Άρτσιμπαλντ Μακ Λης: Γράμμα από την Αμερική
Φυσάει λεβάντες μα η ζέστη δεν μπορεί να σταματήσει,
Γαλάζιο χωρίς σύννεφα, ό ήχος των φύλλων ψιλός,
Ξερός σαν το τσαλακωμένο χαρτί, και πάνω του
Της ακρίδας το τρίξιμο τραβώντας χαρακιές
Θα 'λεγες πάνω σε γραφίτη.
Το παίξιμο των πεύκων
Είναι ένας ήχος πιο βαθύς. Στο πέρασμα του αγέρα
Τ' άγρια καρότα μυρίζουν πυρωμένον ήλιο.
Γιατί να πρέπει να συλλογίζομαι τα δελφίνια στο Κάπο ντι Μέλε;
Γιατί να βλέπει ο νους το φουσκωμένο πανί και το λόφο
Πάνω απ' το Saint-Tropez και το χέρι σου στο δοιάκι;
Γιατί η καρδιά μου να ταράζεται πάλι με τις φοινικιές;
Δεν είμαι μήτε σκλάβος μήτε ένας κινέζος υπάλληλος
Που έστειλαν να μαραζώσει στο Πα για ένα φαγητό του Λο-Γιαγκ.
Αυτός εδώ είναι ο τόπος μου, ο ουρανός μου, το βουνό μου:
Αυτός εδώ - δεν είναι τα πεύκα που βουίζουν και το κύμα κι ο ήχος
Στη Ferme Blanche, και το Port Cros στο λιόγερμα και το λιμάνι
Σηκώνοντας την ακίνητη βάρκα και τ' άστρο στη θάλασσα πνιγμένο.
Δεν είμαι ούτε ο Πο Τσούι μήτε κανένας απ' τους άλλους
Που ξενιτεύτηκαν σε παράξενους τόπους, και κάνουν τον παλαβό
Για μια λέξη της γλώσσας τους και για για τη γέψη των λαχανικών τους.
Αυτός είναι ο δικός μου ο τόπος εδώ γεννήθηκα.
... ... ...
Archibald MacLeish
Από την Ανθολογία Ξένη Ποίηση του 20ού αιώνα
εκδ. Λωτός, 2000
μτφ: Γιώργος Σεφέρης
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 3, Archibald MacLeish
» Δημοσίευση σχολίου