<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Πινακοθήκη ~ Louise Jopling-Rowe (1843-1933)

27 Αυγ 2009

6Young Woman Reading a Letter6

Ετικέτες

Οδυσσέας Ελύτης: Ο ταχυδρόμος

11 Αυγ 2009


Κάθε πρωί οπού ξυπνώ
τρέχω στην πόρτα και κοιτώ

Τρίτη Κυριακή Δευτέρα
κι άλλη μια χαμένη μέρα

Πάνε κι έρχονται ολοένα
τα βαπόρια και τα τρένα

Ταχυδρόμε ανάθεμα σε
μόνο εμένα δε θυμάσαι

Πιάνει ο κόσμος περιστέρια
κι εγώ μένω μ' άδεια χέρια

- Γράμμα τέτοιο δε λαβαίνεις
άδικα μην περιμένεις

Δεν σου το 'χουνε γραμμένο
κι αν σου το 'χουν πάει αλλού

Άλλος μένει εκεί που μένεις
και το δίνουνε αυτουνού

Ίσως να 'ναι και σταλμένο
σ' άνθρωπο του φεγγαριού

Ή και παραπεταμένο
σε μιαν άκρη τ' ουρανού.


Από το βιβλίο Οδυσσέας Ελύτης, Τα ρω του έρωτα
(συλλογή: Το θαλασσινό τριφύλλι)
εκδ. ύψιλον, 1986

Ετικέτες

Η Βιρτζίνια Γουλφ προς την Έθελ Σμιθ

7 Αυγ 2009


Ξενοδοχείο Ματζέστικ, Αθήνα Τετάρτη 20 Απριλίου 1932

Λοιπόν θα πρέπει ν' ανεχθείς ένα δυσανάγνωστο καi βιαστικό σημείωμα. Μόλις φτάσαμε. Το Κανάλι είχε κλείσει από τους βράχους, κι έτσι κάναμε το γύρο, που μας πήρε άλλη μια νύχτα. Μέχρι στιγμής όλα πάνε μια χαρά, καλός καιρός, αεράκι. Μια νύχτα στη Βενετία, ύστερα κατεβήκαμε την Αδριατική, στο καράβι ο Βενιζέλος, όλη μέρα χτες περνούσαμε νησιά, άνεση, αέρας, ηρεμία, στο κατάστρωμα διάβαζα Ουέλς, Σαίξπηρ, κι έναν φωνακλά γλάρο που τον λένε Μίντλτον Μάρυ. Ο Ρότζερ και η αδελφή του ταξιδεύουνε δεύτερη• έχει γύρω του ένα σωρό Έλληνες και Εβραίους — το συνηθίζουνε — ο Ρότζερ και η Μάρτζερυ εννοώ• έτσι έχουνε στη διάθεση τους χιλιάδες καλές συμβουλές. Το λευκό είναι εκτυφλωτικό στην Αθήνα, τα γαϊδούρια λυγίζουνε τη ράχη τους φορτωμένα μαύρες τουλίπες και κόκκινες ανεμώνες. Τώρα φοράμε τα καλοκαιρινά μας κι ανεβαίνουμε στην Ακρόπολη. Αύριο θα πάμε στου Γκιόλμαν που μας παρέλαβε από το πλοίο. Θα τους πω για σένα ή θα τους δείξω το βιβλίο σου. Αμφιβάλλω αν θα καταφέρουμε να πάμε στα Μετέωρα. Οι Φράι κλίνουν προς την Κρήτη, το ομορφότερο μέρος της Ελλάδας, καθώς λέγεται. Αλλά πρώτα πρέπει να xτυπήσουμε την ελληνική τέxνη, για την οποία ο Ρότζερ δεν έχει και μεγάλη ιδέα. Εγώ υπερασπίζομαι ακόμα τους ναούς, και θα εκθέσω τα επιxειρήματά μου απόψε — ποτέ δεν ήμασταν τόσο φλύαροι. Α, μαθαίνουμε ελληνικά και να μετράμε λεφτά, κι η Βενετία ήταν θεσπέσια, κωπηλατούσαμε βραδάκι από εκκλησία σε εκκλησία, τα νησιά στο γκρίζο του ελέφαντα με λεκέδες κόκκινο του τριαντάφυλλου, και τα καράβια περνούσαν μες στη νύχτα, κι ένας φάρος που άναβε ξαφνικά καθώς βλέπαμε σινεμά μαζί με τον Βενιζέλο. Μάλιστα — αυτά για την ώρα — ο Λέναρντ πάει στο ταχυδρομείο — κι αυτό είναι σαν ένα και μόνο κούνημα της ανύπαρκτης ουράς του Πανός. Νομίζω ότι θα μείνουμε εδώ για λίγες μέρες.
Β.


