<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4543012661489340193', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

ο Γιώργος Σαραντάρης προς την Μελισσάνθη

21 Ιαν 2014


Γιάννενα 20/1/41
Αγαπητή μου φίλη,

Νοσηλεύομαι από βρογχίτιδα εδώ και λίγες μέρες. Δεν κατέχω, αν θα μείνω λίγο ή πολύν καιρό. ή αν ύστερα θα πάρω άδεια να έρθω στην Αθήνα ή όχι. Σ' ευχαριστώ, αν και πολύ καθυστερημένα, για τα γράμματά σου, που μου έκαναν πολύ καλό σε στιγμές που ένοιωθα τον εαυτό μου ολομόναχο.

Θα 'θελα να σ' έβλεπα, να κουβεντιάσω μαζί σου. Άλλοτε έκανες λάθος μεγαλώνοντας άλλους στα γράμματά σου, αυτή τη φορά έκανες λάθος μεγαλώνοντας εμένα. Αλλά, ας ελπίσουμε ν' ανταμώσουμε γρήγορα ο ένας τον άλλο, να σφίξουμε τα χέρια μας, ας ελπίσουμε πως θα έχουμε υγεία.

Γ. Σαραντάρης

Στρατ. Σαραντάρης Γεώργιος
Νοσοκομείον "Παιδαγωγικής Ακαδημίας"
Ιωάννινα


από το περιοδικό Ευθύνη, τχ. 234
Ιούνιος 1991

Ετικέτες

Αγκάθα Κρίστι: Ο άνθρωπος με το καφέ κοστούμι

12 Ιαν 2014


Αγαπητή μου Ανν Μπέντινγκφελντ, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να σας γράψω, όχι τόσο για την ευχαρίστηση που μου δίνει να γράφω, όσο για τη μεγάλη ευχαρίστηση που ξέρω ότι θα έχετε να ακούσετε νέα μου. Ο φίλος μας ο Ραίης δεν ήταν και τόσο έξυπνος όσο νόμιζε, έτσι δεν είναι;

Νομίζω ότι θα σας ορίσω εκτελεστή της φιλολογικής μου διαθήκης. Σας στέλνω το ημερολόγιό μου. Δεν περιέχει τίποτα που να ενδιαφέρη τον Ραίης και τους ομοίους του, φαντάζομαι όμως ότι ωρισμένα αποσπάσματά του θα διασκεδάσουν εσάς. Κάντε το ό,τι θέλετε. Προτείνω ένα άρθρο για την "Καθημερινή Συλλογή" με τίτλο: "Εγκληματίες που συνάντησα". Επιμένω, μόνο, να είμαι ο κεντρικός ήρωας.

Φαντάζομαι ότι τώρα πια δεν είσαστε Ανν Μπέντινγκφελντ, αλλά λαίδη Έρντσλυ και μένετε σε κάποια αριστοκρατική συνοικία του Λονδίνου, θέλω να σας πω, ότι δεν τρέφω καμμιά μνησικακία εναντίον σας. Είναι δύσκολο, φυσικά, να πρέπει να αρχίσω και πάλι από την αρχή σε τέτοια ηλικία, αλλά, μεταξύ μας, είχα βάλει κατά μέρος ένα ωρισμένο κεφάλαιο για παρόμοιες αναποδιές. Φάνηκε πολύ χρήσιμο και το αξιοποιώ όπως πρέπει. Με την ευκαιρία, αν πέσετε ποτέ πάνω στον εξαιρετικό φίλο σας, τον Άρθουρ Μίνκς, πέστε του παρακαλώ ότι δεν τον ξέχασα. Αυτό θα τον κρατήση ξάγρυπνο για κάμποσες νύχτες.

