<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Πινακοθήκη ~ Victor-Gabriel Gilbert (1847-1933)

27 Δεκ 2009

6A Young Lady Writing a Letter6

Ετικέτες

Μαργκαρέτα Φασάλις: Φόβος

21 Δεκ 2009


Συνήθιζα να φοβάμαι καθετί,
το σκοτάδι καί το σχέδιο στο χαλί,
τη σιωπή καί τα ερεθιστικά ξεφωνητά
τ' απογέματα με τους πλανόδιους πωλητές, τα γλέντια,
τον γύρο της πόλης με το τραμ, τον εαυτό μου.
Τώρα όλ' αυτά είναι φόβοι έμπιστοι, οικείοι.
Όμως τελευταία προστέθηκε ένα πράγμα που φοβάμαι
πάνω απ' όλα τ' άλλα και μπορεί να με καταστρέψει,
το θάβω βέβαια κάτω απ' ένα φορτίο ομιλίας αλλά ξαναγυρίζει:
Είναι το ατάραχο πρόσωπο της σπιτονοικοκυράς μου
καθώς μπαίνει στο δωμάτιο ενός πρωινού
με ατημέλητο φωτισμό και ξέρω
πως θα μου πει: Ακόμα κανένα γράμμα για σας, δεσποινίς.

Margaretha Vasalis
Μετάφραση: Βασίλης Καραβίτης



Από την ανθολογία Συγκομιδή
εκδ. Γνώση, 1988

Ετικέτες

ο Tίμος Μαλάνος στη Μελισσάνθη

15 Δεκ 2009


12.7.65
Φίλη κυρία Μελισσάνθη,

Εδώ και τριάντα χρόνια θυμάμαι με πόση ζέση μου μιλούσε για σας ο αλησμόνητος Σαραντάρης. Το ενδιαφέρον σας για τον ουρανό τον συγκινούσε ιδιαίτερα, ίσως γιατί και του ίδιου η ποίηση προτιμούσε από τα γήϊνα, τα ουράνια, ή μάλλον, για να είμαι ακριβέστερος, προτιμούσε να μη xωρίζει τα μεν από τα δε. θυμάμαι ακόμη με πόση περιφρόνηση είχε υποδεχτεί κάποιους αισθησιακούς στίχους μου. Ήταν απόλυτος o συμπαθέσταστος εκείνος άνθρωπος. Τώρα που ξαναδιαβάζω τα ποιήματα σας κι επικοινωνώ μαζί σας χάρη σε μερικές από τις βαθύτερες στιγμές της φωνής σας, νοιώθω πως η εκτίμησή του για σας ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. Και μολονότι εγώ προσωπικά δεν έπαψα ποτέ να πιστεύω πως είμαι από χώμα, μερικά σας ποιήματα, ίσως επειδή δεν θα ήθελα να είμαι μόνο από χώμα, που ζητούν εναγώνια μια πατρίδα αιώνια, με συγκινούν.

Σας ευχαριστώ θερμά
Με τιμή
Τ. Μαλάνος


Από την λέξη - τ.67, Σεπτέμβρης '87

Ετικέτες

Γιούκιο Μισίμα: "Για τους ναυτικούς τίποτα δε μετράει όσο ένα γράμμα"

9 Δεκ 2009


Η Φουζάκο στο μεταξύ επέμεινε να μην επιτρέπει στον εαυτό της να φανταστεί την αγωνιώδη, εξαντλητική αναμονή που την περίμενε και κατατρώγοντας τον άντρα με το βλέμμα της πάσκιζε να εξακριβώσει την πληρότητα του δεσμού τους. Πόσο αυτάρκης αλήθεια έμοιαζε ο Ρουάγι, πόσο σίγουρος! Ήταν μια απόλυτα συγκεκριμένη παρουσία που δεν προσπαθούσε καν να ξεφύγει απ' τα όρια της . Η ίδια όμως θα προτιμούσε να είχε να κάνει με κάτι λιγότερο χειροπιαστό, πιο αόριστο και πιο ομιχλώδες. Εκείνο το φοβερό καράβι, συμπαγές σαν βράχος, ήταν δύσκολο να σβήσει από τη μνήμη. Το ίδιο και τα πυκνά φρύδια ή οι φαρδιοί ώμοι του άντρα.

Μην ξεχνάς να γράφεις — και κάθε φορά να βάζεις κι άλλα γραμματόσημα, είπε ο Νομπόρου παίζοντας με απόλυτη συνέπεια το ρόλο του.

Να λέγεται. Θα σας γράφω από κάθε λιμάνι που θα πιάνουμε. Να μου γράφεις όμως κι εσύ. Για τους ναυτικούς τίποτα δε μετράει όσο ένα γράμμα.

Τους εξήγησε πως έπρεπε να γυρίσει στο καράβι για να βοηθήσει στις τελευταίες προετοιμασίες, κι αφού αποχαιρέτισε και τους δυο τους με ίδια θερμή χειραψία, ανέβηκε γρήγορα τη σανίδα που ένωνε το πλοίο με τη στεριά. Φτάνοντας στην κορυφή στάθηκε, γύρισε, τους κούνησε μια ακόμη φορά το xέρι και μετά xάθηκε.

Yukio Mishima

Από τo βιβλίο Ο ναυτικός που αρνήθηκε τη θάλασσα
εκδ. Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, 1993

Μετάφραση: Βαγγέλης Κατσάνης

Ετικέτες

Τάσος Λειβαδίτης: Γράμματα στον υπόνομο

3 Δεκ 2009


Οι απελπισμένοι δε φοβούνται τα μεγάλα λόγια
έτσι θα 'ρθει ό καιρός που θ' ανοίξω το παράθυρο και θα χαιρετήσω τα χαμένα καράβια
«για ποιο ταξίδι ονειρευτό» όπως έλεγε νέος, σχεδόν παιδί, ένας φίλος μου ποιητής —
α, ζήσαμε μεγάλα χρόνια, όμως πράγματα ασήμαντα μας πέθαναν
κι αυτό το ωραίο όνειρο μας πήγε τόσο μακριά που δεν ξαναβρήκαμε το δρόμο
με τα ρολόγια σταματημένα στη μοναδική ώρα: την ώρα που αργήσαμε
κι ο ταχυδρόμος που κουράστηκε κι έριξε όλα τα γράμματα στον υπόνομο,
ίσως εκεί να ήταν η απάντηση κι εγώ γιατί δε γυρίζω πίσω, ποιος με κρατάει σ' αυτήν την ηλικία
γράφοντας μακροσκελή ποιήματα σαν παρατεταμένα σινιάλα στην υστεροφημία
κι αν φοβάμαι τη νύxτα δεν είναι οι τύψεις ή τα φαντάσματα αλλά αυτή η απειλητική ευωδιά των ρόδων που ερημώνει τα προάστια —
πρέπει να 'σαι προικισμένος για τη δυστυχία...


Από το βιβλίο Βιολέτες για μια εποχή
εκδ. Κέδρος, 1985

(η πρωτότυπη φωτογραφία του Τάσου Λειβαδίτη είναι από το εξώφυλλο
του αφιερωματικού τεύχους του Δέντρου, τ.171-172/φθινοπωρο 2009)

Ετικέτες