Είναι το ατάραχο πρόσωπο της σπιτονοικοκυράς μου
καθώς μπαίνει στο δωμάτιο ενός πρωινού
με ατημέλητο φωτισμό και ξέρω
πως θα μου πει: Ακόμα κανένα γράμμα για σας, δεσποινίς.
Margaretha Vasalis
Μετάφραση: Βασίλης Καραβίτης
Από την ανθολογία Συγκομιδή
εκδ. Γνώση, 1988
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 3
» Δημοσίευση σχολίου