Σε γενικές γραμμές, νομίζω ότι έδειξα πολύ φιλεύσπλαχνο πνεύμα. Ακόμα και στον Πάτζετ. Έτυχε να μάθω ότι εκείνος — ή μάλλον ή κυρία Πάτζετ — έφερε ένα έκτο παιδί στον κόσμο τις προάλλες. Σύντομα η Αγγλία θα κατακλυσθή από νεαρούς Πάτζετ. Έστειλα ένα ασημένιο πραγματάκι για το παιδί και, σε μια κάρτα, εξέφραζα την επιθυμία μου να γίνω νονός. Βλέπω τον Πάτζετ να παίρνη και το δώρο και την κάρτα και να πηγαίνη ίσια στην Σκώτλαντ Γυαρντ, χωρίς το παραμικρό χαμόγελο στο πρόσωπο!

Ο Θεός να σας ευλογή, καλό μου κορίτσι. Κάποια μέρα θα ανακαλύψετε τι μεγάλο λάθος κάνατε με το να μη με παντρευτήτε.

Παντοτινά δικός σας,
Ευστάθιος Πέντλερ

Agatha Christie
μετάφραση: Μαρία Ιωαννίδου



από το βιβλίο Ο άνθρωπος με το καφέ κοστούμι
Εκδ. Πάπυρος Πρεςς, 1972

- πρωτότυπη φωτογραφία: theguardian.com -

Ετικέτες

Πωλ Βερλαίν: Έξη βδομάδες κιόλα...

3 Ιαν 2014


Έξη βδομάδες κιόλα, κι άλλες δεκαπέντε ακόμα
Μέρες ατέλειωτες! Μες στους ανθρώπινους καϋμούς,
Βέβαια, καϋμός πικρός ωσάν το χωρισμό δεν είναι!

Γράφεις, σου γράφουν, λες πως αγαπάς, πως σ' αγαπούνε,
Το βλέμμα, κάθε μέρα, τις κινήσεις, τη φωνή
Του πλάσματος φέρνεις στο νου που είναι όλη η ύπαρξή σου,
Ώρες μ' εκείνον μοναχός μιλείς που είναι μακρυά.
Μα ό,τι κι αν αισθανθής κι' ότι κι' αν στοχαστής και όλα όσα
Μ' εκείνον πεις που βρίσκεται μακρυά σου, είναι όλα αυτά
Άτονα κι ' άχρωμα και μελαγχολικά πιστά.

Ω! η απουσία! η πιο σκληρή απ' τις δυστυχίες όλες!
Στις λέξεις και στις φράσεις να ζητείς ξαλαφρωμό,
Στο άπειρο μέσα πλήθος των θλιμμένων στοχασμών σου,
Κι' ό,τι θα βρης ανούσιο πάντα να 'ναι και πικρό!
Κι' ύστερα, να, αιχμηρή και κρύα ωσάν λεπίδι,
Γοργότερη από τα πουλιά, κι' από τις σφαίρες πιο γοργή,
Κι  απ' το νοτιά στη θάλασσα κι απ' τ' αγριοφύσημά του,
Και μ' ένα δηλητήριο στην αιχμή θανατερό,
Να, όμοια με βέλος, που έρχεται στο τέλος η Υποψία,
Ξαπολυμένη από την άθλια την Αμφιβολία τη βδελυρή.

Μπορεί ποτέ; Ενώ στο τραπέζι ακουμπισμένος
Το γράμμα της με δάκρυα το διαβάζω εγώ,
Το γράμμα της που όλο για την αγάπη της μου λέει,
Την ώρα εκείνη η σκέψη της να 'ναι δοσμένη αλλού;
Ποιος ξέρει: Ενώ για μένα αργές εδώ και θλιβερές
Κυλούν οι μέρες, σαν ποτάμι μ' όχθη ξεραμένη,
Ίσως να χαμογέλασε το χείλι της τ' αγνό;
'Ισως να 'ναι χαρούμενη και να με λησμονάει;
Και μελαγχολικός το γράμμα της ξαναδιαβάζω.

Paul Verlaine
μετάφραση: Κλέων Παράσχος



από την Νέα Εστία, τχ. 188
15 Οκτωβρίου 1934
(αρχείο ΕΚΕΒΙ)

-το πορτραίτο από τον Gustave Courbet είναι από το cosmovisions.com

Ετικέτες