Από το βιβλίο Βιρτζίνια Γουλφ, Ελλάδα και Μάης μαζί!
εκδ. ύψιλον, 1983
μτφ: Μαρία Τσάτσου

[το πορτραίτο της Virginia Woolf είναι του Roger Fry (1866-1934)]


Ακόμα:
Βιρτζίνια Γουλφ, στο Ταξιδεύοντας
Βιρτζίνια Γουλφ, στο Χωρίς Άλλη Αναβολή

Ετικέτες

Νένη Ευθυμιάδη: Aθόρυβες μέρες

1 Αυγ 2009


Θυμάμαι ακόμα έντονα την αδεξιότητα του αποχωρισμού. Την πνιγμένη συγκίνηση που ξέσπαγε σε νευρικά γέλια, την προσπάθεια ευθυμίας που ράγιζε με θόρυβο, τα πειράγματα που έμεναν μετέωρα, τα βλέμματα που έψαχναν αμήχανα κάποιο σημείο να σταθούν. Κι όπως η αοριστία της επόμενης συνάντησης μάς βάραινε ανυπόφορα, σπάσαμε απότομα κι οι δυο. Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά και με κομμένα λόγια επιχειρήσαμε να κλείσουμε την τύχη και το χρόνο μες στα δικά μας τα προγράμματα.

— Θα βλεπόμαστε κάθε Ιούνιο, έκανε γρήγορα. Στις δεκαπέντε, που γεννηθήκαμε! Έτσι, θα ξεχνάμε δυσκολότερα την ημερομηνία, κατέληξε γελώντας, μα κατά βάθος προσπαθώντας να μειώσει τη σημασία της κοινής επετείου. Έβγαλε ύστερα ένα χάρτη, έψαξε με πυρετό και είπε ενθουσιασμένος.

— Στό σταθμό της Λωζάνης! Αν μείνεις στην Αθήνα, μοιράζουμε τη διαφορά. Αν όχι, που το ξέρεις; Μπορεί και να γλιτώνεις πολλά χιλιόμετρα.

Το πρόσωπο του σκοτείνιασε για μια στιγμή.
—Πάντως μη μου ζητήσεις να έρχομαι εδώ! έκανε φοβισμένα και στράφηκε μηχανικά προς το κλειστό δωμάτιο.

Τον καθησύχασα, μετά του ζήτησα κοφτά.
— Όχι όμως γράμματα! Καθόλου γράμματα!

Με κοίταξε με έκπληξη, ύστερα χαμογέλασε.
— Τα γράμματα προορίζονται για ξένους. Αυτό δεν εννοείς; ρώτησε μαλακά.

Και χωρίς να περιμένει απάντηση, μ' έσφιξε πάνω του για τελευταία φορά, άνοιξε γρήγορα την πόρτα και xάθηκε στο σκοτάδι.

Δεν ξέρω αν εννοούσα ακριβώς αυτό. Από τότε ακόμα, οι σχέσεις μου με τα γράμματα ήταν μπερδεμένες. Άλλοτε με γοήτευε το πλησίασμα μέσα απ' το γραπτό, το ανεμπόδιστο από διασπάσεις, κι άλλοτε οι φράσεις οι περασμένες στο χαρτί γίνονταν το καταθλιπτικό υπόλειμμα μιας παρουσίας κάποτε κοντινής, ο ανεκπλήρωτος πόθος μιας ολοκλήρωσης, το σύμβολο κάποιας απόστασης που τώρα καθορίζει.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, δε στείλαμε ο ένας στον άλλο ούτε μια λέξη. Αλλά και τη συνάντηση του Ιουνίου δεν την προδώσαμε. Τουλάχιστον ως ένα σημείο.


Από το βιβλίο της Νένης Ευθυμιάδη Αθόρυβες μέρες
εκδ. Εστία, 1983

Ετικέτες