<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://draft.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d88644137678078798\x26blogName\x3d%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://allilografia.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://allilografia.blogspot.com/\x26vt\x3d-4503636247666117187', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

γράμμα σε χαρτί

"Στην τσέπη του παλτού σου παλιό σουσάμι, φλούδα φυστικιών και το τσαλακωμένο γράμμα μου." - Γιάννης Βαρβέρης
 

Πινακοθήκη ~ Pieter de Hooch (1629-1684)

28 Ιουν 2007

6 Woman Reading a Letter 6

Ετικέτες

o Wolfgang Amadeus Mozart στον πατέρα του

24 Ιουν 2007


Παρίσι 1 Μαΐου 1778

Μου γράφεις πως οφείλω να είμαι επιμελής σε σχέση με τις επισκέψεις μου, ώστε να κάνω νέες γνωριμίες και να ανανεώσω τις παλιές. Αλλά αυτό είναι αδύνατον. Με τα πόδια είναι όλα πολύ μακριά ή πολύ λασπωμένα, γιατί η βρόμα στο Παρίσι είναι κάτι το απερίγραπτο. Για να πας με άμαξα, σημαίνει πως πρέπει να ξοδέψεις 4 με 5 φράγκα την ημέρα και χωρίς λόγο, γιατί πας εκεί, οι άνθρωποι σε χαιρετούν ευγενικά, κι αυτό είναι όλο. Ορίζουν να έρθω την τάδε και την τάδε ημέρα και να παίξω. Παίζω, όλοι αναφωνούν Oh c'est prodige, c'est inconcevable, c'est éttonant! Κι έπειτα, αντίο. Έχω ήδη ξοδέψει τόσο πολλά λεφτά σε άμαξες - και συχνά ήταν τελείως άσκοπο, γιατί έφτανα και δε με περίμενε κανείς. Μόνο κάποιος που είναι εδώ μπορεί να καταλάβει πόσο εκνευριστικό είναι. Γενικά, το Παρίσι έχει αλλάξει πολύ, κι οι Γάλλοι έχουν πολύ λιγότερη ευγένεια σε σχέση με παλιότερα' είναι πια σχεδόν αγενείς και απίστευτα αλαζονικοί [...] Αν υπήρχε έστω και ένα μέρος εδώ όπου οι άνθρωποι να 'χαν αφτιά και ευαίσθητες καρδιές, να καταλάβαιναν κάτι από μουσική, έστω και το ελάχιστο, και να 'χαν καλό γούστο, θα γελούσα με την καρδιά μου με αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, όσον αφορά τη μουσική, έχω να κάνω με κτήνη... Τελοσπάντων, εδώ είμαι και πρέπει να το υπομείνω για χάρη σου. Θα ευγνωμονώ τον Μεγαλοδύναμο αν καταφέρω να αποδράσω με το γούστο μου άθικτο. Προσεύχομαι καθημερινά στον Θεό να είμαι ενάρετος και να παραμείνω ακλόνητος εδώ ώστε να μπορέσω να τιμήσω τον εαυτό μου και ολόκληρο το γερμανικό έθνος, απ' τη στιγμή που όλα γίνονται για τη δική Του τιμή και δόξα, και προσεύχομαι να μου δώσει και την τύχη να βγάλω πολλά χρήματα, ώστε να βοηθήσω κι εσένα να γλιτώσεις απ' όλα αυτά που σε βασανίζουν...


Από Το Δέντρο - τ.147/148, Φεβρ.2006
Απόδοση: Mιχάλης Μουλάκης

(φωτ: incwell.com)

