Λερουά Τζονς: Πρόλογος σ' ένα γράμμα αυτοκτονίας σε είκοσι τόμους
Μετά από λίγο, θα 'χω συνηθίσει στον τρόπο που
ανοίγει η γη και με τυλίγει
Κάθε φορά που βγάζω περίπατο το σκύλο
Ή στην πλατύγυρη γελοία μουσική που τη γεννάει ο άνεμος
Σαν τρέχω κυνηγώντας ένα λεωφορείο —
Τα πράγματα έτσι έφτασαν εκεί.
Και τώρα, κάθε νύχτα μετρώ τ' άστρα,
Και κάθε νύχτα, φτάνω στον ίδιο αριθμό.
Κι όταν αυτά δε θέλουν να βγουν για να μη μετρηθούν
Μετρώ τις τρύπες που αφήνουν.
Κανένας πια δεν τραγουδάει.
Κι ύστερα, χτες το βράδυ, ανέβηκα στις μύτες των ποδιών μου
Στην κάμαρα της κόρης μου και την ακούω
Με κάποιον να μιλά, και όταν άνοιξα
Την πόρτα, δεν ήτανε κανένας...
Ήταν μονάχα αυτή γονατισμένη
Και κύτταζε τα σταυρωμένα χέρια της.
LeRoi Jones (Amiri Baraka)
Μετάφραση: Ρίτα Μπούμη-Παπά
Από την παγκόσμια ανθολογία νέγρικης ποίησης "ο μαύρος αδελφός"
εκδ. τύμφη, 1972
(φωτογραφία: alloveralbany.com)
Ακόμα:
o LeRoi Jones, στo μετά τιμής
[σημείωση: η απόδοση του ονόματος του ποιητή στην ελληνική γραφή είναι της ανθολόγου-μεταφράστριας]
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 4