Λέτα Κουτσοχέρα: Τοπίο 6
Εκείνο το πρωί
ήρθε στη διεύθυνσή μου
ένα γράμμα χωρίς αποστολέα.
Το άνοιξα ήσυχα.
Ήταν ένα λευκό κατακάθαρο χαρτί αλληλογραφίας.
Χωρίς σημεία γραφής.
Χωρίς λέξεις.
Στην αρχή το κοίταξα αμήχανα.
Μετά είδα πιο βαθιά,
πιο πέρα.
Μέχρι τις ρίζες.
Μέχρι τα δέντρα
που μεγαλώνουν στη σιωπή.
Μέχρι το μελάνι
που βρίσκεται ακόμα στη μήτρα του.
Βυθίστηκα στην αναζήτηση
της πρώτης - πρώτης σκέψης μου.
Άρχισα ν' αποκαλύπτω σχήματα
μιας άλλης, μυστικής γραφής,
να διαβάζω τ' αποτυπώματα μιας σιωπής.
Γελούσαν μαζί μου
τα βιβλία
που διάβαζα
ένα λευκό άγραφο χαρτί.
Ένα σφύριγμα ακούστηκε,
το μισό χαρούμενο,
το μισό λυπημένο.
Μια συνάντηση - μια αναχώρηση, είπα.
Ένα μεσημέρι γρήγορο καλοκαιριού,
ήρθε στο νου.
Η ανάσα σου μύριζε δεντρολίβανο.
Προσμένω από παντού την ανάσα σου.
Μέσα στην αναμονή
βρίσκεται η πιο γνήσια ηδονή,
σκέφτηκα.
Δίπλωσα προσεκτικά
το ωραίο σιωπηλό γράμμα,
το έβαλα στο φάκελο
και το φύλαξα
στα πιο αγαπημένα μου πράγματα.
Από το λογοτεχνικό περιοδικό νέα σκέψη - τ.497 (3), Μάιος 2008
-συλλογή "Τοπία Ρέοντα, εκδ. Γκοβόστη-
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 3, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ p.
Θέλουμε κάτι να σας ρωτήσουμε. Πώς ανακαλύπτετε όλα αυτά τα κείμενα, είστε συνδρομήτρια όλων των λογοτεχνικών περιοδικών ή έχετε κάποια σχέση με τον χώρο; Υιοθετήστε όσα διαδικτυακά παιδιά μπορείτε, προσμένουμε στη καθοδήγησή σας...
Με εκτίμηση
Τα ορφανά της τηλεόρασης
Μπα σε καλό σου βρε Αλικάκι μου! Το μυαλό σου δεν θα δουλεύει σήμερα καλά.
» Δημοσίευση σχολίου