Ετικέτες

o Leopold Mozart στο γιο του, Αmadeus

20 Ιουν 2007

23 Φεβρουαρίου 1778

...Αν μπορούσα να σου μεταδώσω μια πιο συγκρατημένη συμπεριφορά ή, έστω, μια πιο ώριμη σκέψη όταν φουντώνουν αυτές οι διάφορες ιδέες μέσα σου, θα σ' έκανα τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Όμως βλέπω πως τίποτα δεν έρχεται πριν την ώρα του - αν και, όσον αφορά το ταλέντο σου, όλα ήρθαν πριν την ώρα τους. Επιπλέον, σε επιστημονικά ζητήματα καταλαβαίνεις τα πάντα με τεράστια ευκολία. Γιατί να σου είναι τόσο αδύνατον να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους, ν' αντιλαμβάνεσαι τις προθέσεις τους, να προστατεύεις την καρδιά σου από τον κόσμο και να σκέφτεσαι όλες τις πλευρές ενός ζητήματος αντί να εμμένεις στη θετική του άποψη ή αυτήν που ευνοεί εσένα και τους στόχους που συντηρείς στο πίσω μέρος του μυαλού σου; Ακόμα κι αυτοί που δεν σ' έχουν γνωρίσει ακόμα, θα καταλάβουν αμέσως, βλέποντας το πρόσωπό σου, ότι είσαι μεγαλοφυΐα. Όταν, όμως, διάφοροι κόλακες σε επαινούν μετά μανίας, με σκοπό να σε χρησιμοποιήσουν για δικούς τους λόγους, τους ανοίγεις την καρδιά σου με αφάνταστη ευκολία και παίρνεις όλα τα λόγια τους τοις μετρητοίς... Και για να σε κυκλώσουν με ακόμα περισσότερη βεβαιότητα, επιστρατεύουν και γυναίκες - αν δεν αντισταθείς σ' αυτό, θα είσαι άτυχος ως το τέλος της ζωής σου...


Από Το Δέντρο - τ.147/148, Φεβρ.2006
Απόδοση: Mιχάλης Μουλάκης

(φωτ: mozartproject.org)

Ετικέτες

Μήτσος Παπανικολάου: Γράμμα νοσταλγικό σε καλό φίλο

16 Ιουν 2007


Γιάννη μου, πίστεψες πότε πώς σ' είχα λησμονήσει;
Έτσι από κάτι αλλόκοτο δε σου 'γραφα ως τα τώρα,
Μ' απόψε, καθώς μου 'φερε τη νοσταλγία η δύση
(θυμάσαι κάποτε άλλοτε, την ίδια ετούτην ώρα
κοιτάζαμε απ' την εξοχή τα χρώματα, τα φώτα
που σκόρπιζε το δειλινό στη θάλασσα, στη χώρα;
Θυμάσαι που μιλάγαμε για τα παλιά, τα πρώτα
Και τις καρδιές μας σμίγαμε στο ρεμβασμό, θυμάσαι;)
- κι όλο για σέναν η ψυχή, για σένα απόψε ερώτα
και να 'σαι μπρος μου ολάκερος κι αγαπημένος να 'σαι
κ' η πέννα μου αθέλητα αρχίνησε να γράφει
στο άσπρο χαρτί που η κάθε του γραμμή σού λέει: άσε
πια τα πικρά παράπονα και νιώσε πως οι τάφοι
δε σβήνουνε τα αισθήματα της νιότης μας των χρόνων,
που τις καρδιές μας κάνανε να γίνουνε ζωγράφοι
η μια της άλλης των παλμών, των πόθων και των πόνων,
- και σ' αγαπώ, σε νοσταλγώ, σε θέλω, σε θυμάμαι,
και στις καρδιές μας πάντοτε ας φτερουγίζει μόνο
πάντοτε η πρώτη αγάπη μας – κι ας πάμε όπου κι αν πάμε...

Από τη Νέα Εστία - τχ. 992, Νοέμβριος 1968

Ετικέτες

Πινακοθήκη ~ Gabriel Metsu (1629-1667)

12 Ιουν 2007

6Man Writing a Letter6


6Woman Reading a Letter6


Ετικέτες

o Αrthur Rimbaud στον Paul Verlaine

8 Ιουν 2007

Λονδίνο, Παρασκευή απόγευμα
[4 Ιουλίου 1873]

