<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Σταύρος Βαβούρης: Γράμμα

24 Οκτ 2012


Να μην ανησυχής λοιπόν. Είμαι πολύ καλά.
Στέκομαι καθώς στέκονται τ' αγάλματα
στους κήπους και στις ανοιχτές πλατείες,
όταν τ' αφήνουν οι αστοί τις νύχτες
δίχως έρωτα
(τι τον χρειάζεται τον έρωτα έν' άγαλμα;)
χωρίς φιλιά, χωρίς συμπόνια'
(τι μπορεί να αισθανθή έν' άγαλμα;)

Είμαι πολύ - πολύ καλά.
Δες με αν αμφιβάλλης.
Βλέπω σαν προτομή από γύψο.
Κι' είν' η ζωή μου
ένας φρουρός στρατιώτης
που 'χει την εύκολη δουλειά
να κάνη απλώς ό,τι του λέγει ο λοχαγός του.

Είμαι, σου λέω, καλά.
(Καλησπέρα! Καληνύχτα σας!
Τι κάνετε;)
Πολύ καλά. Να μην ανησυχής.

Από την Νέα Εστία, τχ. 512,
1 Νοεμβρίου 1948
(Αρχείο ΕΚΕΒΙ)

(η υπογραφή του Σ.Β., όπως και το σκίτσο, είναι από την λέξη, τχ.92)

Ετικέτες

Πινακοθήκη: Marguerite Gérard (1761 –1837)

14 Οκτ 2012

Reading the letter
Image and video hosting by TinyPic

Ετικέτες

Ανδρέας Λασκαράτος: Γραφή αποκριτική

3 Οκτ 2012

Image and video hosting by TinyPic
Αγαπημένε φίλε μου, σου ορκίζω
πως δεν ήξέρω τι να στιχουργέψω
εις έπαινο μιανής που δε γνωρίζω.
Διάολε, να μη μπορώ να σε δουλέψω!
Μα δε—φταίω γω, πώς ναν την ιστορίσω,
α δεν τη ιδώ κ' εγώ, ναν τη γνωρίσω;

Για να δώσει κανείς μια γνώμη ορθή,
έλεγε μια φορά κάποιος δεσπότης,
πρέπει να ιδεί την αλήθεια γυμνή,
για να ιδεί το καλό και το κακό της'
και τότε ευσυνειδήτως να μπορέσει
να 'πιθώσει το δίκιο μέσ' στη μέση.

Έτσι βλέπω κ' εγώ πως πάει καλά,
και στέλνε μου όντις θέλεις τέτοια θέματα'
αλλιώς, είναι μια - ν - άσχημη δουλειά
χωρίς να ξέρω αν είναι αλήθεια ή ψέμματα,
να ορκίζω τση ομορφιές του γυναικώνε
ωσάν τες πιστοποίησες του γιατρώνε.

Πώς θε να πω, παραδείγματα χάρη,
πως έχει δύο ερωτικά ματάκια...
πως έχει ένα αγγελικό ποδάρι...
κόκκινα και γιομάτα μαγουλάκια...
και τα λοιπά, και τα λοιπά' μπα γε μου!
Καλέ τα - είδα εγώ; τα 'πιασα ποτέ μου;

Πώς θε να πω πως έχει μικρό στόμα;
Κι αν ίσως το 'χει ξεμποχειλιασμένο;
Κι αν ίσως του προσώπου της το χρώμα
δεν είναι φυσικό, μ' αγορασμένο;
Κι αν τα στήθια που κάνουν κυματάκια
είν' τόσα στρογγυλά παπλωματάκια;

Και δε μπορεί η δαχτυλιδένια μέση
να είναι από το σφήμα ένα σανίδι;
Εκείνο το αχειλάκι που σου αρέσει,
κόκκινο ως τη φωτιά 'πό το φτιασίδι ;
Κ' εκειό το πόδι, που έρωτεύει κι άλλους,
δε μπορεί να 'ναι σάπιο από τσου κάλους;

Μ' αν εδεχόσουνα από με μια γνώμη,
για όποια κι αν είναι ευκείνη σου η Πανδώρα,
σο 'λεα πως δε θαν το 'μαθες ακόμη
πως αγάπες δε γένουνται άλλο τώρα.
Κι αν οι γυναίκες... λεν πως αγαπάνε,
παστρικά ναν τα λέμε, σε γελάνε.

Ω Αντρία μου, α με τόσην ευκολία
πας κ' εσύ και πιστεύεις του φοράδωνε,
σου λέω πως μου πικραίνεις τη καρδιά,
και πως κάνεις ντροπή τουν Ανδριάδωνε.
Μωρέ, οι γυναίκες... δεν σου λέω πως όλες,
μα οι περσσότερες πάντα είναι μαριόλες.

Σ' ήθελα, φίλε, πουλιό γνωστικόνε'
και, για να σου συμμάσω τα μυαλά,
σου δίνω εις τση δουλειές του γυναικώνε
παράδειγμά σου τον Παπα - Σ... δα.
Από κειον, που ποτέ να μην πεθάνει,
επήρα το ύφος που τιμή μού κάνει.

Στίχους εγώ έχω χάρισμα χιλιάδες.
Κι όμως, αν ως κ' έμέ καμιά φορά
μου είπανε οι δικές μου φιλονάδες
ναν τους κάμω τραγούδια ερωτικά...
(φθάνει να μου ευρεθήκανε στα χέρια)
αποκρίθηκα πάντα μου «Ντινέρια».

Ιδές αν είναι ντινέρια στα χαρτιά σου,
και κάνε πάντα εκείνο το παιγνίδι'
γιατί τότε είσαι βέβαιος στη δουλειά σου.
Χωρίς να 'χεις του Έρωτα το αρίδι
να σου τρυπάει το νου, και να σε κάμει
αχαμνόν και λιανόνε σαν καλάμι.


Από την Βασική Βιβλιοθήκη, τμ. 23ος: Ανδρέας Λασκαράτος,
Σατιρικοί και Ευθυμογράφοι
εκδ. Αετός, 1954


(πρωτότυπη φωτογραφία: hellenica.de)

Ακόμα:
- ο Ανδρέας Λασκαράτος στα
αυτοβιογραφικά

Ετικέτες