<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Γρηγόριος Ξενόπουλος: Ο κόκκινος βράχος


Δίπλωσε το κόκκινο χαρτί σε δυο, έβαλε ανάμεσα τη φωτογραφία, το γλίστρησε στο κόκκινο φάκελο κι' έγραψε απέξω καθαρά και ολόγραφα : «Προς τον κύριον Άγγελον Μαρίνην, οδός Ακαδημίας, εις Αθήνας».
Έπειτα κάθισε κι' εσκάρωσε ένα άλλο γράμμα, που της χρειαζόταν για να γελάσει το Μίμη.
Και άμα ήλθε, τον εφώναξε και του είπε :
— Κοίταξε τι γράφω του Αγγέλου, να κάμεις γούστο... Του στέλνω, ξέρεις, τη φωτογραφία μου.
— Μπα; τ' αποφάσισες τελοσπάντων; Δόξα σοι, κύριε!

Ο χαζός ο Μίμης πήρε μ' έκπληξη και με προθυμία το γράμμα και το διάβασε. Εγέλασε με την καρδιά του. Μα πού τα βρήκε τόσα αστεία η Φωτεινή!... Άργησε, άργησε, μα το πέτυχε...

Η Φωτεινή, γελώντας κι' αυτή θεότρελα, του άρπαξε το χαρτί, το δίπλωσε, καμώθηκε πως το βάζει μέσα στο φάκελο που είχε τη φωτογραφία — αλλά μια στιγμή που ο αγαπητός κουτεντές, ανύποπτος, επλησίασε στο παράθυρο να ιδεί γιατί γαυγίζει το σκυλί, εκείνη αποτράβηξε γρήγορα - γρήγορα το ψεύτικο γράμμα, το κουβάριασε στην παλάμη της, το έκρυψε στον κόρφο της κι' έκλεισε το φάκελο καθώς ήταν.
— Έλα τώρα, Μιμάκη, τι μ' άφησες; Να το σφραγίσουμε!
— Μα τι, θα το στείλεις συστημένο;
— Ναι, καϊμένε, έχει τη φωτογραφία μου μέσα, και φοβάμαι μην παραπέσει. Και μάλιστα, θα μου κάμεις μεγάλη χάρη να το παραδώσεις αύριο ο ίδιος. Ε, Μιμάκη μου; Να ζεις... μην το εμπιστευθείς στον υπάλληλο του γραφείου... είναι η φωτογραφία μου... και ξέρεις...
— Καλά, καλά, θα το πάω μόνος μου, είπε ο Μίμης' όχι γιατί ανησυχούσε για τη φωτογραφία, αλλά γιατί δεν ήθελε κι' αυτός να χαθούν τα ωραία αστεία τής αδελφής του.

Η Φωτεινή δεν το πολυπίστεψε... Οπωσδήποτε του παράδωσε πεντασφράγιστο το γράμμα, του έδωσε από το πορτοφόλι της τα σαράντα λεπτά, του το 'πε, του το ξανά 'πε, τον παρακάλεσε πολύ... Και την άλλη μέρα, όταν ο Μίμης εγύρισε από τη χώρα, ο πρώτος της λόγος ήταν:
— Τo 'δωκες;
— Ποιο;
— Το γράμμα μου.
— Ουφ! μ' εσκότισες με δαύτο! Να, πάρε την απόδειξη σου να ησυχάσεις.

Κι' έβγαλε με κωμική βία από την απάνω τσέπη τού γελεκιού του ένα μπλε χαρτάκι και της το πέταξε. Η Φωτεινή ησύχασε.


Γρηγορίου Ξενοπούλου, Άπαντα - β' τόμος
Εκδόσεις Μπίρη, 1975


(πρωτότυπη φωτογραφία: vlassi.gr)

Ετικέτες ,

« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

» Δημοσίευση σχολίου