<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4543012661489340193', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

o André Breton στον Saint-Pol-Roux

24 Νοε 2013

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 1923

Κύριε,
Δεν έχω την τιμή να με γνωρίζετε. Εδώ και χρόνια σκέφτομαι να σας γνωρίσω, επωφελούμενος από τη σύντομη διαμονή μου κάθε χρόνο στη Βρετάνη. Συνήθως διαμένω στο Παρίσι όπου διευθύνω ένα λογοτεχνικό περιοδικό με τίτλο Littérature το οποίο, νομίζω, δεν θα σας δυσαρεστούσε αν είχαμε την ίδια ηλικία. Αισθάνομαι το μεγαλύτερο θαυμασμό για τη λογοτεχνική σας στάση και αν, όπως το πιστεύω, μπορείτε να λάβετε υπόψη αυτόν τον έπαινο χωρίς πίκρα, σας θεωρώ, όπως και οι φίλοι μου, ως τον άνδρα απέναντι στον οποίο ο χρόνος υπήρξε ο πιο άδικος. Είστε έτσι ακριβώς σαν εκείνον για τον οποίο αισθανόμαστε το μεγαλύτερο θαυμασμό και τη μεγαλύτερη στοργή. Αν η ιδέα μου δεν θα σας δυσαρεστούσε, θα σας ομολογούσα ότι σκοπεύω να γράψω για σας το πρώτο άρθρο για την αποκατάσταήη σας στο δεύτερο τόμο του βιβλίου μου Les Pas perdus που θα δημοσιευτεί από τις εκδόσεις N.R.F. Aλλά αυτό ας μην σας μεταπείσει, αν δεν θέλετε να με δεχτείτε, θα επιθυμούσα να μιλήσω επί μακρόν μαζί σας, καί με τη μεγαλύτερη δυνατή εμπιστοσύνη, μ' έναν τρόπο σαν να μην με ξαναβλέπατε και σαν να είχαμε γνωριστεί στην τύχη. Κάντε μου αυτή την τιμή και δώστε μου αυτή τη χαρά, Κύριε. Γνωρίζω το πρόσωπό σας, δεν δυσπιστώ για την ψυχική σας διάθεση. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο χάρισμα των ποιητών είναι το να αναγνωρίζονται πάντα μεταξύ τους. Αν η ελπίδα που τρέφω για τη συνάντησή μας μετατραπεί σε απογοήτευση, θα κατηγορήσω μονάχα τον εαυτό μου. Ξέχασα να σας πω ότι είμαι 27 ετών, και πως γυναίκα μου, η οποία σας θαυμάζει όπως εγώ, θέλει να με συνοδεύσει. Θα μείνουμε στο Lorient μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου. Αν θέλετε να μας δεχθείτε για μια ή δυο ώρες, θα ήμουν πολύ ευγνώμων να μου πείτε ποια μέρα μπορείτε να είστε στο Camaret.

André Breton
απόδοση: Χρήστος Σαλταπήδας



από Το Δέντρο, τχ. 55
Σεπτέμβριος 1990

φωτογραφίες: anthrocivitas.net, landrucimetieres.fr

Ετικέτες

Τάκης Αντωνίου: Ένα γράμμα απ' τη γυναίκα μου

15 Νοε 2013

Δυο λέξεις θέλω σήμερα να σου γράψω
κι ας πονάει τρομερά το κεφάλι μου.

Ο μηχανισμός του νιαγάρα στην τουαλέτα σακατεύτηκε
και ψάχνω για μάστορα.
Κι ο σκουπιδοφάγος της κουζίνας σταμάτησε
μα δεν μπορώ να βρω εύκολα ηλεκτρολόγο.

Την εικόνα που είχες πάνω απ' το γραφείο σου,΄
-ο Άη Δημήτρης καβαλλάρης θαρρώ ήτανε-
φτέρωσε.
Το δίχως άλλο
θα την έφτασε στα παλιατζήδικα
ο καθηρημένος εικονολάτρης υπηρέτης σου
που ξάφρισε και τα πορτοφόλια μας.

Ο μικρός σου ο γιος είναι γλυκός
μα τον ξεσκατώνω κάθε μέρα.
Η μέση μου κόπηκε απλώνοντας φασκιές.

Ξέχασα να σου γράψω
πως σε ψάχναν απ' την εφορία
για κάποιο συμβιβασμό.

Σε ζήταγε κ' ένας γορίλλας
με μαύρα γυαλιά
και βαμένο με καραμπογιά μουστάκι.
Το γιατί δεν το μαρτύρησε
η μπάσα του φωνή.
Στο σκολειό τα παιδιά τα καταφέρνουν.
Μονάχα ραβασάκια έρχονται για τις δόσεις.

Και κάτι ακόμα, οικογενειακό:
Ο κύριος που σβύνει τις γόπες του στο ασανσέρ
κι ομορφαίνει την είσοδο με ροχάλες
δε σταμάτησε την κουλτούρα του.
Απαράλλαγος κι ο μανάβης της γειτονιάς.
Δε διαβαίνει μέρα που να μη με κλέβει.
Ακόμα κι ο παππάς της ενορίας
δε με ξεχνά κάθε πρωτομηνιά.
Αγιάζει και βλογιέται.
Στο μαγικό κουτί χωρίς σταματημό
κουρδίζονται τα σήριαλς
πάντα στο ίδιο μοτίβο.

Με συμπαθάς, ξέχασα την πολιτική.
Μη χολοσκάς
και βαλαντώνεις τα φρένα σου.
Ανάλλαγη κι αυτή
στη γη τ' Αλκιβιάδη'
μερεμετίζεται μ' ελπίδες
κοιλοπονάει και χρεμετίζει.
Αυτά για σήμερα.


Τάκης Αντωνίου, Πρώτη Τριλογία 1976-1979 - α' τόμος
Εκδόσεις Εποπτεία, 1980

Ετικέτες

Πινακοθήκη: Thomas Faed (1826 – 1900)

6 Νοε 2013

Lady Writing a Letter

Ετικέτες