Στον Ανδρέα Αγγελάκη, μετά θάνατον: Αγαπημένε μου Ανδρέα
Αγαπημένε μου Ανδρέα,
Στο τελευταίο σου γράμμα έλεγες: «Αυτός είμαι εγώ, πόνεσα, ήμουν εκεί. Με ζωτικά ψέματα κρατιώνται οι αδύναμοι στη ζωή, γίνονται τραγικοί μέσα από τις αυταπάτες τους.
Οι καλύτεροί μου φίλοι στη ζωή ήταν πόρνες, κακούργοι, μόρτες, ναύτες, ομοφυλόφιλοι, πρόσωπα μιας πραγματικότητας που δεν καθορίζεται. Με στοίχειωσε από τότε η συναναστροφή μαζί τους. Είχα την ψευδαίσθηση πως επικοινωνούσα με κάποιον δικό μου. Παρ' όλα αυτά, ήμουν το ίδιο μόνος, το ίδιο εκτεθειμένος σ' έναν εχθρό που μόνιμα με απειλούσε. Άλλωστε, τη ζωή μας δεν την αποτελούν εκείνες οι ευτυχισμένες ή δυστυχισμένες στιγμές, αλλά το σύνολο που δεν διαλύεται.
Μια μαριονέττα ήμουνα, που κρατούσαν τις κλωστές ισχυρές δυνάμεις και τους χρησίμευα στο να με προσδιορίζουν και να με φωτογραφίζουν. Εγώ αισθανόμουν τη ζωή, δεν την ζωγράφιζα. Ήταν σύντομη, έντονη, και τραγικά παθητική, προσωπική. Είμαι θύμα και δήμιος του εαυτού μου. Η ζωή μου ήταν σαν το έργο μου' κλειστή και σιωπηλή. Τα πρόσωπα που διαβιούσαν στα ποιήματα μου παγιδεύτηκαν σε μια πλημύρα του Θανάτου, με ένα πανικό που πολλαπλασιαζότανε.
Έχω τη θλίψη του τελεσίδικα χαμένου. Προσπάθησα να ζήσω αλλά το μόνο που κατάφερα, ήταν να περάσω δίπλα από τη ζωή».
Σάββατο των ψυχών. Εξουθένωση και ειρήνη. Ελάτε όλοι οι δικοί μου, κρατήστε για κόλυβα τα πάθη σας, σπάστε το ρόδι, τριγυρίστε με, με δάκρυ, κατανόηση, σιωπή. Ψάχτε τα σημάδια μου - και σήμερα πλήρωσα το φόρο μου, τόσο αίμα, τόσο σπέρμα, τόση αγωνία, τόσοι δρόμοι, τόσα κορμιά, τόσα φιλιά. Εξαγνίσθηκα, συχωρέθηκα, άλλο δεν έχω να δώσω, μου τα πήραν όλα. Είμαι έτοιμος να μεταλάβω.
Αγαπημένε μου 'Ανδρέα,
Σάββατο των ψυχών. Εξουθένωση και ειρήνη. Ελάτε όλοι οι δικοί μου, κρατήστε για κόλυβα τα πάθη σας, σπάστε το ρόδι, τριγυρίστε με, με δάκρυ, κατανόηση, σιωπή. Ψάχτε τα σημάδια μου - και σήμερα πλήρωσα το φόρο μου, τόσο αίμα, τόσο σπέρμα, τόση αγωνία, τόσοι δρόμοι, τόσα κορμιά, τόσα φιλιά. Εξαγνίσθηκα, συχωρέθηκα, άλλο δεν έχω να δώσω, μου τα πήραν όλα. Είμαι έτοιμος να μεταλάβω.
Αγαπημένε μου 'Ανδρέα,
αισθάνομαι την Αύρα της απουσίας σου... Σκεπάζω μέ λουλούδια το χώμα σου.
Βαλεντίνη Λουρμπά
Αθήνα
Από την Οδό Πανός - τ.93/94, Σεπτ. 1997
(η φωτογραφία του Ανδρέα Αγγελάκη είναι από το ίδιο τεύχος)
Ετικέτες ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 1
» Δημοσίευση σχολίου