<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4543012661489340193', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Πινακοθήκη: George Goodwin Kilburne, Sen. (1839-1924)

28 Φεβ 2012

6The response6
Image and video hosting by TinyPic


6Waiting for an answer6
Image and video hosting by TinyPic


6The letter (1)6
Image and video hosting by TinyPic


6The Post6
Image and video hosting by TinyPic


6Waiting for the Post6
Image and video hosting by TinyPic


6Penning a letter6
Image and video hosting by TinyPic


6The Post bag6
Image and video hosting by TinyPic

Ετικέτες

Γιάννης Βαρβέρης: Γράμμα πριν απ' την κούρσα

21 Φεβ 2012


Στον Μπεν Χουρ

«Μπεν Χουρ
τώρα που πια η πληβεία σου ρώμη
σηκώθηκε να μετρηθεί μαζί μας
κι απόψε έχουν για μας τους δυο
κάτω στο Δέλτα όλα τα φώτα ανάψει
εμένα μ' εμψυχώνει εκεί στο πάντοκ
μια κουρασμένη από ηδονές ακολουθία
μ' αρώματα με ραίνει και μ' ευχές
εκ των προτέρων βέβαιη για τη νίκη.
Μπεν Χουρ
οι μυς του αλόγου σου κι οι φλέβες
που τώρα μου ραβδίζουνε το νου
μου αρκούν για τιμωρία.
Τώρα που εσύ με τους λαϊκούς μέσα στους σταύλους
χτενίζετε τις δροσερές σας χαίτες
πώς θα 'θελα κι εγώ οπαδός σου να 'μαι
μαζί να μοιραστούμε τη δική σου νίκη
κι αν ίσως μας χρειαζόταν ραδιουργία
εγώ πρώτος εγώ
βαρύ νερό τ' άλογο του Μεσσάλα να ποτίσω
εγώ και να δωροδοκήσω το σταυλίτη
εγώ να εξαγοράσω τους ελλανοδίκες.
Όμως Μπεν Χουρ
οι δυο μας πριν βρεθούμε στην εκκίνηση
ισότιμοι για το ηλίθιο πλήθος που αλαλάζει
μόνον αυτός ο λίγος χρόνος μένει που σου γράφω
για να σου πω για τη γενναία ψυχή σου
για να σου πω πως ίσως θα μπορούσες
αν όχι να νικήσεις μ' ένα φίνις
βιτσίζοντας τρελά μπρος απ' το νήμα
αν όχι να βραδύνεις στην αρχή
χαρίζοντάς μου μια πλαστή πρωτοπορία
τουλάχιστον, δήθεν τυχαία να τρίψεις μια στιγμή
επάνω στον τροχό μου τον τροχό σου
το άρμα να κουτσαθεί ν' ανατραπώ να τσακιστώ στο χώμα.
Ικέτης σου λοιπόν, τι σου ζητώ
μια σύμπτωση αναπότρεπτη μια ευπρόσωπη ήττα
μέσα στη δόξα που ήδη πια σε στεφανώνει
λυπήσου Μπεν έναν πατρίκιο
εσύ που μόνο το μπορείς
σ' ευχαριστώ
πιστός στη βέβαιη νίκη σου, Μεσσάλας».


Από την λέξη, τχ. 34
Μάης '84

(πρωτότυπη φωτογραφία: enet.gr)


Ακόμα:
ο Γιάννης Βαρβέρης
- στα λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο
- στο μετά τιμής και
- στο juke box

Ετικέτες ,

Πρίμο Λέβι: «Αγαπημένη μου μητέρα»

14 Φεβ 2012


Αγαπημένη μου μητέρα,

σε παρακαλώ να με συγχωρέσεις που δε σου ξανάγραψα μετά από το γράμμα που μου έστειλες τον περασμένο Μάρτη, και που έλαβα κατά το τέλος της άνοιξης. Στη χώρα αυτή, η άνοιξη δεν είναι όπως στον τόπο μας. Εδώ, οι εποχές δεν ξεχωρίζουν. Βρέχει χειμώνα καλοκαίρι, και ο ήλιος, όταν εμφανίζεται μέσα από τα σύννεφα, είναι χλιαρός, καλοκαίρι και χειμώνα το ίδιο. Αλλά βγαίνει σπάνια.

Άργησα να σου απαντήσω γιατί ο επιστολογράφος που είχαμε πριν πέθανε. Ύστερα από τόσα χρόνια και τόσα γράμματα που είχε γράψει για μένα, είχαμε γίνει φίλοι και δε χρειαζόταν πια να του εξηγώ κάθε φορά ποιος είμαι, ποια είσαι εσύ, πού μένεις, πού βρίσκεται και πώς είναι το χωριό μας, και όλα όσα χρειαζόταν να ξέρει ώστε το γράμμα να μιλάει σαν να ήταν μαντατοφόρος. Ο επιστολογράφος που σου γράφει τα λόγια μου σήμερα, δεν έχει πολύ καιρό εδώ. Είναι ένας άνθρωπος σοφός και μορφωμένος, αλλά δεν είναι λατίνος ούτε βρεταννός και δεν ξέρει ακόμη σπουδαία πράγματα για τη ζωή εδώ.

