γράμμα σε χαρτί |
ο Μιχάλης Μ. Παπαϊωάννου προς τον Στρατή Τσίρκα22 Απρ 200810 Μαρτίου 1961 Αγαπητότατέ μου Γιάννη Όταν είμαι στα χειρότερά μου χάλια τότε είναι που φυλάγομαι να μη γράψω, γιατί σκέφτομαι πολλά. Δεν είσαι εδώ κάπου σε μια άλλη δική μας πόλη, για να ξεθυμάνω στο χαρτί. Άφησέ τα, μαρτύρια του σύγχρονου ανθρώπου. Γιατί τόσον καιρό δε γράφω – του έστειλα ένα γράμμα στη Νέα Εποχή – του Θεοδόση; Τα ίδια πράγματα, βάσανα κλπ τραβώ κι εγώ εδώ. Δεν έχω πού να μιλήσω. Αφού δεν βαστιέμαι και τα λέω στη Μαρία, μα δε τα ζει αυτά και δεν τα καταλαβαίνει και συνεχώς με ρωτάει, πρέπει να της εξηγώ και τότε εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο… Κωμικά.. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή. Εν πάσει περιπτώσει το γράμμα τούτο είναι για να ρωτήσω για τον Τάκη. Μόλις πήρα το δικό σου και μου λες τόσο σοβαρά και τόσο λίγα. Γράψε μου για την κατάστασή του. Το γράμμα σου ήρθε μόλις σήμερα 10 Μαρτίου!!. Κάτι γράψαν πάλι με την αφορμή του Χαλβατζάκη, στείλε τα μου τα για να στείλω και συνεργασία στον «Πάροικο» που μου το ζήτησαν από πολλούς μήνες. Ο Τρικούπης του θα μου δώσει ένα πολύ ωραίο θέμα. Δεν ήξερα να σου έστελνα εγώ το τεύχος της Ε.Τ. Στο ερχόμενο θα υπάρχει κάτι για το νεοελληνικό θέατρο. Μια αποκάλυψή μου σοβαρή. Είναι ένας Χουρμούζης αξιωματικός του 1821 που σαν ήρθαν οι Βαυαροί τόριξε στις κωμωδίες εις βάρος τους. Δημοτικιστής. Είχε παραφράσει και τυπώσει ανώνυμα τον Πλούτο του Αριστοφάνη. Τον έπαιξε ανώνυμα και ο Κουν το 1935 και το 1957 στο πάρκο. Ο Δημαράς τον χαρίζει σ’ ένα γυμνασιάρχη. Είναι του Χουρμούζη. Μια ανατροπή που μου επιτρέπει να πω το 21 το ιστορήσανε στην Τέχνη μονάχα οι ίδιοι οι αγωνιστές. Τι γλέντια κάθεσαι και μου καταμαρτυρείς και τι ψυχαγωγίες, που δεν ξέρω τι θα πει καθισιό; Αν υπήρχε κάποιος –εγώ θα τον πω έξυπνο– εκδότης και να μου έλεγε πάρε 3000 δρ. το μήνα και δίνε μου τη δουλειά σου, θα έγραφα τρία βιβλία το χρόνο, τόση προεργασία έχω κάνει. Με το περιοδικό δεν έχω να σου πω τίποτα γιατί όλα με αφήνουν αδιάφορο, αν δεν μ’ εκνευρίζουν. Ο Τάσος είναι που δίνει πια σ’ αυτό μια όψη που εμένα ποτέ δεν είναι δυνατό να μ’ αρέσει. Δε βλέπεις από πόσες συνεργασίες έχει ο καθένας τους; Και τι εργασίες, του ποδαριού. Ποιητές ανεβάζουμε, ποιητές κατεβάζουμε… Το ποίημα του Θεοδόση δεν το έδωσα ακόμα γιατί φοβάμαι μην τους δώσω την αφορμή να κάνουν την εξυπνάδα τους. Κατά βάση, το περιοδικό το γράφουν μόνοι τους. Τώρα, για πες μου, θα έρθετε φέτος; Για κανονίστε να βρεθείτε δω. Φιλία αυτό θα πει, διά ζώσης και όχι διά της γραφίδος. Ποια είναι η πρόταση που σου έκανα να απευθυνθείς αλλού. Τι λες ρε αράπη! Με τα σωστά σου είσαι πως θα σε χάριζα εγώ σε άλλους. Και τι άλλους. Να άξιζαν κάτι μάλιστα. Λοιπόν γράψε μου για τον Τάκη. Φιλιά στην Άντη τον Κωστή Και από τη Μαρία Μιχάλης Aπό το αρχείο του Ε.Λ.Ι.Α. αναδημοσίευση: polymnia.lit.auth.gr - η πρωτότυπη φωτογραφία είναι από το ΒΗΜΑ Ετικέτες ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 2 ο Στρατής Τσίρκας προς τον Μιχάλη Μ. Παπαϊωάννου19 Απρ 2008Αλεξ. 1η Μάρτη 1961 Αγαπητέ μου Μιχάλη, Aπό το αρχείο του Ε.Λ.Ι.Α. αναδημοσίευση: polymnia.lit.auth.gr - η τελευταία φωτογραφία, με τους Μ. Παπαϊωάννου, Κ. Βάρναλη και Σ. Τσίρκα , είναι από το ΒΗΜΑ * Στην επιστολή ο Στρατής Τσίρκας υπογράφει με το όνομά του, Γιάννης (Χατζηαντρέας). Ετικέτες ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 2, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ p. Νίκος Καββαδίας: Γράμμα ενός αρρώστου15 Απρ 2008Φίλε μου Αλέξη, το 'λαβα το γράμμα σου και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω; Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω... Είναι καιρός όπου έπληξα, διαβάζοντας όλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλία, κι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαινα που να μου φέρει λίγη ποικιλία. Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητα - σιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσε - και τ' άκουσα. Στην κάμαρα εσκοτείνιαζε κι ο θόρυβος του δρόμου εσταματούσε. Έκλαψα βέβαια, κάτω απ' την κουβέρτα μου. Λυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέος! Μα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκα πως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος. Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνα κι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτη και πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνα κι όλο η μητέρα μου 'λεγε: το Μάρτη... Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσα κι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει: "Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!" Κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει. Να πεις στους φίλους χαιρετίσματα, κι αν τύχει κι ανταμώσεις την Ελένη, πως μ' ένα φορτηγό - πες της - μπαρκάρισα και τώρα πια να μη με περιμένει... Αλήθεια! Ο Χάρος ήθελα να 'ρχότανε σαν ένας καπετάνιος να με πάρει χτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες του κι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει. Αλέξη, νιώθω τώρα πως σ' εκούρασα. Μπορεί κιόλας να σ' έκαμα να κλάψεις. Δε θα 'βρεις, βέβαια, λόγια για μι' απάντηση. Μα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις... Aπό τη συλλογή "Μαραμπού", στο βιβλίο Μαραμπού και Πούσι Εκδόσεις Γαλαξίας, 1961 Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1 Πινακοθήκη ~ Katsukawa Shun'ei (1762-1819)11 Απρ 2008Herman Melville: Μπάρτλεμπι, ο γραφιάς7 Απρ 2008O Μπάρτλεμπι υπήρξε ένας κατώτερος υπάλληλος στο Γραφείο Νεκρών Επιστολών, στην Ουάσινγκτον, απ’ όπου κι έχασε τη θέση του ξαφνικά από μια αλλαγή στη διοίκηση. Όταν σκέφτομαι αυτή τη φήμη, δύσκολα μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα που με κυριεύουν. Νεκρές επιστολές! Δεν αντηχεί νεκροί άνθρωποι; Φαντάζεστε για έναν άνθρωπο, από φύση και κακοτυχία επιρρεπή σε μια χλομή απελπισία, να έχει άλλη δουλειά, που να μπορεί να του αυξάνει αυτή τη χλομή απελπισία, από εκείνη του να φυλλομετράει αδιάκοπα νεκρές επιστολές και να τις ξεχωρίζει για την πυρά; Γιατί κατά χιλιάδες καίγονται κάθε χρόνο. Μερικές φορές, μέσα από τον φάκελο ο χλομός υπάλληλος βγάζει ένα δαχτυλίδι – το δάχτυλο για το οποίο προοριζόταν ίσως να σαπίζει μέσα στον τάφο. Μια επιταγή, σταλμένη με ταχύτατη φιλανθρωπία – αυτός που θα την είχε παρηγοριά ούτε τρώει ούτε πεινάει πια. Συγγνώμη, για κείνους που πέθαναν απελπισμένοι. Ελπίδα, για κείνους που πέθαναν χωρίς ελπίδα. Καλές ειδήσεις, για κείνους που πέθαναν πνιγμένοι από αγιάτρευτες δυστυχίες. Μηνύματα ζωής , αυτά τα γράμματα σπεύδουν στο θάνατο. Ω , Μπάρτλεμπι! Ω , ανθρωπότητα! μτφ. Ρούλα Πατεράκη, εκδ. της Βιβλιοθήκης Το βιβλίο, μου το υπενθύμισε ο Ναυτίλος, που επέλεξε και το κείμενο της καταχώρησης. Αlexis - Chryssanthie, ευχαριστώ πολύ! (Το πορτραίτο του Χέρμαν Μέλβιλ είναι από το dorseyland.blogsome.com) Ετικέτες ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 1 ο Αθανάσιος Τσακάλωφ προς τον Εμμανουήλ Ξάνθο1 Απρ 2008Οδέσσα τη 8 Αυγούστου 1817 Κύριε Ξάνθε Μ' όλον ότι η φιλία μας εστάθη ολιγοχρόνιος και χωρισθέντες δεν εγράψαμεν ο ένας προς τον άλλον, όμως ως προς εμέ η εντύπωσίς της δεν έγινεν επιπόλαιος' όχι προ πολλού έφθασα εδώ με σκοπόν να έλθω αυτού, όμως μαθών τα αποτελέσματα της επικαταράτου πανώλης, έχων και άλλας μερικάς αιτίας, αναβάλλω τον μισευμόν μου και ίσως πηγαίνω διά Βλαχίαν' δεν πιστεύω να σοι φαίνεται παράξενον, ότι μετά παρέλευσιν τόσου χρόνου σού γράφω' ασχολίαι, εναντιότης της τύχης και άγνοια της διατριβής σου με εμπόδιζαν' τώρα όμως, μαθών ότι απεκατεστάθης εις Κωνσταντινούπολιν, με ευχαρίστησιν σού γράφω, με την ελπίδα να δέσω σφικτότερα μίαν φιλίαν, ήτις ήρχισε τόσον αθώως' γράψε μου εδώ συσταίνων το γράμμα εις Αθανάσιον Σέκερην δια να μου σταλθή ανίσως έδώθεν μισεύσω' έσο βέβαιος ότι επιθυμώ εξ όλης καρδίας την ευτυχίαν σου και θέλω είμαι πάντοτε φίλος σου και δούλος. Αθανάσιος Τσακάλωφ Από το βιβλίο Εμμανουήλ Ξάνθου: Απομνημονεύματα περί της Φιλικής Εταιρείας Εποπτεία-Εισαγωγή Απ. Β. Δασκαλάκη Εκδόσεις Πάπυρος Πρεςς (Βίπερ-Ιστορία) (η εικόνα είναι από το megarevma.net) Ετικέτες ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 2 |
|||