Carme Riera: Σου αφήνω, αγάπη μου, τη θάλασσα για ενθύμιο
Δεν σε ξέχασα. Σού 'γραφα κάθε βράδυ. Φύλαγα προσεκτικά τα γράμματα σ' ένα κουτί ερμητικά κλειστό, μήπως και κάποια μέρα τα διάβαζες ένα προς ένα. Τώρα ξέρω, πως όταν σκεφτόμουν ότι κάποια μέρα η ανάγνωση των γραμμάτων μου θα σε απασχολούσε ώρες, πως θα ξαναγύριζες αναπότρεπτα σε μένα, ήταν μονάχα μια αμυχή ευτυχίας με μηδαμινή σημασία. Ζήλευα ό,τι σε περιτριγύριζε, ό,τι εγώ δεν ήξερα. Τα πηγαινέλα σου στην πόλη, τον κόσμο που μπορεί να γνώριζες, τη δουλειά σου. Εκείνο το καλοκαίρι είχες πρόγραμμα να τελειώσεις την από πολύ καιρό αρχινημένη διατριβή σου, στα πρόθυρα πια του τέλους της. Μού 'χες ζητήσει να σε βοηθήσω στην ταξινόμηση, στη βιβλιογραφία, πράγμα που θα μου επέτρεπε να 'μαι όλες τις ώρες μαζί σου. Πού βρίσκεσαι, στ' αλήθεια, με τα τόσα σου χαρτιά; Δεν ξέρω, και αυτό με γεμίζει λύπη. Αν είχα τουλάχιστον κανένα νέο σου. Δεν θέλησες να σημειώσεις την διεύθυνσή μου. Έσκισες το χαρτί που σ' την έδινα και βούλωσες τ' αυτιά σου όταν, ενώ έφευγα για το σπίτι, σου την επαναλάμβανα.
- Άσε καλύτερα να περάσει ο καιρός.
- Πιστεύεις ότι ο χρόνος μπορεί να τα σβήσει όλα;
- Aς ευχηθούμε ότι μπορεί. Φτάνει να συνεργαστούμε.
Εγώ δεν συνεργάστηκα...
Από το βιβλίο της Κάρμε Ριέρα Μάρτυρές μου οι γλάροι
Εκδόσεις Ήριννα, 1981
- Άσε καλύτερα να περάσει ο καιρός.
- Πιστεύεις ότι ο χρόνος μπορεί να τα σβήσει όλα;
- Aς ευχηθούμε ότι μπορεί. Φτάνει να συνεργαστούμε.
Εγώ δεν συνεργάστηκα...
Από το βιβλίο της Κάρμε Ριέρα Μάρτυρές μου οι γλάροι
Εκδόσεις Ήριννα, 1981
Ετικέτες ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 1
» Δημοσίευση σχολίου