Έτσι εγώ πρέπει να τον βοηθάω περισσότερο απ' ό,τι μπορεί να με βοηθήσει αυτός. Σου έλεγα πως δεν είναι λατίνος: έρχεται από το Κεντ, δηλαδή από το Νότο, αλλά εργαζόταν από παλιά στη διοίκηση και τα λατινικά που μιλάει και γράφει είναι καλύτερα από τα δικά μου. Εγώ έχω πια αρχίσει να τα ξεχνάω. Είναι και καλός μάγος και ξέρει να φέρνει τη βροχή. Όμως εδώ αυτή την τέχνη θα μπορούσα να την κάνω κι εγώ, γιατί βρέχει σχεδόν κάθε μέρα.

Αγαπημένη μου μητέρα, σε τέσσερα χρόνια θα τελειώσω τη θητεία μου και θα γυρίσω στην Ιταλία, και τότε θα μπορέσεις να γνωρίσεις τη γυναίκα μου. Παντρευτήκαμε πέρσυ τον Οκτώβρη. Δεν τόλμησα να στο γράψω μέχρι τώρα γιατί φοβόμουν πως δε θα σε ευχαριστούσε η είδηση. Θα πρέπει να είσαι ευχαριστημένη όμως, γιατί η Ισιδώρα είναι καλή γυναίκα. Δεν πρέπει να σε παραπλανήσει το όνομά της που ακούγεται ελληνικό. Η Ισιδώρα είναι μια κοπέλλα από αυτά τα μέρη και δε μιλάει άλλη γλώσσα έξω από τη δικιά της, αλλά και εδώ ακόμη τα ελληνικά ονόματα θεωρούνται κομψά. Άλλωστε, ο επιστολογράφος που σου γράφει στη θέση μου, μου εξηγεί αυτή τη στιγμή πως, κατά τη γνώμη του, το όνομα Ισιδώρα δε σημαίνει τίποτε στα ελληνικά, και τον παρακάλεσα να το βάλει στο γράμμα, έτσι θα είσαι πιο ήσυχη.

[....] Χάρη στην Ισιδώρα, εκτός από τη γλώσσα, κατάφερα να μάθω και τις πασιέντζες τους που τις παίζουν με χρωματιστά πετραδάκια επάνω σ' ένα δίσκο με τετραγωνάκια. Εγώ, πάλι, της έμαθα να παίζει ζάρια και έπειτα θύμωσα γιατί με κέρδιζε εκείνη όλες σχεδόν τις φορές. Λίγο αργότερα, πήρα είδηση πως τα ζάρια ήταν φτιαγμένα. Πριόνισα το ένα και βρήκα μέσα μια μπαλίτσα από μολύβι που την είχαν βάλει έτσι ώστε το ζάρι να πέφτει κατά προτίμηση στον άσσο και στις διπλές. Αυτή μου τα είχε χαρίσει για τα γενέθλια μου. Το 'χε κάνει για πλάκα. Βλέπεις πως είναι ξύπνια κοπέλλα. Μου φαίνεται πως η Ισιδώρα έχει κάπως υπερβολική συμπάθεια για τους χριστιανούς, αλλά δε νομίζω να έχει βαφτιστεί προς το παρόν. Πάντως, με συνοδεύει στη λατρεία του Μίθρα, δηλαδή έρχεται στη σπηλιά του Μίθρα και όταν σφάζουν τον ταύρο για να κάνουν τις σπονδές με το αίμα του, η Ισιδώρα κάθεται και παρακολουθεί, και δε νομίζω πως τη δυσαρεστεί το θέαμα. Μάλιστα έχω την εντύπωση πως σε λίγο θα δεχτεί να μυηθεί κι εκείνη.

Μη σε ταράζουν οι ειδήσεις που φτάνουν από τα σύνορα. Εδώ, κυκλοφορούν οι πιο φριχτές φήμες για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα των Δάκων και στη χώρα των Πάρθων, και είμαι σίγουρος πως εκεί πέρα θα λένε πως εμάς εδώ μας έχουν όλους κατασφάξει. Κι όμως, δεν υπάρχει πιο ήσυχο μέρος από ετούτο. Οι σκοποί δεν καλούν ποτέ συναγερμό και, όταν καλέσουν, τις περισσότερες φορές, είναι για κανένα ελάφι ή κανένα αγριογούρουνο που το σουβλίζουμε την επομένη. Φαντάσου πως την περασμένη βδομάδα, ένας από τους σκοπούς μου που είναι και βετεράνος, δέκα χρόνια τώρα πια υπηρεσία στα σύνορα, ξύπνησε όλο το στρατόπεδο για μια αγριόχηνα και αναγκάστηκα να διατάξω να τον μαστιγώσουν.

