<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Χάινριχ Χάινε: [Μ' αυτό το γράμμα σου καημό...]

31 Μαΐ 2013


Μ' αυτό το γράμμα σου καημό,
καλή μου, δε θα βάλω,
μου λέει πως πια δε μ' αγαπάς
μα πόσο είναι μεγάλο!

Είν' δώδεκα κατεβατά
και τι πυκνογραμμένα!
Δε γράφουνε τόσα πολλά,
σαν διώχνουνε κανένα!

Heinrich Heine
μετάφραση: Δημήτριος Ι. Λάμψας


από το βιβλίο Χάινε - Μεταφράσεις ποιημάτων του
Επιλογή: Νάσος Βαγενάς
Εκδόσεις Σόκολη, 2007

(πρωτότυπη εικόνα: br.de)

Ετικέτες

Γρηγόριος Ξενόπουλος: Ο κόκκινος βράχος

20 Μαΐ 2013


Δίπλωσε το κόκκινο χαρτί σε δυο, έβαλε ανάμεσα τη φωτογραφία, το γλίστρησε στο κόκκινο φάκελο κι' έγραψε απέξω καθαρά και ολόγραφα : «Προς τον κύριον Άγγελον Μαρίνην, οδός Ακαδημίας, εις Αθήνας».
Έπειτα κάθισε κι' εσκάρωσε ένα άλλο γράμμα, που της χρειαζόταν για να γελάσει το Μίμη.
Και άμα ήλθε, τον εφώναξε και του είπε :
— Κοίταξε τι γράφω του Αγγέλου, να κάμεις γούστο... Του στέλνω, ξέρεις, τη φωτογραφία μου.
— Μπα; τ' αποφάσισες τελοσπάντων; Δόξα σοι, κύριε!

Ο χαζός ο Μίμης πήρε μ' έκπληξη και με προθυμία το γράμμα και το διάβασε. Εγέλασε με την καρδιά του. Μα πού τα βρήκε τόσα αστεία η Φωτεινή!... Άργησε, άργησε, μα το πέτυχε...

Η Φωτεινή, γελώντας κι' αυτή θεότρελα, του άρπαξε το χαρτί, το δίπλωσε, καμώθηκε πως το βάζει μέσα στο φάκελο που είχε τη φωτογραφία — αλλά μια στιγμή που ο αγαπητός κουτεντές, ανύποπτος, επλησίασε στο παράθυρο να ιδεί γιατί γαυγίζει το σκυλί, εκείνη αποτράβηξε γρήγορα - γρήγορα το ψεύτικο γράμμα, το κουβάριασε στην παλάμη της, το έκρυψε στον κόρφο της κι' έκλεισε το φάκελο καθώς ήταν.
— Έλα τώρα, Μιμάκη, τι μ' άφησες; Να το σφραγίσουμε!
— Μα τι, θα το στείλεις συστημένο;
— Ναι, καϊμένε, έχει τη φωτογραφία μου μέσα, και φοβάμαι μην παραπέσει. Και μάλιστα, θα μου κάμεις μεγάλη χάρη να το παραδώσεις αύριο ο ίδιος. Ε, Μιμάκη μου; Να ζεις... μην το εμπιστευθείς στον υπάλληλο του γραφείου... είναι η φωτογραφία μου... και ξέρεις...
— Καλά, καλά, θα το πάω μόνος μου, είπε ο Μίμης' όχι γιατί ανησυχούσε για τη φωτογραφία, αλλά γιατί δεν ήθελε κι' αυτός να χαθούν τα ωραία αστεία τής αδελφής του.

Η Φωτεινή δεν το πολυπίστεψε... Οπωσδήποτε του παράδωσε πεντασφράγιστο το γράμμα, του έδωσε από το πορτοφόλι της τα σαράντα λεπτά, του το 'πε, του το ξανά 'πε, τον παρακάλεσε πολύ... Και την άλλη μέρα, όταν ο Μίμης εγύρισε από τη χώρα, ο πρώτος της λόγος ήταν:
— Τo 'δωκες;
— Ποιο;
— Το γράμμα μου.
— Ουφ! μ' εσκότισες με δαύτο! Να, πάρε την απόδειξη σου να ησυχάσεις.

Κι' έβγαλε με κωμική βία από την απάνω τσέπη τού γελεκιού του ένα μπλε χαρτάκι και της το πέταξε. Η Φωτεινή ησύχασε.


Γρηγορίου Ξενοπούλου, Άπαντα - β' τόμος
Εκδόσεις Μπίρη, 1975


(πρωτότυπη φωτογραφία: vlassi.gr)

Ετικέτες ,

η Γουίλα Κάθερ προς την Ήντιθ Λούις

11 Μαΐ 2013

Willa Cather to Edith Lewis

Image and video hosting by TinyPic
Κυριακή 4:30 μ.μ. [5 του Οκτώβρη, 1936]
Πανδοχείο Σάτακ, Τζάφρεϊ, Νιού Χάμσαϊρ.

