Γιούκιο Μισίμα: "Για τους ναυτικούς τίποτα δε μετράει όσο ένα γράμμα"
Η Φουζάκο στο μεταξύ επέμεινε να μην επιτρέπει στον εαυτό της να φανταστεί την αγωνιώδη, εξαντλητική αναμονή που την περίμενε και κατατρώγοντας τον άντρα με το βλέμμα της πάσκιζε να εξακριβώσει την πληρότητα του δεσμού τους. Πόσο αυτάρκης αλήθεια έμοιαζε ο Ρουάγι, πόσο σίγουρος! Ήταν μια απόλυτα συγκεκριμένη παρουσία που δεν προσπαθούσε καν να ξεφύγει απ' τα όρια της . Η ίδια όμως θα προτιμούσε να είχε να κάνει με κάτι λιγότερο χειροπιαστό, πιο αόριστο και πιο ομιχλώδες. Εκείνο το φοβερό καράβι, συμπαγές σαν βράχος, ήταν δύσκολο να σβήσει από τη μνήμη. Το ίδιο και τα πυκνά φρύδια ή οι φαρδιοί ώμοι του άντρα.
—Μην ξεχνάς να γράφεις — και κάθε φορά να βάζεις κι άλλα γραμματόσημα, είπε ο Νομπόρου παίζοντας με απόλυτη συνέπεια το ρόλο του.
—Να λέγεται. Θα σας γράφω από κάθε λιμάνι που θα πιάνουμε. Να μου γράφεις όμως κι εσύ. Για τους ναυτικούς τίποτα δε μετράει όσο ένα γράμμα.
Τους εξήγησε πως έπρεπε να γυρίσει στο καράβι για να βοηθήσει στις τελευταίες προετοιμασίες, κι αφού αποχαιρέτισε και τους δυο τους με ίδια θερμή χειραψία, ανέβηκε γρήγορα τη σανίδα που ένωνε το πλοίο με τη στεριά. Φτάνοντας στην κορυφή στάθηκε, γύρισε, τους κούνησε μια ακόμη φορά το xέρι και μετά xάθηκε.
Yukio Mishima
Από τo βιβλίο Ο ναυτικός που αρνήθηκε τη θάλασσα
εκδ. Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, 1993
Μετάφραση: Βαγγέλης Κατσάνης
Ετικέτες ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 2
» Δημοσίευση σχολίου