Γιάννης Τσακασιάνος: Αλληλογραφία
Τα γράμματά σου τα λαβαίνω τακτικά,
αλλά το βρίσκω περιττό να μου τα στέρνεις'
δε βγάζω λέξι! Ώστε μπορείς σημαντικά
να τα κρατείς όσα μου γράφεις, και τα φέρνεις
'ςτο γυρισμό σου, τι καλύτερο κι αντάμα
καθόμαστε και μου διαβάζεις κάθε γράμμα
Από την Βασική Βιβλιοθήκη - τόμος 23ος
Εκδ. Αετός, 1954
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 2
Η ανάγνωση αγκαλιά, θα είναι απολαυστική, πράγματι. Ενώ αλλιώς είναι τραγωδία... :Ρ
Καλή βδομάδα!
...αλλά γλυκό.
Το διάβασα κάπου και μου έκανε εντύπωση: η δυσανάγνωστη γραφή, ειδικά αυτή που απευθύνεται προς άλλους, υποδηλώνει αγένεια του γράφοντος.
Nομίζω ότι εσύ το είχες γράψει.
Ναι, αλήθεια είναι και το πιστεύω. Επειδή η γραφή καλλιεργείται και δυστυχώς καταπιεστικοί, συμπλεγματικοί και ακατάλληλοι εκπαιδευτικοί, ώθησαν τους σύγχρονους παιδαγωγούς να καταργήσουν την υποχρεωτική «καλλιγραφία», αφήνοντας ελεύθερη τη σκέψη του παιδιού, αλλά και την ψυχή του(και δε διαφωνώ σ' αυτό)... όμως, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Γιατί τότε η παρακίνηση με γλυκό τρόπο δεν έπαιζε... έπαιζε βέργα.
Ο ενήλικος όμως που γράφει δυσανάγνωστα, όχι όμορφα ή άσχημα, θεωρώ ότι δε σέβεται τον αναγνώστη του και τον υποτιμά με μια δυσανάγνωστη γραφή.
Ψιλά γράμματα... ;)
Δεν εννοώ αν βελτιώνεται, αλλά αν η διδασκαλία μπορεί να κάνει κάποιον καλλιγράφο.
» Δημοσίευση σχολίου