Αγαπημένη μου 'Ηντιθ,

κάθομαι στο δωμάτιό σου, κοιτάζοντας έξω στο τόσο γνώριμο σε σένα δάσος. Μέχρι στιγμής, τα πάντα είναι μια απόλαυση. Ντρέπομαι για την όρεξή μου για φαγητό, κι όσο για τον ύπνο… είχα ξεχάσει ότι ο ύπνος μπορεί να είναι για το κορμί μια ζωντανή και πολύ δυνατή ευχαρίστηση. Ναι, μπορεί! Και έτσι ήταν για μένα για όλες τις τρεις νύχτες. Ξυπνάω κάπου-κάπου, γεμάτη από την ευχαρίστηση του ν’ αναπνέω καθαρό αέρα του βουνού (όχι κρύο, μονάχα ψυχρό αέρα), του να βρίσκομαι ψηλά με όλα τα δάση από κάτω να κοιμούνται κι αυτά, στο ακίνητο λευκό φως του φεγγαριού. Είναι μεγαλειώδης αίσθηση.

Σε μια ώρα, έξω από το παράθυρό σου, θα δω ένα απαράμιλλο θέαμα - το Δία και την Αφροδίτη να λάμπουν και οι δύο στο χρυσορόδινο ουρανό, και οι δύο στη Δύση· αυτή να μη βρίσκεται πολύ πάνω από τον ορίζοντα, και αυτός περίπου στη μέση μεταξύ του ζενίθ και της ασημένιας περιπλανώμενης κυρίας. Από τις 5:30 έως τις 6:30 αποκτούν μια εξαίσια λαμπρότητα - το χρώμα τους βαθαίνει με το κάθε δευτερόλεπτο, σ’ έναν ουρανό που το φως σταμάτησε, αστιγμάτιστο από άλλα αστέρια, που το φεγγάρι δεν έχει ανέβει ακόμα και με τον ήλιο βυθισμένο πίσω απ' το βουνό Γκάπ· μονάχα αυτοί οι δύο, μόνοι σε όλον τον ουράνιο θόλο. Διαρκεί έτσι για μια ώρα περίπου (έτσι ήταν χθες το βράδυ). Στη συνέχεια, η κυρία, με τόση αργυρή ακινησία, γλιστράει κάτω, μέσα στο φέγγος το χρωματισμένο καθαρό ρόδινο, για να βρεθεί κοντά στον ήλιο που έχει κιόλας αναχωρήσει, και ο αυτοκρατορικός Δίας αιωρείται εκεί, μόνος. Αυτός κατεβαίνει περίπου στις 8:30. Θυμίζει, με βεβαιότητα, έναν από τους "αιώνιους τροχούς" του Δάντη. Δεν μπορώ παρά να πιστεύω ότι όλο αυτό το μεγαλείο κι όλη αυτή η ομορφιά, αυτές οι καθορισμένες και αδιάλειπτες εμφανίσεις και έξοδοι, είναι κάτι περισσότερο από μαθηματικά και φοβερές θερμοκρασίες. Αν δεν είναι, τότε είμαστε τα μόνα θαυμαστά πλάσματα - γιατί μπορούμε να θαυμάσουμε.

Φορώ το άσπρο μου μεταξωτό κοστούμι μου σχεδόν συνεχώς δίχως λευκό καπέλο, το οποίο είναι πολύ άκομψο. Από την επόμενη εβδομάδα πιθανόν να κάνει περισσότερο κρύο. Ό, τι ταχτοποίησες στη βαλίτσα έφτασε εξαιρετικά - δίχως ένα τσαλάκωμα.

Και τώρα πρέπει να ντυθώ για να υποδεχτώ τους Πλανήτες, αγαπημένη, δεδομένου ότι δεν θα ήθελα να το κάνω μετά την εμφάνισή τους - και δεν περιμένουν για κανέναν.

Με αγάπη
W.

μετάφραση: Θωμάς Ξωμερίτης*
* όνομα blogger δανεισμένο από τον κεντρικό ήρωα Tom Outland, στο
μυθιστόρημα τής Willa Cather "The Professor's House"

Από το βιβλίο The Selected Letters of Willa Cather
Εκδόσεις: Alfred A. Knopf, Νέα Υόρκη, Aπρίλιος 2013

Ετικέτες

Γιώργος Χουλιάρας: Αγαπημένε μου ταχυδρόμε, κρυφέ εραστή

2 Μαΐ 2013

Image and video hosting by TinyPic
Αγαπημένε μου ταχυδρόμε, κρυφέ εραστή
που κλεφτά διαβάζεις το γράμμα πες μου
πριν αποφασίσεις αν θα το παραδώσεις
αναγνωρίζοντας από χιλιάδες επιστολές
εκείνη που οφείλεις να καταστρέψεις
αφήνοντας τον φάκελο στη βροχή
να διαλύσει τα κατακάθια της μελάνης
όπου ο ανεξακρίβωτος παραλήπτης
θα διάβαζε το μέλλον αν μπορούσε
σε φλυτζάνι καφέ να δει γράμμα τώρα
που αλληλογραφία πάλι δεν ήρθε
το στερημένο αφτί να μαλακώσει
με τραχύτητα γλώσσας που σκλήρυνε
στην κόλλα των γραμματοσήμων


Από το βιβλίο του Γιώργου Χουλιάρα Γράμμα
Εκδόσεις: Ύψιλον, 1995

Ετικέτες ,