<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης προς τη γυναίκα του

31 Μαΐ 2011


Λίζα μου, άρχομαι της παρούσης μου έχων εις το πλευρόν μου τον Ανδρέα μας, όστις περιφέρεται εντός του γραφείου, κάνει όλα άνω κάτω και φωνάζει μέχρις εβδόμου ουρανού παπά, μαμά, παπά. Το βέβαιον είναι, ότι καταλήγει πάντοτε εις το παπά. Είναι πολύ καλά, δόξα τω αγίω Θεώ. Ακόμη όμως δεν του ανεβλάστησαν όλοι οι μεγάλοι οδόντες και να σου είπω την αλήθειαν, ήθελα επιθυμήσει να τελειώση με αυτό το βάσανο πριν ή έλθη το καλοκαίρι. Είναι ένα χαϊδόπαιδο, καλό, καλό, εύμορφο όσο παίρνει και γλυκό όπως είναι η μυστική εκείνη φυσική ουσία, ήτις κρύπτεται εις τον μυχόν των ανθέων και την οποίαν με τόσην επιτηδειότητα ηξεύρει να απαρροφά η μέλισσα.

Είδα και έπαθα να τον μάθω να με φιλή. Τέλος πάντων με το καλό με το κακό το κατόρθωσα και δεν ηξεύρω να υπάρχη μεγαλυτέρα ηθική ευχαρίστησις εκείνης την οποίαν αισθάνομαι εσωτερικώς να πλημμυρίζη τα σπλάχνα μου, όταν με τα δύο του χεράκια μού περιτυλίσκη τον λαιμόν και συγχρόνως προσκολλά επί του στόματός μου τα μυρόβλητα και δροσερά χείλη του. Τα μάτια έγιναν τώρα μαύρα. Επειδή δε διατηρούνται ξανθά τα φρύδια, τα βλέφαρα, η κόμη, και επειδή αι παρειαί του είναι πάντοτε ροδοκόκκιναι σαν το βασιλοκέρασον, η αντίθεσις των χρωμάτων τα καθιστά ζωηρότερα, γλυκύτερα, ευφραδέστερα, μαγικώτερα. Πολλές φορές, όταν τον κρατώ ανάσκελα εις την αγκαλιά μου διά να τον αποκοιμήσω, μένω ωσάν μεθυσμένος από την επιρροήν των βλεμμάτων, του νηπίου εκείνου. Ανεβοκατεβαίνουν τα βλέφαρα και ανάμεσα από τα ματόκλαδά του περνούν αι αχτίδες του φωτός και μου διαπερούν την καρδίαν, καθώς αι αχτίδες του ηλίου, όστις πάει να δύση και πέμπει την λάμψιν του κλεφτά, κλεφτά διά μέσου των χρυσών νεφελών, αι οποίαι τον περιτριγυρίζουν.


Από την Βασική Βιβλιοθήκη, τόμος 16ος
Κεφ. Από την αλληλογραφία του - Ένα γράμμα στη γυναίκα του
Εκδόσεις: Αετός, 1954

εικόνα: Λευκαδίτικα Νέα (από εξώφυλλο της Εστίας)

Ετικέτες

Γιάννης Τόλιας: Έσκισες το γράμμα μου

25 Μαΐ 2011


Έσκισες το γράμμα μου
σε μικρά κομμάτια
που έτρεχαν πίσω σου
πεινασμένα σκυλιά
όπως τις φύσαγε ο αέρας
οι λέξεις.

Συλλογή: Ο πειρασμός της νοσταλγίας, 2002

Από το βιβλίο Γιάννης Τόλιας, Ό,τι άγγιξα κι ό,τι θυμάμαι
[ποιήματα 1981-2011]

Εκδόσεις: Γαβριηλίδης, 2011


(πρωτότυπη εικόνα: deviantart.com)

Ετικέτες ,

Πινακοθήκη ~ Karl Heinrich Hoff, the elder (1838-1890)

19 Μαΐ 2011

6The eavesdropper6

Ετικέτες

Ανρί Μισώ: [Σας γράφω από έναν τόπο μακρινό]

13 Μαΐ 2011


(μικρό απόσπασμα)
V
Σας γράφω από την άκρη του κόσμου. Πρέπει να το ξέρετε. Συχνά τα δέντρα τρέμουν. Μαζεύουμε τα φύλλα. Έχουν ένα αφάνταστο πλήθος νεύρα. Αλλά τι μ' αυτό; Τίποτε πια δεν υπάρχει ανάμεσα στα φύλλα και στο δέντρο, και σκορπιζόμαστε στεναχωρεμένες.
'Αραγε δε θα μπορούσε να εξακολουθήσει η ζωή επί-γης χωρίς αγέρα; Ή μήπως όλα πρέπει να τρέμουν, ολοένα, ολοένα.
Υπάρχουν ακόμη υπόγειοι κλονισμοί, και, μέσα στο σπίτι, θα 'λεγες θυμοί που έρχουνται να σε συναπαντήσουν ή όντα αυστηρά που θα 'θελαν να σου αποσπάσουν εξομολογήσεις.
Δε βλέπεις τίποτε, παρά μόνο όσα έχουν τόσο λίγη σημασία να τα ιδείς. Τίποτε και όμως τρέμεις. Γιατί;

Henri Michaux
Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης


από την ανθολογία Ξένη Ποίηση του 20ού αιώνα
Εκδ. Λωτός, 2000


(φωτογραφία: Isola di Rifiuti)

