γράμμα σε χαρτί |
Τίτος Πατρίκιος: Γράμματα μετανοίας23 Ιουν 2009Όταν του ζήτησε ο στρατιώτης Ακριβόπουλος Γεώργιος, χωρίον Κέδρος Θεσσαλίας, να γράψει για λογαριασμό του γράμματα μετανοίας στο χωριό, τινάχτηκε. Κι ο στρατιώτης Ακριβόπουλος Γεώργιος, παλιός κατάδικος σε θάνατο, πρόωρα γερασμένος από έξη χρόνια στο βουνό, με τη μισή του φαμέλια ξεκληρισμένη, του 'πε κλαίγοντας: "Εσύ θα μπόραγες να τ' αλαφρώσεις λίγο". Τότε, πρώτη φορά κατάλαβε, τι σήμαινε ήττα του κινήματος. Συλλογή Μαθητεία 1952-1962 εκδ. Πρίσμα, 1978 Από τις σελίδες του Νίκου Σαραντάκου Η φωτογραφία είναι από εκδήλωση του 3ου Γυμνασίου Χαλανδρίου (7 Μαΐου 2007) Ετικέτες ΠΟΙΗΜΑΤΑ 3, Τίτος Πατρίκιος ο Μέμος Μακρής προς την Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ19 Ιουν 20093.4.47 Αγαπητή Τατιάνα Δεν ξεύρω πώς να δικαιολογηθώ γι' αυτό μου το γράμμα που έρχεται καθυστερημένα. Τώρα που πλησιάζει το Πάσχα, οι μέρες αυτές μού φέρνουν την ανάγκη να γράψω στους δικούς μου και ανάμεσα σ' αυτούς είσαστε και σεις (ο πληθυντικός δεν αφορά εσένα, αλλά εσένα και το Roger). Μου 'χες γράψει σε προηγούμενο γράμμα σου ότι πρόκειται να 'ρθεις, και με την ελπίδα αυτή ανέβαλα κάθε φορά. Τέλος πάντων αυτές δεν είναι δικαιολογίες, είναι σκατά που λένε οι φίλοι μας οι Γάλλοι. Πάντως απόψε αισθάνομαι την ανάγκη να σου γράψω και θα σου γράψω πολλά, γιατί θέλω να μιλήσω με κάποιον. Και πρώτα για τη δουλειά μου. Ακόμα δεν κατόρθωσα να δουλέψω σε ατελιέ. Δεν βρήκα ή μάλλον βρήκα τρία έως τώρα άλλα μου ζητάγανε από 60 έως 150 χιλιάδες για αέρα. Φυσικά τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει. Πάντως δουλεύω όχι τόσο παραγωγικά όσο αποθηκεύοντας γνώσεις. Τα Γαλλικά μου, που είναι πολύ καλύτερα, με βοηθάνε να παίρνω μέρος στη γενικότερη πνευματική κίνηση της Γαλλίας. Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο ξανοίγεται μπροστά μου' όλα έχουν ένα καινούργιο ενδιαφέρον. Ο κυριότερος γλύπτης που βλέπω και που είναι πολύ καλός μαζί μου, πηγαίνω στο ατελιέ του τακτικά και καθόμαστε και αργά τα βράδυα κουβεντιάζοντας και του πάω πότε πότε δουλειά μου και βλέπει είναι ο Laurens. Είναι άνθρωπος απλός (τον έχεις δει άλλωστε) και δείχνει να μ' αγαπάει. Τώρα αυτές τις μέρες ήταν λίγο άρρωστος και έφυγε για το Midi. Τελευταία, θέλοντας να αποκτήσω όσες περισσότερες τεxνικές γνώσεις μπορούσα να πάρω από δω, και αφού προηγούμενα μου είxε κινήσει το ενδιαφέρο μου μια έκθεση κεραμεικής που έγινε, ζήτησα από το Υπουργείο Παιδείας και πέτυχα να μπω ως stagiaire στην περίφημη Manufacture de Sèvres για τρεις μήνες που ελπίζω να τους παρατείνω. Δουλεύω τώρα εκεί ένα μήνα περίπου. Το ενδιαφέρο που έχει η δουλειά είναι μεγάλο και έπειτα περνάνε από κει όλοι οι μεγάλοι ζωγράφοι και γλύπτες. Την περασμένη βδομάδα δούλευε εκεί ο Rouault' πριν από αυτόν ήτανε o Gromaire, o φίλος σου. O Desnoyer δούλεψε επίσης αλλά πριν πάω εγώ, και δεν τον συνάντησα, αλλά είδα εκεί τα βάζα που διακόσμησε. [....] Σου έστειλα πριν λίγες μέρες το τελευταίο βιβλίο του Garaudy. Ελπίζω πως θα σε ενδιαφέρει' είναι από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους. Με συγκίνησε πολύ η φωτογραφία που μου έστειλες του παιδιού σου. Ελπίζω να είναι τώρα τέλεια καλά. Στον Roger τους καλύτερους χαιρετισμούς μου και τις μεγαλύτερες ευχαριστίες όλων μας για τους καινούργιους που ήρθαν, αν και αυτές οι ευχαριστίες έρχονται κάπως καθυστερημένα όπως όλα από μένα. Γεια χαρά, Τιτίκα μου. Θα περιμένω με τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση γράμμα σου και αν σου 'δωσα να καταλάβεις τίποτα μ' όλα αυτά που σου γράφω... Στους φίλους χαιρετισμούς. Μέμος. Έχεις νέα από το Χριστόφορο; Από το βιβλίο Αγαπητή Τατιάνα - Επιστολές στην Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ εκδ. Ίκαρος, 2003 [η πρώτη φωτογραφία είναι απο το βιβλίο και η δεύτερη από τον ν Ριζοσπάστη -24/6/2001 (ο Μέμος Μακρής μπροστά σε έργο του, στη Βουδαπέστη)] Ετικέτες ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 3 Λίλιαν Χέλμαν: Τζούλια14 Ιουν 2009Lillian Hellman: Julia Ένα χρόνο μετά έλαβα γράμμα από την Τζούλια, αλλά το γράμμα αυτό έχει χαθεί και παρόλο που θυμάμαι τι έλεγε σε γενικές γραμμές, δεν μπορώ να θυμηθώ τη διατύπωση, γιατί τα αγγλικά ήταν πλέον ξένη γλώσσα για την Τζούλια και επιπλέον μου μιλούσε για πράγματα που θεωρούσε δεδομένο ότι τα γνώριζα. Μου μίλαγε για το ναζισμό και τη Γερμανία, για την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης σε όλο τον κόσμο, και επιπλέον ότι είχε αποκτήσει ένα μωρό, ένα κοριτσάκι που του άρεσε να το φωνάζουν Λίλυ αλλά έτσι κι αλλιώς ήταν μωρό που του άρεσαν τα πάντα. Μου έλεγε ότι δεν είχε μόνιμη διεύθυνση αλλά ότι μπορούσα να της στείλω γράμμα στο Παρίσι, στην οδό Ουνιβερσιτέ 16 για το διαμέρισμα 3. Της απάντησα αμέσως και την ευχαρίστησα για το Λίλυ. Της έγραψα δυο φορές ακόμη και αργότερα έλαβα μια κάρτα της από τη Ζυρίχη. Δεν θυμάμαι πια πόσο καιρό αργότερα μου τηλεφώνησε η Αν Μαρί και με προσκάλεσε για φαγητό. Ήμουν έτοιμη να δεχτώ, όταν μου είπε ότι ένας φίλος της είχε συναντήσει την Τζούλια κι ότι η Τζούλια έκανε κάτι πολύ επικίνδυνο που λεγόταν αντιφασιστικός αγώνας και ξόδευε τα λεφτά της δεξιά και αριστερά. Από το βιβλίο της Λίλιαν Χέλμαν Τζούλια εκδ. Νεφέλη, 1996 μτφ: Ροζίνα Μπέργκνερ Ετικέτες ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 2 Γιώργος Σαραντάρης: Γράμματα σε μία γυναίκα9 Ιουν 2009ΙΙΙ. Είσαι ελεύθερη. Δε σ' έχω στην κατοχή μου. Όταν μου ομολόγησες πως πιότερο απ' όλα λατρεύεις την ελευθερία σου, ένιωσα πως άθελά μου είχα γυρέψει να σου την αφαιρέσω' αλλά ύπουλα, που σ' έβλεπα να μην προσέχεις, βυθισμένη σε μιαν υπέρμετρη χαρά ή σε μια απέραντη θέα, να βγαίνεις από το ίδιο σου πνεύμα ν' αφοσιώνεσαι σε μια ζωή σταματημένη' έδιωχνες από το είναι σου την αληθινή ευφυΐα του, απαρατούσες εκείνη τη δύναμη που διαρκώς σε ανανεώνει σε δείχνει έτοιμη και παρούσα. Σε ώθησα προς την περιπέτεια προς το όραμα, και ίσως μέσα μου έτρεμε μια ελπίδα' να παραμείνεις εκεί, να μη σου είναι βόλετό να επιστρέψεις, μάταια να συσπείρεσαι όταν σε κεντρίζει η νοσταλγία- και η ανάμνηση ακόμα να σου 'φευγε. Αλλά εσύ δε δίδεσαι! Βασανίζεσαι να δοθείς, αλλά δε σ' αφήνει κάποιος άνεμος, κάποια φούρια που σηκώνεται από τα σπλάxνα σου, όταν πάει να μεστώσει ένας δικός σου πόθος για ηδονή για μέθη που λιγώνει το σώμα και το πνεύμα. Δε xαίρεσαι μια τελειωμένη ανθρώπινη χαρά, δεν πάσχεις ένα τίμιο συμμετρικό πάθος' δεν παίρνεις από τα χάδια που έχουν οι μέρες οι κλειστές, οι μέρες που μοιάζουν δωμάτια για γάμο και γιορτή. Ακολουθείς μια γραμμή που συστρέφεται γύρω απ' τον εαυτό σου' και λάμπεις σπέρνεις φως, αλλά η φωνή σου είναι xλωμή' θέλεις τη βοήθεια του πλησίον, γιατί δεν ξέρεις από έργα δε γνωρίζεις από θεωρία που να υπερβαίνει τον χρόνο και τους ανθρώπους. Από το βιβλίο Γ. Σαραντάρης, Σαν πνοή του αέρα Επιμέλεια και Ανθολόγηση: Μαρία Ιατρού εκδ. ο ανθολόγος Ερμής, 1999 (η φωτογραφία είναι από το εξώφυλλο του βιβλίου) |
|||