Ted Hughes: Γράμματα γενεθλίων
Ένα όνειρο
Το χειρότερό σου όνειρο
βγήκε αληθινό: Αυτό το χτύπημα του κουδουνιού της πόρτας -
όχι μια απλή σύμπτωση, μια στο δισεκατομμύριο
αλλά ένας μετεωρίτης, κατευθείαν μέσ' απ' την καμινάδα μας,
με τ' όνομά μας πάνω του.
Όχι τα όνειρα, είχα πει, αλλά τ' άστρα
κυβερνούν μια ζωή. Μια δίψα όλης της ύπαρξης,
ασυγκράτητη, σαν τον κοιμισμένο που ρουφά
αέρα στους πνεύμονες. Έπρεπε ν' ανασηκώσεις
το καπάκι του φέρετρου μια ίντσα.
Στ' όνειρό σου ή στο δικό μου; Παράξενο γραμματοκιβώτιο.
Πήρες το φάκελο. Ήταν
ένα γράμμα απ' τον Πατερούλη σου. «Είμαι σπίτι
Μπορώ να μείνω μαζί σου;» Δεν είπα τίποτα.
Για μένα, μια παράκληση ήταν διαταγή.
Μετά ήρθε ο καθεδρικός ναός.
Η Σαρτρ. Με κάποιον τρόπο είχαμε φτάσει στη Σαρτρ.
Δεν ήταν η πρώτη φορά για σένα.
Θυμάμαι ελάχιστα
μόνο μια κανάτα της Βρετάνης. Τη γέμισες
μ' όλα όσα είχαμε. Ακόμα και το τελευταίο φράγκο.
Είπες ότι ήταν για τη μητέρα σου.
Άδειασες το οξυγόνο μας
μέσα σ' εκείνη την κανάτα.
Η Σαρτρ
(αυτό το διέσωσα)
κρεμόταν γύρω απ' το πρόσωπό σου, μια μαντίλα,
μαύρη, τα πλουμίδια της απανθράκωσης,
όπως έπειτα από θύελλα φωτιάς. Σαν καλόγρια
περιέθαλψες ό,τι απέμενε από τον Πατερούλη σου,
χύνοντας τις ζωές μας έξω από κείνη την κανάτα
μέσα στον πρωινό του καφέ. Μετα τη συνέθλιψες
σε θραύσματα, ακατέργαστα άστρα,
και τα παρέδωσες στη μητέρα σου.
«Και για σένα» μου είπες, «η άδεια
να θυμάσαι αυτό το όνειρο. Και να το σκέφτεσαι».
Από το βιβλίο Τεντ Χιουζ: Γραμματα γενεθλίων
Εκδόσεις Μελάνι, 2004
μτφ: Γιάννης Αντιόχου
(η φωτογραφία με τον Τεντ Χιουζ και την Σύλβια Πλαθ είναι από το εξώφυλλο
του βιβλίου: Ariel's Gift: Ted Hughes, Sylvia Plath, and the Story of Birthday Letters)
Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 2
» Δημοσίευση σχολίου