Ετικέτες

Νίκος Θέμελης: Η ανατροπή

7 Μαΐ 2011


Το επόμενο μαντάτο ήταν ένα πολυσέλιδο γράμμα του Ευάγγελου σταλμένο από τη Σαλονίκη που περιέγραφε γλαφυρά, με πάθος και αφοσίωση, την εθνική ιδέα, του Τούρκου την ανατροπή, το όραμα της ελευθερίας, τη λύτρωση του ελληνισμού της Μακεδονίας. Έτρεχε με κάποιον Δραγούμη, τρελός και παλαβός για τα οράματά του από το Μοναστήρι μέχρι τη Σαλονίκη. Ζητούσε την κατανόησή τους για εκείνον τον αγώνα για την ελευθερία, ήτανε σίγουρος πως θα τον καταλάβαιναν, γιατί ήταν αγώνας σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες που του είχαν εμφυσήσει. Τους φρόντιζε με επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις να μην ανησυχούνε, ήξερε να φυλάγεται και να προσέχει, τους υποσχότανε ότι σύντομα θα είχαν νέα του και πάλι. Έκλεινε μ' έναν παμπόνηρο, ανέντιμο είπε ο Θωμάς, υπαινιγμό ότι τώρα καταλάβαινε πως είχε ξεμυαλίσει η Σαλονίκη τον πατέρα του πριν τόσα και τόσα χρόνια.

Διάβασαν το γράμμα του δυο και τρεις φορές σιωπηλά, μια ο ένας μια ο άλλος, τους είδε ξαφνικά η Αικατερίνη και κατατρόμαξε, το πήρε από τα χέρια τους, χλώμιασε, να της ξεφεύγουν τα επιφωνήματα το ένα πίσω απ' τ' άλλο ψελλίζοντάς το. Ο Θωμάς κατακόκκινος απ' την οργή του, η Ελένη βουβή με το πρόσωπο στις παλάμες της κρυμμένο να μην μπορεί το βλέμμα να σηκώσει. "Εσύ φταις για όλα" ήταν η μόνη κουβέντα που ακούστηκε από το στόμα του Θωμά, που βρόντηξε την πόρτα πίσω του κι έφυγε να πάρει αέρα, μην πλαντάξει. Την άλλη μέρα κιόλας η Ελένη έστειλε τηλεγράφημα κρυφά, παρακαλώντας τους δικούς της να βρουν αμέσως τον Ευάγγελο και να τον στείλουν πίσω.


Από το βιβλίο του Νίκου Θέμελη Η ανατροπή
Εκδόσεις: Κέδρος 2000


Link:
- ο Νίκος Θέμελης στο
ηλεκτρονικό περιοδικό του 14ου Γυμνασίου Λάρισας - (αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Η φωνή του Συκουρίου")

Ετικέτες

2 επιστολές προς τον Άλφρεντ Ντρέιφους (αποστολείς: Ανατόλ Φρανς, Κλεμανσώ)

1 Μαΐ 2011


Αγαπητέ λοχαγέ Ντρέιφους,

Να μου επιτρέψετε, αν και σας είμαι άγνωστος να σας στείλω τους χαιρετισμούς μου για την επιστροφή σας στη Γαλλία. Ξέροντας το τρομερό λάθος του οποίου πέσατε θύμα, εκτελώ απλά το καθήκον μου, ως άνθρωπος και ως Γάλλος, εκφράζοντας τη συμπάθειά μου για τα βάσανά σας και το μεγάλο μου θαυμασμό για την ακλόνητη συνέπεια με την οποία τα έχετε υποστεί.

Ξέρω ότι σας στήριζε η συνείδηση της αθωότητάς σας και η ελπίδα ότι μια μέρα θα αναγνωριστεί. Η ελπίδα αυτή δε θα ματαιωθεί.

Ανατόλ Φρανς

***

Αγαπητέ κύριε,

Το ν' αγωνίζεται κανείς για σας είναι σαν ν' αγωνίζεται για τη Γαλλία. Συνεπώς όλοι οι καλοί άνθρωποι που υπερασπίστηκαν την υπόθεσή σας, πήραν προκαταβολικά την πολύτιμη αμοιβή που δίνει η συναίσθηση της εκτέλεσης του καθήκοντος. Εύχομαι να συμπληρώσουμε το έργο που αρχίσαμε και να ελευθερώσουμε τη δυστυχισμένη χώρα μας από τρελούς που την καταπονούν και την οδηγούν στην καταστροφή.

Σ' αυτό το δράμα σεις προσωπικά πληρώσατε σκληρό τίμημα. Ελπίζω μ' όλη μου την καρδιά ότι η ζωή θα σας δώσει την ανταμοιβή που αξίζετε. Είσθε νέος ακόμα. Εργασθείτε για τα μεγάλα ιδανικά, που ό,τι κι αν λένε οι ανόητοι, είναι το καλύτερο μέρος της Γαλλίας μας.

Με μεγάλη εγκαρδιότητα,
Κλεμανσώ


Από τον πρόλογο του μεταφραστή Γιάννη Κωνσταντίνου στο
βιβλίο Εμίλ Ζολά, Κατηγορώ
εκδ. Γκοβόστη, 1990



H ανάρτηση είναι μία ακόμα υπόδειξη, και δουλειά, του Χρήστου.

Ετικέτες