Γύρισε, γύρισε, ακριβέ φίλε, μοναδικέ φίλε, γύρισε. Στ' ορκίζομαι πως θα είμαι καλός. Αν υπήρξα γκρινιάρης μαζί σου δεν ήταν παρά ένα πεισματάρικο αστείο και μετανιώνω όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Γύρισε, θα ξεχαστούν όλα γρήγορα. Τι δυστυχία να πιστέψεις σ' αυτό το αστείο. Δεν σταμάτησα να κλαίω εδώ και δυο μέρες. Γύρισε. Θάρρος, ακριβέ μου φίλε. Τίποτα δεν χάθηκε. Δεν έχεις παρά να ξανακάνεις το ταξίδι. Θα ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας εδώ με θάρρος και υπομονή. Αχ! Σε ικετεύω. Είναι για το καλό σου άλλωστε. Γύρισε, θα ξαναβρείς εδώ όλα σου τα πράγματα. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τώρα πως δεν υπήρχε τίποτα αληθινό στη συζήτησή μας. Ω, η φρικτή στιγμή! μα κι εσύ, σαν σου ‘κανα νόημα να κατεβείς απ΄το πλοίο, γιατί δεν ερχόσουνα; Zήσαμε δυο χρόνια μαζί για να φτάσουμε ως εδώ; Tι θα κάνεις; Αν δεν θέλεις να γυρίσεις, θέλεις μήπως να ‘ρθω να σε βρω εκεί όπου βρίσκεσαι;
Nαι, το λάθος ήτανε δικό μου.
Ε, δεν θα με ξεχάσεις, έτσι;
Όχι δεν μπορείς να με ξεχάσεις.
Εγώ, σ’ έχω πάντα εδώ.
Έλα, απάντησε στο φίλο σου, μήπως δεν πρέπει πια να ζούμε μαζί;
Θάρρος, απάντησέ μου γρήγορα.
Δεν μπορώ να μείνω άλλο εδώ πέρα.
Ν’ ακούσεις μοναχά αυτό που σου λέει η καρδιά σου.
Γρήγορα λέγε αν πρέπει νάρθω να σε βρω.

Δικός σου για όλη τη ζωή.
Ρεμπώ

Απάντησε γρήγορα, δεν μπορώ να μείνω εδώ αργότερα απ' τη Δευτέρα το βράδυ. Είμαι πάλι απένταρος, αυτό το γράμμα δεν μπορώ να το ταχυδρομήσω. Εμπιστεύτηκα στο Vermersch τα βιβλία και τα χειρόγραφά σου.
Αν είναι να μη σε ξαναδώ πια θα καταταγώ εθελοντής στο ναυτικό ή στο στρατό.
Ω γύρισε, κλαίω όλες τις ώρες. Πες να σε ξαναβρώ, και θαρθώ, πες μου το, τηλεγράφησέ μου. - Πρέπει να φύγω Δευτέρα βράδυ, πού πας, τι σκοπεύεις να κάνεις;


Από τo βιβλίο Arthur Rimbaud - Paul Verlaine, Aλληλογραφία- εκδ. Ερατώ, 1994 σε μετάφραση Ανδρέα Νεοφυτίδη

(φωτ: culture.gouv.fr)

Ετικέτες

o Paul Verlaine στον Αrthur Rimbaud

4 Ιουν 2007


Στη θάλασσα, [3 Ιουλίου 1873]
Φίλε μου,

Δεν ξέρω αν θα βρίσκεσαι ακόμη στο Λονδίνο σαν σε φτάσει αυτό το γράμμα. Οφείλω εντούτοις να σου πω πως πρέπει στο βάθος να καταλάβεις, επιτέλους, πως έπρεπε οπωσδήποτε να φύγω, πως δεν μπορούσα ν' αντέξω άλλο τις ιδιοτροπίες σου και όλην αυτή την βίαιη ζωή, γεμάτη σκηνές χωρίς λόγο.

Μόνο, μια και σ' αγαπούσα αφάνταστα (και ντροπή σ' όποιον βάζει κακό στο μυαλό του), οφείλω ακόμη να σε διαβεβαιώσω πως αν σε τρεις μέρες από τώρα, δεν τα ξαναφτιάξω με τη γυναίκα μου, και μέσα σε συνθήκες τέλειες, θα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα. 3 μέρες σε ξενοδοχείο κι ένα ρεβόλβερ στοιχίζουν' να ο λόγος για την τοτινή "τσιγκουνιά" μου. Πρέπει να με συγχωρέσεις. - Εάν, και καταπώς φαίνεται είναι πολύ πιθανό, πρέπει να κάνω αυτή την τελευαταία μαλακία, θα την κάνω τουλάχιστο σαν ένας γενναίος μαλάκας. Η τελευταία σκέψη μου, φίλε μου, θα είναι για σένα, για σένα που με φώναζες απ' την προκυμαία και που όμως δεν ήθελα να ξαναδώ γιατί έπρεπε να πεθάνω, - ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ!

Θέλεις μήπως να σε φιλήσω πεθαίνοντας;

O φτωχός σου
Πωλ Βερλαίν


Από τo βιβλίο Arthur Rimbaud - Paul Verlaine, Aλληλογραφία- εκδ. Ερατώ, 1994 σε μετάφραση Ανδρέα Νεοφυτίδη

(εικόνα: en.wikipedia.org)

Ετικέτες