Αθηνά Παπαδάκη: Αλληλογραφίας τελετή, Η λευκή σελίδα
Το άσπρο χαρτί αποτελεί την πιο ερωτική στιγμή της πίστεως. Η αμηχανία απέναντι σε τούτη την παρθενικότητα, θα τα πεις όλα, ναι ή όχι;
Αγγίζεις, το αποτύπωμα των χεριών σου θ' ακουμπήσει και τα δάκτυλα του παραλήπτη. Η ανάγκη της σωματικής επαφής. Η λευκή σελίδα, συχνά μαγική, κουβαλάει αόρατα στίγματα όπως την αναπνοή, το άρωμα, τον καπνό απ' το τσιγάρο σου. Μπορεί ο αποδέκτης να τα νιώσει. Η γραμμένη κόλλα κάποτε φέρνει την προσωπική σου ταυτότητα περισσότερο κι από την υπογραφή.
Σκέφτεσαι, στα μάτια σου στιγμιαία εμφανίζεται φίλος ή εχθρός, θα του αφιερώσεις ένα τμήμα του εαυτού μα και της μνήμης σου. Στη γραφή βασιλεύει η μνήμη, επώδυνη τις πιο πολλές φορές, απαιτεί να γεφυρώσεις ή να γκρεμίσεις την απόσταση.
Ακολουθεί η διαδικασία του κειμένου, είσαι με τεκμήρια ο υπερασπιστής του. Αν δεν σε χαρακτηρίζει η προνοητικότητα, μπορεί να εξελιχθεί σε μελλοντικό εχθρό. Ύστερα η καλλιγραφία, αποτελεί πνευματική ομορφιά, έχει μεγάλη σημασία, όχι μόνο για την κατανόηση του κειμένου. Η αισθητική των ψηφίων δίνει στο σύνολο του λόγου ένα κύρος, ακόμα κι αν ηχεί κενός. Διπλώνεις στο τέλος την κόλλα, η κίνηση ανήκει στην άμυνα του κρυφού. Κλείνεις τα υπάρχοντά σου, πλούσια ή φτωχά, εσύ γνωρίζεις. Ανοίγεις ή σταματάς το διάλογο με το αλλού.
Αγγίζεις, το αποτύπωμα των χεριών σου θ' ακουμπήσει και τα δάκτυλα του παραλήπτη. Η ανάγκη της σωματικής επαφής. Η λευκή σελίδα, συχνά μαγική, κουβαλάει αόρατα στίγματα όπως την αναπνοή, το άρωμα, τον καπνό απ' το τσιγάρο σου. Μπορεί ο αποδέκτης να τα νιώσει. Η γραμμένη κόλλα κάποτε φέρνει την προσωπική σου ταυτότητα περισσότερο κι από την υπογραφή.
Σκέφτεσαι, στα μάτια σου στιγμιαία εμφανίζεται φίλος ή εχθρός, θα του αφιερώσεις ένα τμήμα του εαυτού μα και της μνήμης σου. Στη γραφή βασιλεύει η μνήμη, επώδυνη τις πιο πολλές φορές, απαιτεί να γεφυρώσεις ή να γκρεμίσεις την απόσταση.
Ακολουθεί η διαδικασία του κειμένου, είσαι με τεκμήρια ο υπερασπιστής του. Αν δεν σε χαρακτηρίζει η προνοητικότητα, μπορεί να εξελιχθεί σε μελλοντικό εχθρό. Ύστερα η καλλιγραφία, αποτελεί πνευματική ομορφιά, έχει μεγάλη σημασία, όχι μόνο για την κατανόηση του κειμένου. Η αισθητική των ψηφίων δίνει στο σύνολο του λόγου ένα κύρος, ακόμα κι αν ηχεί κενός. Διπλώνεις στο τέλος την κόλλα, η κίνηση ανήκει στην άμυνα του κρυφού. Κλείνεις τα υπάρχοντά σου, πλούσια ή φτωχά, εσύ γνωρίζεις. Ανοίγεις ή σταματάς το διάλογο με το αλλού.
Από το λογοτεχνικό περιοδικό "η λέξη" - τ.154, Νοέ. '99
(τεύχος-αφιέρωμα στην αλληλογραφία)
[φωτ: askmen.com]
Ετικέτες Περί επιστολών
πού το είδες το ποίημα; Eίναι εντάξει να δεχτώ ένα κριτικό σχόλιο, ακόμα και που το μπλογκ αυτό δεν είναι αυτής της θεματικής, αλλά τουλάχιστον να ξέρεις πού και πώς το γράφεις.
Αλλά να παίρνεις σβάρνα τα μπλογκς για να γράφεις δυσμενείς κριτικές για λογοτέχνες αποκρύπτοντας το user name σου, δεν είναι καθόλου εντάξει. Καθόλου εντάξει για σένα εννοώ - τα ανώνυμα εμπαθή σχόλια με προσωπικές μάλιστα επιθέσεις, χαρακτηρίζουν τον "κριτικό" όχι τον κρινόμενο.
Nα στο πω και με δικά σου λόγια: η ανώνυμη κριτική σου είναι εκ του ασφαλούς. Αν επέλεγες να το κάνεις με το user name σου ή με το ονοματεπώνυμό σου, θα ήσουν τίμιος. Κρίμα για τους έρωτές σου.
Η Αθηνά Παπαδάκη, πάντως, έχει ήδη βάλει τη σφραγίδα της στην ελληνική λογοτεχνία, ό,τι κι αν λες, όπου κι αν το λες.
» Δημοσίευση σχολίου