Εμείς οι παλιοί, παντρεμένοι ή όχι, είμαστε αρκετά καλά εγκαταστημένοι. Ο καθένας έχει το δωματιάκι του και όλα τα δωμάτια είναι στη σειρά και τα ενώνει ένας διάδρομος. Σε κάθε δωμάτιο υπάρχει ένα μαγκάλι όπου μπορούμε να μαγειρεύουμε τα δικά μας φαγητά, και μια βεράντα. Το μαγκάλι το χρησιμοποιούμε διαρκώς, τη βεράντα όχι και τόσο πολύ. Έχουμε και πλυσταριό και νοσηλευτήριο για τους αρρώστους. Όλες οι γυναίκες είναι βρεταννές και έτσι δεν τσακώνονται μεταξύ τους. Τα παιδιά όμως δεν παύουν να τσακώνονται και να κυλιούνται στη λάσπη. Όμως οι ντόπιοι λένε πως η λάσπη κάνει καλό και είναι αλήθεια πως οι αρρώστιες σπανίζουν.

Αγαπημένη μου μητέρα, γράψε μου και στείλε μου νέα από το χωριό. Η ταχυδρομική υπηρεσία είναι αρκετά καλή. Τα γράμματά σου φτάνουν σε εξήντα μέρες. Και το δέμα σου το έλαβα σε λίγο μεγαλύτερο διάστημα. Εδώ, είναι η χώρα του μαλλιού, αλλά το ντόπιο μαλλί δεν είναι μαλακό και καθαρό σαν αυτό πού γνέθεις εσύ. Σε ευχαριστώ με όλη την υική μου στοργή. Όποτε φοράω τις κάλτσες αυτές, η σκέψη μου θα πετάει σε σένα.

Primo Levi
Μετάφραση: Σάρα Μπενβενίστε


Από το βιβλίο του Πρίμο Λέβι Λίλιθ
εκδ. ροδαμός, 1992

Ακόμα:
ο Πρίμο Λέβι
- στο χωρίς άλλη αναβολή και
- στα αυτοβιογραφικά

Ετικέτες ,

Γράμμα από την Ελλάδα, του 1969

7 Φεβ 2012


Κατά το τέλος Ιουνίου 1969 πήρα από την Ελλάδα το παρακάτω γράμμα, χωρίς υπογραφή:

«Θέλω να ελπίζω ότι ένα άλλο γράμμα μου με πολλές πυκνογραμμένες σελίδες, που έστειλα μέσω Γενεύης σήμερα, θα φθάσει τελικά στα χέρια σας. Δεν ετόλμησα να το εμπιστευτώ στο ταχυδρομείο. Ένας φίλος που έφευγε για την Ελβετία δέχτηκε να το πάρει. Ξηλώσαμε μαζί τον πάτο της βαλίτσας του, απλώσαμε τα χαρτιά με συμμετρία για να μην εξέχει τίποτε και τον ξαναράψαμε με προσοχή. Στο αεροδρόμιο, από μακρυά, παρακολουθούσα τον έλεγχο του τελωνείου. Όταν η βαλίτσα πέρασε — χωρίς να την ανοίξουν — άφησα να βγει βαθειά η κρατημένη μου ανάσα. Και από την εξέδρα του αεροδρομίου, την εξέδρα με τα δακρυσμένα μάτια, είδα σε λίγο το ατσαλένιο πουλί να ξεκολλάει από την ελληνική γη και μουγκρίζοντας ν' αφήνει τον αέρα της σκλαβιάς. Εγώ γύριζα πίσω στη μοίρα μου. Αλλά το γράμμα τώρα θα περνάει τα σύνορα και θα πετάει μακρυά από το κλουβί του φόβου, σε χώρες ελεύθερες.

Δεν έχει καμμιά λογοτεχνική αξίωση το φτωχό μου γράμμα. Λέει όμως την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Και απευθύνεται στις ζεστές καρδιές όλου του κόσμου με την πονεμένη κραυγή: Κάνετε ό,τι μπορείτε σεις οι ελεύθεροι για μας τους σκλάβους. Κάντε κάτι...
».

Το γράμμα με τις πολλές πυκνογραμμένες σελίδες ήρθε από τη Γενεύη λίγες ημέρες αργότερα. Και διαβάζοντάς το ανατρίχιαζα σε κάθε σελίδα, σε κάθε γραμμή. Οι λιτές φράσεις, οι απλές σκέψεις, έκαιγαν σαν πυρωμένο σίδερο. Αισθάνομαι το ιερό χρέος να το παραθέσω ακέραιο — χωρίς καμμιά αφαίρεση ή προσθήκη — σ' αυτό το βιβλίο. Οι μόνες διορθώσεις που έκρινα ότι έπρεπε να κάνω — και έκανα — είναι ένα ονοματεπώνυμο και μια διεύθυνση. Μη έχοντας το δικαίωμα να εκθέσω σε κίνδυνο μια ξένη ζωή άλλαξα το όνομα (και μια διεύθυνση κατοικίας) του προσώπου που έγραψε το γράμμα. Τίποτ' άλλο.


Από το βιβλίο του Γιάννη Κάτρη
"Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα"

Εκδόσεις: Παπαζήση, 1974


Ακόμα:
-
επιστολές από το ίδιο βιβλίο

(εικόνα: freewebs.com)

Ετικέτες