<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Πινακοθήκη: Gaspare Traversi (1722–1770)

26 Μαρ 2014

Reading a letter

(http://www.wga.hu)

Ετικέτες

Ναζίμ Χικμέτ: Επιστολή Βερολίνου - 1

17 Μαρ 2014


Το Βερολίνο φωτεινό, ηλιόλουστο.
8 του Μάρτη 1963
Χρόνια πολλά γυναίκα μου.
Ξέχασα να σ' ευχηθώ το πρωί στο τηλέφωνο
όταν ακούω τη φωνή σου ξεχνώ τον κόσμο.
Χρόνια πολλά ομορφούλα μου.

8 Μάρτη 1963, Βερολίνο

Nâzım Hikmet
μετάφραση: Τάσος Ιορδάνογλου



Από τo βιβλίο Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί
Εκδ. Τζιαμπίρης-Πυραμίδα, 1997


* Επιστολή Βερολίνου - 2

Ετικέτες

Δημήτρης Βαρβαρήγος: Είναι δύσκολη η αγάπη

8 Μαρ 2014


— Γιατί είσαι λυπημένη;
— Τι τροπή άραγε μπορεί να πάρει η ζωή ενός ανθρώπου; Μακάρι να ήξερα, αναρωτήθηκε μονολογώντας και απαντώντας στον εαυτό της η Αγνή.
— Όσο μεγαλώνουμε όλα θα αλλάζουν γύρω μας. Αυτό είναι το μόνο που ξέρω να σου πω, της απάντησε η Σοφία και τη ρώτησε: Μα γιατί βασανίζεσαι Αγνή μου; Τι έχεις;

Η Αγνή έμεινε ατάραχη, κάτι πολύ σοβαρό σκεφτόταν κι έμοιαζε σαν να είχε διώξει τον άγνωστο φόβο που η επιρροή του όλο αυτό το διάστημα την είχε καταβάλει.
— Δεν θα πάω σχολείο αύριο, ακούστηκε η φωνή της.
— Γιατί; Τι συμβαίνει; Τι θα πεις στη μαμά;
— Σε παρακαλώ, μη με ρωτάς. Καλό μου Σοφάκι, είμαι πολύ μπερδεμένη, δεν ξέρω τι να σου απαντήσω.

Τα δύο κορίτσια κοιτάχτηκαν μέσα στο απαλό φως της χαμηλωμένης λάμπας με μια στοργή που έμοιαζε σαν θερμή αγκαλιά. Χαμογέλασαν επιβεβαιώνοντας την αγάπη τους, έσβησαν τη λάμπα κι έμειναν μετά τα καληνυχτίσματα να κοιτάζουν από το φεγγίτη τα αστέρια μέχρι να τις πάρει ο ύπνος.

Μόλις η Σοφία κοιμήθηκε, η Αγνή σιγά, με ήρεμες κινήσεις σηκώθηκε και πήγε και κάθισε στο θάλαμο. Στα χέρια της κρατούσε το γράμμα, το ξεδίπλωσε και διάβασε τις τελευταίες γραμμές, που έδειχναν ξεκάθαρα πως κάποιος αξεδιάλυτος γρίφος υπήρχε μέσα τους.

«Η ζωή που ζούμε είναι η ψυχή της μοίρας μας. Αυτό, μικρή μου Αγνή, πρέπει να το γνωρίζουν οι άνθρωποι για να ακολουθήσουν ήσυχα το αβέβαιο πεπρωμένο τους. Η αληθινή ευτυχία στον άνθρωπο είναι να δεχτεί αυτά τα καλά, που ο Θεός χαρίζει και να μην χαλάσει τη ζωή του από κάποιες ατυχέστατες, μα ωστόσο, ανθρώπινες πράξεις. Για τίποτα δεν πρέπει να θλίβεσαι, πρέπει πάντα να γελάς, θέλω να γελάς! Είναι τρομερή η απόφαση να περιμένω να ωριμάσει τα γεγονότα ο χρόνος για να αντισταθώ σε ένα νεανικό λάθος που με βασανίζει ακατάπαυστα. Υπάρχουν πολλά που δεν ξέρεις, και υπόσχομαι, αν το θελήσει η μοίρα ποτέ και βρεθούμε μαζί, να σου εξηγήσω».

Με αγάπη, Ορέστης.

Από το βιβλίο του Δημήτρη Βαρβαρήγου Είναι δύσκολη η αγάπη
Εκδόσεις: Χρήστος Ε. Δαρδανός, 2000


Ετικέτες