Οδυσσέας Ελύτης: Ο ταχυδρόμος
Κάθε πρωί οπού ξυπνώ
τρέχω στην πόρτα και κοιτώ
Τρίτη Κυριακή Δευτέρα
κι άλλη μια χαμένη μέρα
Πάνε κι έρχονται ολοένα
τα βαπόρια και τα τρένα
Ταχυδρόμε ανάθεμα σε
μόνο εμένα δε θυμάσαι
Πιάνει ο κόσμος περιστέρια
κι εγώ μένω μ' άδεια χέρια
- Γράμμα τέτοιο δε λαβαίνεις
άδικα μην περιμένεις
Δεν σου το 'χουνε γραμμένο
κι αν σου το 'χουν πάει αλλού
Άλλος μένει εκεί που μένεις
και το δίνουνε αυτουνού
Ίσως να 'ναι και σταλμένο
σ' άνθρωπο του φεγγαριού
Ή και παραπεταμένο
σε μιαν άκρη τ' ουρανού.
Από το βιβλίο Οδυσσέας Ελύτης, Τα ρω του έρωτα
(συλλογή: Το θαλασσινό τριφύλλι)
εκδ. ύψιλον, 1986
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 3
Kαλό σου μεσημέρι, Λάκη Φουρουκλά.
Τούτες τις μέρες, που αναβιώνουν οι μνήμες της τραγωδίας, η σκέψη μας στην Κύπρο.
Ευχαριστώ.
d[dot]athinakis[@]gmail[dot]com
Τι; Δεν είναι αυτό το είδος αλληλογραφίας που επιθυμείς;
:-)
Δημήτρη Αθηνάκη,
done. Σ' ευχαριστώ.
- - -
librarian,
τώρα πες μου και ποιο άλλο όνειρο έχεις να σε κάνω να το ξεχάσεις...
:-)
» Δημοσίευση σχολίου