<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://draft.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4543012661489340193', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Άρης Μαραγκόπουλος: Το πολλαπλό γράμμα

Ωσέρ, Νοέμβρης 1981

Κάποτε με έκανες να σε πιστέψω. Με έκανες να πιστέψω πως μαζί σου μπορεί. Έζησα τόσον καιρό ανδρόγυνος, γιατί νομίζεις; Τώρα θα σου φαίνομαι τρελλός όπως και τότε. Μερικές φορές μου το κοπανούσες αυτό: "Μα τρελλάθηκες εντελώς; Τι είναι αυτά που λες, τι ζητάς επιτέλους να κάνεις;" Ε, ναι λοιπόν, ίσως να τρελλάθηκα. Γλυκιά μου, είναι απλό: βλέπω αλλιώς τη ζωή.

Πέθαναν τόσα πράγματα και τόσος κόσμος όλα αυτά τα χρόνια που έχουμε να ιδωθούμε. Τι απομένει από τότε; Mόνον οι δυνάμεις της ζωής, αυτές υπάρχουν πάντα, δεν πέθαναν. Τώρα ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Και ένας μονάχα να επαναστατήσει με όλη του την ψυχή, με όλο του το είναι, όλο το έθνος, όλος ο λαός μπορεί να κάνει το ίδιο. Αλλά χρειάζεται να του ανοίξουμε τον δρόμο. Οι τυφλές δυνάμεις της ζωής θα ξαναγυρίσουν. Αλλά πια δεν θα τις κατασπαράξουν οι ανδρόγυνες γυναίκες και τα κτήνη της όποιας εξουσίας.

Ήσουν κάποτε η Πύλη της Γνώσης για μένα. Σε χρειάζομαι άλλη μια φορά. Θέλω να δω τα μάτια σου άλλη μια φορά. Θέλω να δω κάτι που μόνο εγώ μπορώ να δω. Θέλω να θυμηθώ κάτι που έχει ξεχαστεί και το χρειάζομαι για να παρατείνω τη ζωή. Αν δεν σε δω, θα πεθάνω. Αν δεν σε δω, θα πεθάνεις οπωσδήποτε. Φρόντισε να σε δω. Υπάρχει και η περίπτωση απλώς να έχω τρελλαθεί. Όμως, δεν έχει τρελλαθεί όλος ο κόσμος; Αν έρθεις, θα ξέρω. Αν είμαι ο μόνος τρελλός. Αν κάνω καλά που, εδώ και καιρό, πέρασα σε μιαν άλλη ανεξερεύνητη θάλασσα.

Υ.Γ. Θα έρθεις, ο κόσμος να χαλάσει. Θα σε βρω. Δεν θα μπορέσεις να κρυφτείς. Ο κόσμος να χαλάσει, εσύ πρέπει να. Ύστερα κάνε όπως νομίζεις. Διαφορετικά, με ξέρεις: ποτέ πια δεν θα κοιμηθείς ήσυχη. Ποτέ, γλυκιά μου Κλυταιμνήστρα.


Από το βιβλίο του Άρη Μαραγκόπουλου αγάπη, κήποι, αχαριστία
Εκδόσεις Κέδρος, 2002

Ετικέτες

« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

At Πέμπτη, Μαρτίου 06, 2008 9:22:00 μ.μ., Blogger staroad :

"Κάποτε με έκανες να σε πιστέψω."
Η πίστη τότε χρειάζεται και είναι περισσότερο αναγκαία, όταν βρίσκεται στο τέλος της...    



At Σάββατο, Μαρτίου 15, 2008 4:02:00 π.μ., Blogger Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ. :

...ή και όταν εμείς θέλουμε να μείνουμε τα παιδιά που πιστεύουν στα παραμύθια.

Χωρίς την πίστη των παιδιών, δεν θα υπήρχαν παραμύθια. Και μας χρειάζεται να τα πιστεύουμε, κυρίως για το τέλος τους...    



» Δημοσίευση σχολίου