Μαργκαρέτα Έκστρομ: Ταξίδι στην Κοπεγχάγη
Τότε εκείνος τόλμησε να πάει στο ξενοδοχείο όπου έβαλε την καμαριέρα να χτυπήσει την πόρτα και να ρωτήσει την δεσποινίδα Ίντα αν θα ήθελε να φάει μαζί του στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου το μεσημέρι. Αλλλά η δεσποινίς Ίντα αναγκάστηκε να του απαντήσει ότι η αδελφή της δεν αισθανόταν καλά και αδυνατούσε να την αφήσει μόνη.
Δυστυχισμένη, άκουσε την απάντησή της να μοιάζει με πρόφαση, μια αδιάφορη, υπολογιστική πρόφαση, απ' αυτές που δίνει κανείς σ' έναν καλό άνθρωπο που τον βρίσκει φοβερά ανιαρό και λίγο ενοχλητικό. Εκείνο το απόγευμα αρνήθηκε να διαβάσει στην αδελφή της και καθόταν άκαμπτη στην πολυθρόνα, χτυπώντας ενοχλητικά τα δάχτυλα της στο χερούλι. Μισούσε την Κοπεγχάγη και αναρωτιότανε τι γύρευε εκεί.
— Τι θέλαμε και ήρθαμε εδώ; είπε γκρινιάρικα στην αδελφή της που έκανε πως κρατούσε με κόπο την εφημερίδα που διάβαζε. Να που αρρώστησες, συμπλήρωσε με κάπως πιο μαλακό ύφος.
— Αχ, αγαπητό μου παιδί, μήπως και στο σπίτι δεν θα μπορούσα ν' αρρωστήσω; είπε η μεγάλη αδελφή. Πού να ξέρει κανείς ποτέ με την καρδιά; Είναι τόσο άστατη!
Τότε, της έγραψε ένα γράμμα:
«Αγαπητή δεσποινίς Ίντα! Παίρνω το θάρρος να σας γράψω, όπως ο μελλοθάνατος τολμάει να κάνει οτιδήποτε. Δεν έχω πια τίποτα να χάσω, αφού έχασα τον εαυτό μου με σας, αλλά υπάρχει ίσως ελπίς να κερδίσω κάτι; Πέστε μου αν είναι πραγματική σας επιθυμία να μην ξανασυναντηθούμε ποτέ εμείς οι δύο και δεν θα σας ξαναενοχλήσω. Δεν θα περάσω καν από το ξενοδοχείο για να ρωτήσω αν μένετε ακόμα εκεί. Μα ναι, θα με καταπιεί η γη. Αλλά αν είναι πρόθεσή σας να μου χαρίσετε για μια ακόμα φορά, έστω και για λίγο, την τόσο ευχάριστη παρέα σας, θα περιμένω αυτή τη στιγμή μια αιωνιότητα — κι ακόμα πιο πολύ!»
Τα χέρια της Ίντας τρεμούλιασαν και της έπεσε το γράμμα. Η Έλνα, παρά την αδυναμία της, το βούτηξε με μια γρήγορη κίνηση σαν του γλάρου που αρπάζει τ' απορρίματα του καραβιού.
—Ώστε έτσι ε; είπε απειλητικά. Προικοθήρας είναι Ίντα, προικοθήρας. Έκανε μια γκριμάτσα γεμάτη κακία, αλλά η Ίντα νόμισε πως είναι απ' τον πόνο.
Margareta Ekström
Από την ανθολογία 17 φωνές από την Σουηδία
εκδ. Τεκμήριο, 1979
Μετάφραση: Νίκη Κώνστα - Ανθολόγηση: Ίβαρ 'Εμαν
Δυστυχισμένη, άκουσε την απάντησή της να μοιάζει με πρόφαση, μια αδιάφορη, υπολογιστική πρόφαση, απ' αυτές που δίνει κανείς σ' έναν καλό άνθρωπο που τον βρίσκει φοβερά ανιαρό και λίγο ενοχλητικό. Εκείνο το απόγευμα αρνήθηκε να διαβάσει στην αδελφή της και καθόταν άκαμπτη στην πολυθρόνα, χτυπώντας ενοχλητικά τα δάχτυλα της στο χερούλι. Μισούσε την Κοπεγχάγη και αναρωτιότανε τι γύρευε εκεί.
— Τι θέλαμε και ήρθαμε εδώ; είπε γκρινιάρικα στην αδελφή της που έκανε πως κρατούσε με κόπο την εφημερίδα που διάβαζε. Να που αρρώστησες, συμπλήρωσε με κάπως πιο μαλακό ύφος.
— Αχ, αγαπητό μου παιδί, μήπως και στο σπίτι δεν θα μπορούσα ν' αρρωστήσω; είπε η μεγάλη αδελφή. Πού να ξέρει κανείς ποτέ με την καρδιά; Είναι τόσο άστατη!
Τότε, της έγραψε ένα γράμμα:
«Αγαπητή δεσποινίς Ίντα! Παίρνω το θάρρος να σας γράψω, όπως ο μελλοθάνατος τολμάει να κάνει οτιδήποτε. Δεν έχω πια τίποτα να χάσω, αφού έχασα τον εαυτό μου με σας, αλλά υπάρχει ίσως ελπίς να κερδίσω κάτι; Πέστε μου αν είναι πραγματική σας επιθυμία να μην ξανασυναντηθούμε ποτέ εμείς οι δύο και δεν θα σας ξαναενοχλήσω. Δεν θα περάσω καν από το ξενοδοχείο για να ρωτήσω αν μένετε ακόμα εκεί. Μα ναι, θα με καταπιεί η γη. Αλλά αν είναι πρόθεσή σας να μου χαρίσετε για μια ακόμα φορά, έστω και για λίγο, την τόσο ευχάριστη παρέα σας, θα περιμένω αυτή τη στιγμή μια αιωνιότητα — κι ακόμα πιο πολύ!»
Τα χέρια της Ίντας τρεμούλιασαν και της έπεσε το γράμμα. Η Έλνα, παρά την αδυναμία της, το βούτηξε με μια γρήγορη κίνηση σαν του γλάρου που αρπάζει τ' απορρίματα του καραβιού.
—Ώστε έτσι ε; είπε απειλητικά. Προικοθήρας είναι Ίντα, προικοθήρας. Έκανε μια γκριμάτσα γεμάτη κακία, αλλά η Ίντα νόμισε πως είναι απ' τον πόνο.
Margareta Ekström
Από την ανθολογία 17 φωνές από την Σουηδία
εκδ. Τεκμήριο, 1979
Μετάφραση: Νίκη Κώνστα - Ανθολόγηση: Ίβαρ 'Εμαν
Ετικέτες ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 2
» Δημοσίευση σχολίου